Поглавје XVIII од Повелбата на Обединетите нации

Поглавје XVIII од Повелбата на Обединетите нации се занимава со измени и дополнувања. Процесот во суштина е моделиран според процесот на измена и дополнување на Уставот на Соединетите Американски Држави со тоа што:

• За усвојување е потребна двотретинска надмоќност;
• Потребна е ратификација од надмоќна област на соодветните држави;
• Постојат два начина на предлагање на амандмани;
• Почесто од тие методи е „првата гранка“ (во случајот на ООН, Генералното собрание) да достави амандман до државите;
• Друг метод, кој всушност не се користи во пракса, е да се свика конвенција за да се предложат амандмани.
• Самата процедура на амандмани содржи одредба што не дозволува државите (во случајот на ООН, постојаните пет членки на Советот за безбедност на ООН ) да бидат лишени од правото на глас (во овој случај, нивното вето и / или трајно членство во UNSC) без нивна согласност. (Ова е аналогно на вкоренетата клаузула содржана во член пет од Уставот на САД).

Постојат неколку измени и дополнувања на Повелбата на Обединетите нации од 1945 година, главно за да се одрази зголемувањето на големината на организацијата. Сепак, основната структура останала иста. Како и да е, процесот на измени и дополнувања на ООН веројатно ја фаворизира флексибилноста и континуираното постоење на организацијата повеќе од процесот на измени и дополнувања на Друштвото на народите утврден со член 26 од Пактот на Друштвото на народите, во кој се вели: „Измените и дополнувањата на овој пакт ќе стапат на сила кога ќе бидат ратификувани. од страна на членовите на Лигата чии претставници го сочинуваат Советот и со мнозинството членови на Лигата чии претставници го составуваат Собранието. Ниту еден таков амандман не обврзува ниту еден член на Лигата што означува нејзино несогласување од истиот, но во тој случај ќе престане да биде член на Лигата“.