Рино (Невада)
| Рино | ||
|---|---|---|
| Град | ||
Панорама на Рино Градското собрание на Рино Центарот на Рино | ||
| ||
| Прекар(и): "Најголемиот мал град во светот" | ||
| Country | САД | |
| Држава | Невада | |
| Округ | Вашо | |
| Основано | мај 9, 1868 | |
| Инкорпорирано | март 16, 1903 | |
| Наречено по | Џеси Л. Рино | |
| Управа | ||
| • Градоначалник | Хилари Шив (независен политичар) | |
| • Заменик градоначалник | Кетлин Тејлор | |
| • Градски совет | Членови
| |
| Површина[1] | ||
| • Град | 289.30 км2 | |
| • Земјишна | 281.96 км2 | |
| • Вода | 7.34 км2 | |
| Население (2020)[2] | ||
| • Град | 264.165 | |
| • Ранг | 80. во Соединетите Американски Држави 3. во Невада | |
| • Густина | 936.89/км2 | |
| • Градскo | 446,529 | |
| • Градска | 1,042.2/км2 | |
| • Метро | 490,596 | |
| Час. појас | тихоокеанско стандардно време (UTC−08:00) | |
| • Лето (ЛСВ) | тихоокеанско летно време (UTC−07:00) | |
| Мреж. место | reno.gov  | |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Рино (англиски: Reno) — град во северозападниот дел на американската држава Невада, покрај границата Невада - Калифорнија, околу 37 километри северно од езерото Тахо, познат како „Најголемиот мал град во светот“.[3] Рино е седиште и најнаселен град во округот Вашо кој се наоѓа во подножјето на Високата Источна Сиера, во долината на реката Трaки, на источната страна на Сиера Невада. Областа кај Риновото метро (заедно со соседниот град Спаркс) ја зафаќа долината неформална позната како Траки Медоус, тој е 80. најнаселен град во САД, третиот најнаселен град во Невада и најнаселен град во Невада надвор од долината Лас Вегас. Градот имал население од 264.165 жители на пописот во 2020 година, што го прави трет град по големина во Невада, зад Лас Вегас и Хендерсон.[4][2]
Градот е именуван по генерал мајорот Џеси Л. Рино, кој бил убиен во акција за време на Американската граѓанска војна во битката кај Бунсборо Гап, на Фокс Гап.
Рино е дел од метрополитенската област Рино-Спаркс, втората најнаселена градска област во Невада по долината Лас Вегас.[5] Познат како Голем Рино, тој ги вклучува окрузите Вашо, Стори, Лајон, независниот град и главниот град на државата, Карсон Сити, како и делови од окрузите Пласер и Невада во Калифорнија.[6]
Во поголемиот дел од дваесеттиот век, Рино видел значителен број мигранти кои сакале да ги искористат предностите на релативно лабавите закони за развод на Невада и градот стекнал национална репутација како центар за разводи. Денес Рино е туристичка дестинација позната по коцкањето во казино и близината на езерото Тахо и планините Сиера Невада.
Историја
[уреди | уреди извор]Рана историја
[уреди | уреди извор]Главниот град на разводот во светот
[уреди | уреди извор]Во почетокот на дваесеттиот век Невада станала популарна дестинација за миграциски разводи во ера кога повеќето држави имале многу рестриктивни закони на оваа тема. Законодавството донесено во 1931 година го комплетирало постепеното намалување на условот за престој од шест месеци на шест недели, а Рино отворено се рекламирал како „Светска престолнина на разводот“. Законите на Невада, кои биле прилично прогресивни за тоа време, дозволиле бројни основи за развод, а судовите во Рино брзо стекнале репутација за справување со случаите со брзина и емпатија кон оние што сакаат да го „одврзат јазолот“. Од 1930-тите до 1960-тите, Рино станала синоним за брз развод, кој честопати се нарекува неформално како „шестнеделен лек“. Во текот на овие децении, репутацијата на градот привлекувал илјадници разведеници годишно, а тие за возврат станале важен дел од локалната економија. Овие привремени жители престојувале во хотели, пансиони и ранчови за угостителство, од кои многу се грижеле првенствено за оние што го чекале да помине нивниот шестнеделен престој пред нивниот судски датум.[7] Бројни локални бизниси отворено им се додворувале на овие посетители, како што се Стерлинг Пацифик, продавница за накит која што нудела услуги за продавање на прстени на неодамна разведените и луксузниот хотел Ел Кортез, кој делумно бил изграден за да ги смести побогатите меѓу шестнеделните гости на Рино.[8][9] Мнозинството од оние кои доаѓале во Рино за развод биле жени бидејќи Невада не барале од двете страни во случајот за развод да бидат присутни на суд, а мажите честопати не можеле да земат толку многу време од работа. Иако новите „жители“ кои барале развод биле обврзани да се заколнат под заклетва дека имаат намера Невада да ја направат постојан дом, повеќето заминале набргу по добивањето на одлуката за развод, што често се случувало на истиот ден по судското рочиште.[7]
Покрај десетиците илјадници обични луѓе, Рино станал и главна дестинација за познатите личности и многу богатите особи кои сакале што побрзо да ги прекинат своите бракови. Некои од многуте познати личности кои се развеле во Рино се Мери Пикфорд, Џек Демпси, генералот Даглас Мекартур, Керол Ломбард, Талула Банкхед, Адлај Стивенсон II, Лана Тарнер, Нелсон Рокфелер, Џорџ Сименон, Рита Хејворт, Глорија и Корнелиј Вандербилт. Корнелиј бил женет седум пати и пет од неговите шест разводи биле во Невада. Г-дин Вандербилт за разлика од повеќето разведени мигранти, на крајот се населил таму трајно.[10][11]
Во филмот „Жените“ од 1939 година, Рино и неговата култура на развод служат како позадина за значаен дел од заплетот. Ерни Пајл еднаш напишала во една од своите колумни: „Сите луѓе што ги видовте на улиците во Рино очигледно беа таму за да се разведат“. Во романот на Ајн Ранд, „Фонтајнхед“ , објавен во 1943 година, женската протагонистка од Њујорк ѝ кажува на една пријателка: „Одам во Рино“, што било сфатено како изјава за нивната намера да се разведат.[12]
Бизнисот со разводи на крајот згаснал во текот на 1970-тите, бидејќи другите држави почнале да ги олабавуваат своите закони, а особено со широкото воведување на развод без вина.[13]
Коцкање и модерно Рино
[уреди | уреди извор]Рино направил економски скок напред кога Невада го легализирала отвореното коцкање на 19 март 1931 година, во исто време кога ги либерализирала законите за развод во Рино. Движењето на државно ниво во Невада за игри на среќа било предводено од претприемачот Бил Греам од Рино, кој што го поседувал казиното „Банк клуб“ во Рино, кое се наоѓало на Централната улица. Ниту една друга држава не нудела легализирано играње во казино како што имало во Невада во 1930-тите, а казината како што биле Банк клуб и Палас биле популарни. Неколку држави имале легални трки со коњи, но ниту една друга држава немала легално коцкање во казино.
По неколку години, Банк клубот во сопственост на Џорџ Вингфилд, Бил Греам и Џим Мекеј, бил најголемиот работодавец во државата и најголемото казино во светот. Вингфилд ги поседувал повеќето згради во градот во кои имало игри на среќа и земал процент од профитот, заедно со неговата кирија.[14]
Како што опаѓала индустријата за разводи, коцкањето станала главна индустрија во Рино. Додека пионерите на игрите на среќа како „Папи“ и Харолд Смит од Харолдс Клубот и Бил Харах од казиното Харах, кое наскоро доминирало, отвориле локали во 1930-тите, воените години од 1940-тите го зацементирале Рино како место за играње на игри на среќа две децении.[15] Почнувајќи од 1950-тите, потребата за економска диверзификација надвор од игрите на среќа потекнале движење за поблаго оданочување на бизнисот.[16]
Во 1:03 часот попладне, на 5 февруари 1957 година, две експлозии, кои биле предизвикани од истекување на природен гас во лавиринтот од цевки и ровови под градот, по што следел пожар, биле уништени пет згради во близина на улиците Сиера и Првата улица покрај реката Траки. Во катастрофата загинале две лица, а 49 биле повредени. Првата експлозија се случила под блокот продавници на западната страна на улицата Сиера, а втората, преку улицата Сиера.
Присуството на главната железничка линија исток-запад, новонастанатиот меѓудржавен автопатски систем, поволната државна даночна клима и релативно евтиното земјиште создале добри услови за складирање и дистрибуција на стоки.
Во 1980-тите, индиските правила за игри на среќа биле релаксирани, а почнувајќи од 2000 година, казината на домородците во Калифорнија почнале да ги намалуваат приходите на казината во Рино.[17] Големите нови градежни проекти биле завршени во областите Рено и Спаркс. Неколку нови луксузни заедници биле изградени во Траки, Калифорнија, околу 45 километри западно од Рино на меѓудржавен пат 80 во Невада. Рино, исто така, е дестинација за рекреација на отворено, поради неговата близина до Сиера Невада, езерото Тахо и бројните скијачки центри во регионот.[18]
Во 2018 година, градот официјално го сменило своето знаме откако се одржал локален натпревар.[19] Во последниве години, областа на метрото Рино - поттикнато од големи инвестиции од компаниите од Големиот Сиетл и Заливот на Сан Франциско, како што се Амазон, Тесла, Панасоник, Микрософт, Апл и Гугл - станал нов голем технолошки центар во Соединетите Држави.[20]
Познати личности од Рино
[уреди | уреди извор]Во популарна култура
[уреди | уреди извор]Филмови снимени во Рино:
Рино е исто така прикажан во пост-апокалиптичната игра Fallout 2, како Нов Рино.[21] Се споменува и во песната на Џони Кеш насловена Folsom Prison Blues. Последните две епизоди на телевизиската серија Наклз одржале дополнително снимање во Рино, бидејќи епизодите видно го прикажувале градот.[22]
Збратимени градови
[уреди | уреди извор]Збратимените градови на Рино се:[23]
Хазор Ха Глилит, Израел
Сан Себастијан, Шпанија
Тајчунг, Тајван
Удон Тани, Тајланд
Вирал, Англија, Обединето Кралство
Наљчик, Русија
Шенџен, Кина
Гуадалупе, Мексико
Јелоунајф, Канада
Рино претходно бил збратимен со овие градови:
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „ArcGIS REST Services Directory“. United States Census Bureau. Посетено на September 19, 2022.
- ↑ 2,0 2,1 „Census - Geography Profile: Reno city, Nevada“. Посетено на April 21, 2022.
- ↑ „City of Reno: Home“. Reno.gov. Архивирано од изворникот на May 11, 2012. Посетено на 2013-01-16.
- ↑ „Census - Geography Profile: Reno city, Nevada“. Посетено на April 21, 2022.
- ↑ „QuickFacts – Reno city, Nevada“. United States Census Bureau. Посетено на 2019-07-01.
- ↑ „Annual Estimates of the Resident Population: April 1, 2010 to July 1, 2017 -United States – Metropolitan Statistical Area; and for Puerto Rico – 2017 Population Estimates“. United States Census Bureau. Архивирано од изворникот на February 13, 2020. Посетено на 2018-09-11.
- ↑ 7,0 7,1 Brean, Henry (2017-09-18). „The rise and fall of Reno's quickie divorce industry“. Reno Gazette-Journal. Посетено на 2020-03-08.
- ↑ „Ad for R. Herz & Bro. Jewelers“. Reno Divorce History. Посетено на 2021-09-01.
- ↑ Harmon, Mella. „El Cortez Hotel“. Reno Historical (англиски). Посетено на 2021-09-01.
- ↑ Wernick, Robert (June 1996). „Where You Went if You Really Had to Get Unhitched“. Посетено на 2024-03-15.
- ↑ „Famous people divorced in Reno“. Reno Divorce History. 2014. Посетено на 2024-03-15.
- ↑ Barber, Alicia (2008). Reno's big gamble: image and reputation in the biggest little city. University Press of Kansas. ISBN 978-0-7006-1594-0.
- ↑ Brean, Henry (2017-09-18). „The rise and fall of Reno's quickie divorce industry“. Reno Gazette-Journal. Посетено на 2020-03-08.
- ↑ Moe, Al W. The Roots of Reno,, 2008, p.153
- ↑ Moe, Al W. Nevada's Golden Age of Gambling, Puget Sound Books, 2002, p.68
- ↑ Barber, Alicia (2008). Reno's big gamble: image and reputation in the biggest little city. University Press of Kansas. ISBN 978-0-7006-1594-0.
- ↑ Onishi, Norimitsu (July 14, 2012). „With Gambling in Decline, Reno Struggles to Reinvent Itself“. The New York Times.
- ↑ „Tahoe Skiing and Snowboard“. Visit Reno Tahoe. 2019. Посетено на 30 August 2019.[мртва врска]
- ↑ „PHOTOS: Reno's New Flag Flying High“. This Is Reno. May 28, 2018.
- ↑ Weise, Karen (June 22, 2017). „Reno is Starting to Look More Like Silicon Valley“. Bloomberg. Архивирано од изворникот на December 21, 2019. Посетено на March 30, 2022.
- ↑ Norton, Matthew J. (1998). Fallout 2 Official Strategies & Secrets. Sybex. стр. 156. ISBN 0782124151.
- ↑ Hidalgo, Jason. „No, Reno is not 'Las Vegas for losers' says 'Knuckles' producer Toby Ascher“. Reno Gazette Journal (англиски). Посетено на 2024-11-10.
- ↑ „Sister Cities“. reno.gov. City of Reno. Архивирано од изворникот на October 18, 2020. Посетено на 2020-10-23.
- ↑ Wood, Simon (26 February 2009). „Laws questions value of sister city relationship“. Wanganui Chronicle. Архивирано од изворникот на 16 July 2011.