Роза на ридот
„Heidenröslein" или „Heideröslein“ („Роза на ридот“ или „Мала роза на полето“) е песна на Јохан Волфганг фон Гете, објавена во 1789 година. Напишана е во 1771 година за време на престојот на Гете во Стразбур, кога тој бил вљубен во Фридерике Брион, на која што е посветена поемата. Епизодата е инспирација за оперетата Friederike (Lehár) на Франц Лехар од 1928 година, која што вклучува поставка на „Heidenröslein“ од Лехар.
„Heidenröslein“ раскажува за отфрлената љубов на еден млад човек, а розата е симбол за жената. Постои и придружна песна на Гете, Das Veilchen, во која што човекот е претставен како љубичица.
Текст[уреди | уреди извор]
Sah ein Knab' ein Röslein stehn,
Röslein auf der Heiden,
War so jung und morgenschön,
Lief er schnell es nah zu sehn,
Sah's mit vielen Freuden.
Röslein, Röslein, Röslein rot,
Röslein auf der Heiden.
Knabe sprach: "Ich breche dich,
Röslein auf der Heiden."
Röslein sprach: "Ich steche dich,
Dass du ewig denkst an mich,
Und ich will's nicht leiden."
Röslein, Röslein, Röslein rot,
Röslein auf der Heiden.
Und der wilde Knabe brach
's Röslein auf der Heiden;
Röslein wehrte sich und stach,
Half ihr[n 1] doch kein Weh und Ach,
Musste[n 2] es eben leiden.
Röslein, Röslein, Röslein rot,
Röslein auf der Heiden.[1]
Literal translation
Once a boy saw a little rose standing,
Little rose of the field,
It was so young and beautiful,
He dashed there quickly to see it near,
Beholden with abundant joy,
Little rose, little rose, little rose red,
Little rose of the field.
The boy then said: "I shall pick thee,
Little rose of the field."
The little rose said: "I shall stick thee,
That thou'lt always think of me,
And, I'll not want to suffer it."
Little rose, little rose, little rose red,
Little rose of the field.
Still the rough boy picked the rose,
Little rose of the field.
The little rose fought thus and pricked,
No prose of pain could help her,
Alas, it must suffer it yet.
Little rose, little rose, little rose red,
Little rose of the field.
Poetic translation
Once a boy a Rosebud spied,
Heathrose fair and tender,
All array'd in youthful pride,–
Quickly to the spot he hied,
Ravished by her splendour.
Rosebud, rosebud, rosebud red,
Heathrose fair and tender!
Said the boy, "I'll now pick thee,
Heathrose fair and tender!"
Said the rosebud, "I'll prick thee,
So that thou'lt remember me,
Ne'er will I surrender!"
Rosebud, rosebud, rosebud red,
Heathrose fair and tender!
Now the cruel boy must pick
Heathrose fair and tender;
Rosebud did her best to prick,–
Vain 'twas 'gainst her fate to kick–
She must needs surrender.
Rosebud, rosebud, rosebud red,
Heathrose fair and tender![2]
Поставки[уреди | уреди извор]
_(1918)_(14592892127).jpg)
Музицирана е од голем број композитори, особено во 1815 година од Франц Шуберт, позната како D. 257. Поставката на Шуберт е делумно заснована на дуетот на Памина и Папагено „ Könnte jeder brave Mann“ од крајот на чинот 1 од Моцартовата Волшебна флејта. Поставката од 1829 година на Хајнрих Вернер (долу) стана популарна народна песна.
Наводи[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Роза на ридот на Ризницата ?- "Heidenröslein", D. 257 (Franz Schubert): Scores at the International Music Score Library Project
- "Heidenröslein" на YouTube, Peter Schreier, Rudolf Buchbinder
Предлошка:Schubert liederПредлошка:Johann Wolfgang von Goethe
|
- ↑ Goethe, Johann Wolfgang von (1789). „Heidenröslein“. Goethe's Schriften. 8. Leipzig: Georg Joachim Göschen. стр. 105–106.
- ↑ Lucretia van Tuyl Simmons (1919). Goethe's Lyric Poems in English Translation Prior to 1860. Madison: University of Wisconsin. стр. 62., citing a translation by Edgar Alfred Bowring from 1853