Рут Дворин

Од Википедија — слободната енциклопедија

Рут Дворин е феминистка, женски активист, инженер за звук, музички продуцент и организатор на концерти со седиште во Торонто, Канада. Таа е сопственик на музичката продукциска компанија Womynly Way Productions, важен придонесувач на женската музичка сцена во Торонто во текот на 1980-тите.

Дворин била запознаена со феминизмот од женската работилница на Фолк фестивалот во Филаделфија.[1] Таа се преселила во Канада во 1970-тите, се населила во Торонто. Дворин била важен дел од женската фестивалска сцена во Соединетите Американски Држави, членувајќи во одборот на директори на Здружението за женска музика и култура.[2] Таа била активно вклучена во женската културна сцена во Торонто во 1980-тите и 1990-тите и била вклучена во објавувањето на Другата жена и Бродсајд: феминистички весник. Таа ја сметала нејзината вклученост во музичката продукција како политички чин, размислувајќи: „Културата на создавање е начин да се обликува како луѓето го перцепираат светот и тоа е моќна и релативно безболна [активност]“.[3]

Музичка продукција и организирање концерти[уреди | уреди извор]

Рут Дворин ја основала музичката продуцентска компанија Womanly Way Productions во 1980 година. Таа организирала концерти во Торонто и јужниот дел на Онтарио на кои учествувале жени изведувачи.[4][5] Таа воспоставила политика на отворени врати за нејзините концерти, рекламирајќи и во квир и во мејнстрим медиуми.[6] Ова повремено доведувало до контроверзии во лезбејската и феминистичката заедница.[2][7] Покрај музичката продукција, компанијата понудила и работилници за монтажа на звук и светлина.[8]

Во едно интервју, Дворин истакнала:

...кога ќе одржам концерт, се обидувам да направам две работи. Едната е да се обезбеди место за состаноци, одржување, емоционална поддршка за лезбејско-феминистичката заедница. Знам дека ми треба тоа! Не ми беше доста од тоа во Торонто. Но, другото нешто што се обидувам да го направам е да се информирам – да привлечам поширока публика, да направам некои од луѓето политички да бидат свесни.[9]

Во 1980-тите, компанијата на Дворин организирала повеќе еднодневни фестивалски настани со жени. Меѓу значајните изведувачи биле Холи Неар, Мег Кристијан, Аликс Добкин, Луси Блу Трембли, Лилијан Ален, Крис Вилијамсон и Хедер Бишоп.[8][10] Таа се фокусирала на тоа настаните да бидат достапни за луѓето со различни способности, вклучително и лицата со оштетен слух и оние кои користат инвалидски колички, како и да обезбеди грижа за децата на сите настани.

Некои фестивали што таа ги продуцирала вклучуваа:

  • Спектар: Фестивал на музика, театар, танц, градење вештини и стратегии (1985);
  • Здружени раце: Театарски и музички фестивал за глуви и слух (1987);
  • Турнеја WACCO (Жени низ Канада културно организирање) (1987);[11] и
  • Colorburst: Мултикултурни жени во уметноста фестивал (1987).

Womynly Way Productions, исто така, организирал заеднички настани, вклучувајќи:

  • Островот на духот на желките: фестивал на домородните жени, копродуциран со Дакота-Оџибвеј продукција (1985) и
  • Женски фестивал Виножито, копродукција со Мултикултурна жена во концерт (1984).

Некои записи поврзани со Womynly Way Productions биле собрани од Универзитетот во Отава како дел од Архивата на канадското женско движење.[12]

Собирање[уреди | уреди извор]

Дворин, заедно со Кети Луис и Лусија Кимбер ја основале Женската музичка архива во есента 1978 година.[13] Целта на групата била „да ги собере и зачува, за историско слушање и истражувачки цели, сите видови материјали поврзани со женската музика“.[14] Овој материјал на крајот бил депониран во колекцијата Софија Смит во 2004 година.[14]

Дворин исто така била страствен собирач на романи за лезбејска пулпа. Оваа колекција била прикажана во документарниот филм од 1991 година Забранета љубов: Несрамените приказни за лезбејските животи.[15][16] Во 2005 година таа ја донирала својата колекција на Архивите и специјалните колекции на Универзитетот Јорк, заедно со нејзините лични трудови кои содржат снимки од музичкиот фестивал на Вомин во Мичиген.[17][18]

Интервјуа[уреди | уреди извор]

  • Womynly Way: Вовед со Рут Дворин. Осигурувач, том 8, број 3.
  • „Напред: Што ја одржува Рут Дворин да продуцира концерти? Една Бејкер дознава. Музика, пари, политика и кармин“, Телото на политиката, јануари–февруари 1983 година, број 90, стр. 37–38.

Публикации[уреди | уреди извор]

  • Рут Дворин, „Мојата хорор приказна“, Другата жена, кн. 4 бр. 1 (декември – јануари 1976) 12–13.
  • Рут Дворин, „Сепаратизам: Стратегија или решение? , Билтен LOOT, (мај 1979) 4.
  • Рут Дворин, „Лоши односи“, Tелото на политиката, (април 1982 година) 4.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Baker, Edna (January–February 1983). „Upfront: What keeps Ruth Dworin Producing concerts? Edna Baker Finds Out. Music, Money, Politics and Lipstick“. The Body Politic (90). стр. 37–38.
  2. ↑ 2,0 2,1 Kuhns, Connie (1990). Turner, Joan (уред.). Women's Music and the Mothers of Invention. Living the Changes. Winnipeg: University of Manitoba. стр. 27–37. ISBN 0887556248.
  3. ↑ Ross, Becki (1995). The house that Jill Built: a lesbian nation in formation. Toronto: University of Toronto. стр. 146.
  4. ↑ „Womynly Way Productions“. Connextions. Посетено на 2019-03-09.
  5. ↑ Cole, Susan G. (2017-05-19). „Get mad, play rock 'n' roll: how my bands queered up Toronto's clubs“. NOW Magazine (англиски). Посетено на 2019-03-09.[мртва врска]
  6. ↑ McCaskell, Tim (2018). Queer Progress: from homophobia to homonationalism. Between the Lines.
  7. ↑ Bearchell, Chris (March 1982). „Deliberations: The closet and the umbrella“. The Body Politic. 81. стр. 7.
  8. ↑ 8,0 8,1 Sweet, Lois (1988-05-18). „Production company a cultural leader“. Toronto Star. стр. C17.
  9. ↑ Baker, Edith (February 1983). „Upfront: What keeps Ruth Dworin Producing concerts? Edna Baker Finds Out. Music, Money, Politics and Lipstick“. The Body Politic. 90: 37–38.
  10. ↑ Brown, Heather Ann (2004-06-15). „the Toronto dyke scene :: section15.ca“. section15.ca. Архивирано од изворникот на 2018-07-28. Посетено на 2019-03-09.
  11. ↑ White, Stephen (1987-09-08). „WAACO humor focuses on feminist concerns“. Toronto Star. стр. I24.
  12. ↑ „Womynly Way Productions [authority record]“. Archives & Special Collections, University of Ottawa. Посетено на 2019-03-09.
  13. ↑ Workers, Women Library (1990). „The Women's Music Archive“. Women Library Workers: 19.
  14. ↑ 14,0 14,1 „Women's Music Archives Collection“. Sophia Smith Collection. Архивирано од изворникот на 2019-04-25. Посетено на 2019-03-09.
  15. ↑ Aerlyn Weissman; Lynne Fernie. „Forbidden Love: The Unashamed Stories of Lesbian Lives“. National Film Board of Canada. Посетено на 28 December 2020.
  16. ↑ Rich, B. Ruby (26 March 2013). New queer cinema : the director's cut. Durham. стр. 56. ISBN 9780822354116. OCLC 818416587.
  17. ↑ „F0491 - Ruth Dworin fonds“. York University Libraries. Посетено на 2019-03-09.
  18. ↑ „Ruth Dworin Collection listing“. www.library.yorku.ca (англиски). Посетено на 2019-03-09.

Ресурси[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Рут_Дворин&oldid=4992287“