Природен резерват Курил
| Природен резерват Курил | |
|---|---|
| руски: Курильский заповедник | |
МСЗП — Категорија Ia (строг природен резерват) | |
 Топло минерално езеро во калдерата Головнин на островот Кунашир | |
| Место | Сахалинска област |
| Најблизок град | Јужно-Курилск |
| Координати | 45°5′0″N 145°59′0″E / 45.08333° СГШ; 145.98333° ИГД |
| Површина | 65.364 ха |
| Воспоставен(а) | 1984 |
| Управно тело | Министерство за природни ресурис и околина на Русија |
| Мрежна страница | kurilskiy.ru |
Природен резерват Курил (руски: Курильский заповедник) — руски строг еколошки резерват кој ги опфаќа северните и јужните делови на островот Кунашир, најголемиот и најјужниот остров од Курилскиот архипелаг, кои се протегаат помеѓу островот Хокаидо во Јапонија до полуостровот Камчатка на крајниот источен крај на Русија. Опфаќа и два помали острови во близина на југоисток. Областа е една од најголемите места за зимување на крајбрежните морски птици. Резерватот се наоѓа на тектонски нестабилна локација и е еден од двата руски национални резервати (со природен резерват Кроноцки) кој штити територијата со активни вулкани. Резерватот се наоѓа во областа Јужно-Курилскиот дистрикт на Сахалинската област. Резерватот е создаден во 1984 година, и зафаќа површина од 65.364 ха.[1][2]
Топографија[уреди | уреди извор]
Резерватот Курилс се состои од три одделни сектори:
- Северен Кунашир (19.899 ха). Го опфаќа северниот дел на островот Кунашир. Северозападната област на овој сектор е подножјето на планинскиот гребен Докучаева. Секторот ја опфаќа планината Руруј (руски: Руруй; 1.485 м), комплексен стратовулкан. Југоисточната област на секторот се движи од вулканот Таткова планина (руски: Тятя; 1819 м) до крајбрежната тераса на 30-50 метри надморска височина. Тјаја се смета за класичен пример на соматски вулкан, каде што самитот се сруши во калдера која содржи нов централен конус.
- Јужен Кунашир (15.366 ха) Овој сектор, на јужниот дел од Кунашир, се разликува од северот со помазен релјеф и помалку разлики во висината. Централниот дел на секторот вклучува калдерски вулкан, планината Головнин (541 м). На дното има две топли и врели минерализирани езера.
- Гребенот на Малиот Курил (100 ха) Овој сектор е два многу мали острови („Шарди“ и „Демин“). Се одликува со присуство на мали области и висина на островите со знаци на значителна денудација, кои се продолжение на полуостровот геоморфолошки Немуро (a. Хокаидо).
.jpg)
Клима и екорегија[уреди | уреди извор]
Курил се наоѓа во екорегионот со мешани шуми Јужен Сахалин-Куриле. Ова е мала екорегија која го опфаќа јужниот врв на островот Сакалин на рускиот Далечен Исток и Курилските острови најблиску до Јапонија кои се протегаат на североисток на островот Хокаидо. Тоа е регион со многу голема биоразновидност, со евидентирани над 1.350 видови васкуларни растенија. Генерално ја има флората од руското копно и фауната од Хокаидо.[3][4]
Климата на Курил е субарктичка клима, без сува сезона (Кепенова класификација на климата). Оваа клима се одликува со благи лета (само 1-3 месеци над 10 °C) и студени, снежни зими (најстуден месец под -3 °C).[5][6]
Флора и фауна[уреди | уреди извор]
Приближно 70% од резерватот е пошумен, претежно со иглолисни дрвја. Најчести се дрвја како смрека Језо (Picea jezoensis), смрека Сахалин (Picea glehnii) и ела Сахалин (Abies sachalinensis). Голем дел од подножјето се тешки грмушки од притаен бамбус, грмушки и лоза. На морскиот брег има грмушки од јапонска роза (Rosa rugosa). Научниците на резерватот забележале 838 видови васкуларни растенија од 414 родови.[2]
Животинскиот живот на резерватот ги рефлектира уникатните навики на островот. Загрозената морска видра е жител. Одлики цицачите во шумите се кафеава мечка, лисица, зајак, чипса, самур и ласици. Крајбрежните морски цицачи вклучуваат фоки и морски лавови. Научниците на резерватот забележале 28 видови цицачи. Меѓу гуштерите, далечната источна кожа има само на островот. Резерватот е дел од глобално значајната трансконтинентална патека за преселба на птиците кон Арктикот. Стотици илјади колонијални морски птици, вклучително и корморани, патки, луковици, галеби и авкови, зимуваат во областа околу резерватот. Забележани се 278 видови птици, со 125 гнезда. Резерватот известил за постоење на 26 гнездени парови на загрозениот рибарски Блакистонски був (Бубо блакистони).[7]
Еко едукација и пристап[уреди | уреди извор]
Како строг природен резерват, Курилскиот резерват е претежно затворен за пошироката јавност, иако научниците и оние со цели на „еколошко образование“ со претхден договор можат да го посетат паркот. Територијата на резерватот Курил е предмет на територијален спор меѓу Русија и Јапонија. Јужниот сектор на резерватот е 20 км од јапонскиот брег. Пристапот не е лесен и аранжманите, особено за странците, мора внимателно да се испланираат однапред.[2] Главната канцеларија е во селото Јужно-Курилск на островот Кунашир, околу 20 км североисточно од јужниот сектор на резерватот.[1]
Поврзанои[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 „Kurils Zapovednik (Official Site)“ (руски). Ministry of Natural Resources and Environment (Russia). Посетено на January 21, 2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 „Kurils Zapovednik“ (руски). Ministry of Natural Resources and Environment (Russia). Посетено на January 21, 2016.
- ↑ „South Sakhalin-Kurile mixed forests“. Encyclopedia of Earth. Посетено на January 23, 2016.
- ↑ „Map of Ecoregions 2017“ (англиски). Resolve, using WWF data. Посетено на September 14, 2019.
- ↑ Kottek, M., J. Grieser, C. Beck, B. Rudolf, and F. Rubel, 2006. „World Map of Koppen-Geiger Climate Classification Updated“ (PDF) (англиски). Gebrüder Borntraeger 2006. Посетено на September 14, 2019.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
- ↑ „Dataset - Koppen climate classifications“ (англиски). World Bank. Посетено на September 14, 2019.
- ↑ „Kuril Nature Reserve - Flora and Fauna“. Ministry of Natural Resources and Environment (Russia). Архивирано од изворникот на 2014-05-15. Посетено на March 11, 2016.