По команда на штука (филм, 1970)

Од Википедија — слободната енциклопедија

„По команда на штука“ е советски куклен филм од 1970 година, во режија на Владимир Пекар и Владимир Попов. Филмот се заснова на изведбата на куклениот театар Калинин според претставата на Елизавета Тараховскаја, чиј заплет била руската народна приказнаПо команда на штука“.

Тоа е првиот куклен филм на здружението Креативно здружение „Екран“.

Заплет[уреди | уреди извор]

Во некое кралство, во некоја фарма, некогаш имало вреден, но сиромашен селанец Емелија. Тој не сакал да работи - сè му било тешко и едноставно не сакал да работи. Но, еден ден во реката му се насмевнала среќата: случајно фатил волшебна штука во реката, која зборувала и се молела на Емелија да ја пушти, а како награда почнала да ги исполнува сите негови желби.

Кукавичкиот крал Пиа владеел во тоа кралство и тој имал каприциозна ќерка Несмејана, која честопати била каприциозна од досада и тага во нејзината мала соба. И колку и да ја воодушевувале додворувачите, никој не можел да ја насмее. Затоа, Цар Пиа ветил дека ќе му ја даде принцезата на оној што ќе ја насмее принцезата, но кога Емелија ја насмеал, тој наредил момчето да го избркаат од палатата. На крајот на филмот, Емелија и принцезата Несмејана ја напуштаат палатата и отишле да живеат заедно и среќно засекогаш.

Филмска екипа[уреди | уреди извор]

  • Режисери и уметници - Владимир Пекар, Владимир Попов
  • Оператор - Игор Николаев
  • Инженер за звук - А. Кратко
  • Уредник - Валерија Коновалова
  • Режисер на сликата - А. Семилетов

Улогите ги толкувале[уреди | уреди извор]

  • Зинаида Наришкина - Штука / зајак / лисица / медицинска сестра
  • Анатолиј Кубацки - Цар Грашок

ДВД изданија[уреди | уреди извор]

Филмот е објавен на ДВД во колекции цртани филмови: „На патиштата на бајките“, „Стари, стари бајки 3“, „Стари, стари бајки 2“, „Огнената птица“, „Крпеница и облак“, „По команда на штуката“.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Литература[уреди | уреди извор]

  • Кратка книжевна енциклопедија, том 7. - М.: Советска енциклопедија, 1972. Стлб. 388-389 (напис од С. И. Сивококоњ).

Надворешни врски[уреди | уреди извор]