Прејди на содржината

Псилоцибинска печурка

Од Википедија — слободната енциклопедија
Psilocybe semilanceata

Псилоцибинските печурки, познати како магични печурки[1] или халуциногени печурки, се полифилетска неформална група на габи кои содржат псилоцибин, кој во човековото тело се претвора во псилоцин. Најкористени видови се членовите на родот Psilocybe, како што се P. azurescens, P. semilanceata и P. cyanescens, но псилоцибинот е исто така изолиран од приближно десетина други родови, вклучувајќи ги и Panaeolus (вклучувајќи ја Copelandia), Inocybe, Pluteus, Gymnopilus и Pholiotina.

Меѓу другите културни апликации, псилоцибинските печурки се користат како рекреативни супстанци (дроги). Тие можеби биле прикажани во карпестата уметност од камено доба во Африка и Европа, но посигурно се претставени во пре-колумбиски скулптури и глифи низ Америка.

Појава

[уреди | уреди извор]
Видови на псилоцибински печурки кои не припаѓаат на родот Psilocybe вклучуваат: Pluteus salicinus (горе), Gymnopilus luteoviridis (во средина) и Panaeolus cinctulus, порано наречен Panaeolus subbalteatus (доле).

Во преглед од 2000 година за светската дистрибуција на псилоцибинските печурки, Гастон Гузман и неговите колеги ги вклучија следните родови: Psilocybe (116 видови), Gymnopilus (14), Panaeolus (13), Copelandia (12), Pluteus (6) Inocybe (6), Pholiotina (4) и Galerina (1). [2] Гузман ја зголеми својата проценка за бројот на Psilocybe кои содржат псилоцибин на 144 видови во преглед од 2005 година.

Глобална дистрибуција на 100+ психоактивни видови од родот Psilocybe [3]

Многу од нив се наоѓаат во Мексико (53 видови), а остатокот е дистрибуиран низ Канада и САД (22), Европа (16), Азија (15), Африка (4) и Австралија и придружните острови (19). Општо земено, видовите што содржат псилоцибин се печурки со темни спори и ламели, кои растат во ливади и шуми во суптропските и тропските предели, обично во почви богати со хумус и растителни остатоци.[4] Псилоцибинските печурки се наоѓаат на сите континенти, но повеќето видови се наоѓаат во суптропските влажни шуми. P. cubensis е најчестиот Psilocybe вид во тропските области. P. semilanceata, која се смета за најраспространета псилоцибинска печурка во светот, се наоѓа во умерените делови на Европа, Северна Америка, Азија, Јужна Америка, Австралија и Нов Зеланд, иако ја нема во Мексико.[5]

Состав

[уреди | уреди извор]

Составот на магичните печурки варира од род до род и вид до вид.[6] Нивната главна компонента е псилоцибинот, [7] кој се претвора во псилоцин за да произведе психоактивни ефекти.[8] Покрај псилоцинот, може да бидат присутни и норпсилоцин, баеоцистин, норбаеоцистин и аеругинасцин.[9][6] Panaeolus subbalteatus, еден вид магична печурка, има најголема количина на псилоцибин во споредба со остатокот од плодното тело.[6] Откриено е дека одредени печурки произведуваат бета-карболини кои ја инхибираат моноаминската оксидаза, ензим кој ги разградува триптаминските алкалоиди. Тие се јавуваат во различни родови, како што се Psilocybe, [10] Cyclocybe, [11] и Hygrophorus. [12] Хармин, харман, норхарман и низа други бета карболини добиени од l-триптофан биле откриени кај видовите од родот Psilocybe.

Токсикологија

[уреди | уреди извор]

Видовите на родот Psilocybe, кои најчесто се употребуваат, содржат два основни халуциногени токсини; псилоцибин и псилоцин.[13] Просечната смртоносна доза, позната и како „LD50“, на псилоцибинот е 280 mg/kg. [14]

Од токсиколошки профил, би било неверојатно тешко да се предозира со псилоцибински печурки, со оглед на нивните примарни токсични соединенија. За да се консумираат толку огромни количини на псилоцибин, треба да се внесат повеќе од 1,2 кг суви Psilocybe cubensis, со оглед на тоа дека 1-2% од сувата печурка содржи псилоцибин. [15]

Клиничко истражување

[уреди | уреди извор]

Делумно поради ограничувањата на Законот за контролирани супстанции, истражувањето во Соединетите Држави било ограничено до почетокот на 21 век кога псилоцибинските печурки биле тестирани за нивниот потенцијал за лекување на зависност од дрога, анксиозност и нарушувања на расположението.[16] [17] Во 2018-2019 година, Управата за храна и лекови (ФДА) додели ознака за пробивна терапија за студии на псилоцибин кај депресивни нарушувања.[18]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Wennig, R; Eyer, F; Schaper, A; Zilker, T; Andresen-Streichert, H (2020). „Mushroom Poisoning“. Deutsches Ärzteblatt International. 117 (42): 701–708. doi:10.3238/arztebl.2020.0701. PMC 7868946 Проверете ја вредноста |pmc= (help). PMID 33559585 Проверете ја вредноста |pmid= (help).
  2. ↑ Gotvaldova, Klara; Borovicka, Jan; Hajkova, Katerina; Cihlarova, Petra; Rockefeller, Alan; Kuchar, Martin (2022). „Extensive Collection of Psychotropic Mushrooms with Determination of Their Tryptamine Alkaloids“. International Journal of Molecular Sciences (англиски). 23 (22): 14068. doi:10.3390/ijms232214068. ISSN 1422-0067. PMC 9693126 Проверете ја вредноста |pmc= (help). PMID 36430546 Проверете ја вредноста |pmid= (help).
  3. ↑ „A worldwide geographical distribution of the neurotropic fungi, an analysis and discussion“ (PDF). Annali del Museo Civico di Rovereto. 14: 207. 1998. Архивирано од изворникот (PDF) на June 26, 2010. Посетено на September 17, 2017.
  4. ↑ Wurst, M.; Kysilka, R.; Flieger, M. (2002). „Psychoactive tryptamines from Basidiomycetes“. Folia Microbiologica. 47 (1): 3–27 [5]. doi:10.1007/BF02818560. PMID 11980266.
  5. ↑ „Species Diversity of the Genus Psilocybe (Basidiomycotina, Agaricales, Strophariaceae) in the World Mycobiota, with Special Attention to Hallucinogenic Properties“. International Journal of Medicinal Mushrooms (English). 7 (1&2). 2005. doi:10.1615/IntJMedMushr.v7.i12.280. ISSN 1521-9437.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 „Chemical Composition Variability in Magic Mushrooms“. Psychedelic Science Review. March 4, 2019. Архивирано од изворникот на August 18, 2021. Посетено на August 17, 2021.
  7. ↑ „Hallucinogenic mushrooms drug profile“. European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction. Архивирано од изворникот на August 17, 2021. Посетено на August 17, 2021.
  8. ↑ Canada, Health (January 12, 2012). „Magic mushrooms – Canada.ca“. www.canada.ca. Архивирано од изворникот на December 22, 2017. Посетено на December 20, 2017.
  9. ↑ „A journey with psychedelic mushrooms: From historical relevance to biology, cultivation, medicinal uses, biotechnology, and beyond“. Biotechnol Adv. 69: 108247. December 2023. doi:10.1016/j.biotechadv.2023.108247. PMID 37659744 Проверете ја вредноста |pmid= (help).
  10. ↑ „Simultaneous Production of Psilocybin and a Cocktail of β-Carboline Monoamine Oxidase Inhibitors in 'Magic' Mushrooms“. Chemistry: A European Journal. 26 (3): 729–734. January 2020. doi:10.1002/chem.201904363. PMC 7003923. PMID 31729089.
  11. ↑ „Isolation and structural elucidation of a novel brunnein-type antioxidant β-carboline alkaloid from Cyclocybe cylindracea“. Fitoterapia. 137: 104180. September 2019. doi:10.1016/j.fitote.2019.104180. PMID 31150766.
  12. ↑ „Determination of beta-carboline alkaloids in fruiting bodies of Hygrophorus spp. by liquid chromatography/electrospray ionization tandem mass spectrometry“. Phytochemical Analysis. 19 (4): 335–41. 2008. Bibcode:2008PChAn..19..335T. doi:10.1002/pca.1057. PMID 18401852.
  13. ↑ Kosentka, Pawel (2013). „Evolution of the toxins muscarine and psilocybin in a family of mushroom-forming fungi“. PLOS ONE. 8 (5): e64646. Bibcode:2013PLoSO...864646K. doi:10.1371/journal.pone.0064646. PMC 3662758. PMID 23717644.
  14. ↑ Maryadele, O'Neil (2006). The Merck Index: An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals. Merck Research Laboratories. ISBN 978-0911910001.
  15. ↑ Laussmann, Tim; Meier-Giebing, Sigrid (2010). „Forensic analysis of hallucinogenic mushrooms and khat (Catha edulisForsk) using cation-exchange liquid chromatography“. Forensic Science International. 1 (3): 160–164. doi:10.1016/j.forsciint.2009.12.013. PMID 20047807.
  16. ↑ Bui, Eric; King, Franklin; Melaragno, Andrew (December 1, 2019). „Pharmacotherapy of anxiety disorders in the 21st century: A call for novel approaches (Review)“. General Psychiatry. 32 (6): e100136. doi:10.1136/gpsych-2019-100136. PMC 6936967. PMID 31922087.
  17. ↑ Doblin, Richard E.; Christiansen, Merete; Jerome, Lisa; Burge, Brad (2019-03-15). „The Past and Future of Psychedelic Science: An Introduction to This Issue“. Journal of Psychoactive Drugs (англиски). 51 (2): 93–97. doi:10.1080/02791072.2019.1606472. ISSN 0279-1072. PMID 31132970.
  18. ↑ „FDA grants Breakthrough Therapy Designation to Usona Institute's psilocybin program for major depressive disorder“. Business Wire. November 22, 2019. Архивирано од изворникот на October 26, 2021. Посетено на September 17, 2020.

 

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Псилоцибинска_печурка&oldid=5327845“