Пченично пиво
Пченичното пиво е пиво ферментирано на повисока температура, кое се приготвува со голем дел од пченица во однос на количината на слад од јачмен. Двете главни сорти се германски Вајзенбиер и белгиски витбиер; други видови вклучуваат ламбик (направено со див квасец), берлинер вајсе (облачно, кисело пиво) и госе (кисело, солено пиво).
Видови
[уреди | уреди извор]Вајсбир (германски – „бело пиво“) користи најмалку 52% пченица во однос на јачмен слад за да направи светло обоено пиво кое се ферментира. Витбиер (холандски – „бело пиво“) користи ароми како коријандер и кора од портокал. Белгиските бели пива често се прават со сирова несладена пченица.
Други стилови на пченично пиво, како што се ламбик, берлинер вајсе и госе се направени со значителен дел од пченица.
Послужување
[уреди | уреди извор]Пченичното пиво во баварски стил обично се служи во, чаши во форма на вазна од 500 мл. Во Белгија, витбиер обично се служи во чаша од 250 мл; секоја пиварница има свој облик на чаша.
Кристалвајзен (особено во Австрија) и американските стилови на пченично пиво понекогаш се служат со парче лимон или портокал во чашата. Ова не е традиционално во Баварија и се гледа со презир.[1] Современиот американски обичај се чини дека потекнува од Портланд, Орегон, во средината на 1980-тите, каде што пабот во Даблин го сервира Вајзенбиер со парче лимон, за да се нагласи цитрусниот вкус.[2]
Во северна Баварија, во Кристајвајцен најчесто се додава зрно ориз, што предизвикува нежен ефект на клокотот и резултира со подолготрајна пена.[3] Вообичаена ставка во менијата на пабовите во Баварија е кола-вајзен, која е мешавина од кола и пченично пиво.
Друга мешавина популарна во текот на летото е радлер варијантата од мешање на 50-50 со лимонада именувана по велосипедистите.
Сензорен профил
[уреди | уреди извор]Пивото од пченица содржи нуспроизводи од ферментација, како што се естрите (кои даваат овошни вкусови и ароми), особено изоамил ацетат, кој потсетува на банани, и фенолното соединение гвајакол, метаболит на ферулинска киселина, кој мириса и има вкус на каранфилче. Други феноли предизвикуваат вкус како лек или арома на чад. Нивото на горчина кај повеќето вакци пива е блиску до 15 меѓународни единици на горчина, што е многу ниско ниво. Вкусот и аромата на хмељ се обично ниски.[1]
Естерските и фенолните аспекти се произведуваат од специјалниот тип на квасец, наместо од високата фракција на пченицата.
Нивото на карбонизација се движи од 5,5 g/L до 7 g/L, или повеќе. Ова создава дарежлива пена, особено поради високата содржина на протеини во пченичен слад.[1]
Поврзано
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Eric Warner, German Wheat Beer. Boulder, CO: Brewers Publications, 1992. ISBN 978-0-937381-34-2 Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „Warner“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ Adem Tepedelen (18 January 2009). „Hefeweizen Facts And Fiction“. Imbibe.
- ↑ „Weizenbier or wheat beer“. Архивирано од изворникот на 6 November 2007.
Библиографија
[уреди | уреди извор]- Германско пченично пиво, Ерик Ворнер, публикации на Бруерс (1982),ISBN 0-937381-34-9