Пиедра дел Кокуј
Пиедра дел Кокуј | |
---|---|
Највисока точка | |
Надм. вис. | 400 м |
Координати | 1°14′8″N 66°49′10″W / 1.23556° СГШ; 66.81944° ЗГД |
Географија | |
Место | Амазон, Венецуела |
Пиедра дел Кокуј (шпански: Piedra del Cocuy; португалски: Pedra do Cucuí; Кокујска Карпа) ― природен споменик во Венецуела, сместена во близина на тројната граница на земјата со Бразил и Колумбија во границите на сливовите на Амазон и Ориноко.[1] Пиедра дел Кокуј е издаденок направен од гранитна карпа, а неговиот врв се наоѓа на в. 450 м.н.в.[2]
Тројна граница
[уреди | уреди извор]Административно Пиедра дел Кокуј се наоѓа во општината Рио Негро во државата Амазон во Венецуела. Тројната граница се наоѓа на 2 км западно од островот Сан Хосе во Рио Негро (Амазон). Соседните општини од колумбиска и бразилска страна се Инирида, Гвајнија и Сао Габриел да Кашоеира во државата Амазон.
Гранични градови
[уреди | уреди извор]Ла Гвадалупе, кој се наоѓа на колумбиска страна и на западните брегови на Рио Негро со население од околу 300 луѓе, претежно Домородни Американци.
Сан Симон дел Кокуј, од страната на Венецуела и источните брегови на Рио Негро.
Кукуи, во Бразил. Тоа е всушност воена пошта поврзана преку пат со градот Сао Габриел да Кашоеира.
Транспорт
[уреди | уреди извор]Рио Негро е најважниот воден пат.
Постои пат (BR-307) што ја поврзува граничната пошта Кукуи на бразилската страна со градот Сао Габриел да Кашоеира.
Економија
[уреди | уреди извор]Регионот е населен веќе илјадници години од страна на домородните групи, вклучувајќи Банива, Карупака (Курин), Кари (Карутама) кои припаѓаат на јазичното семејство Аравак. Главната економска активност е традиционално ископување на злато, што создавало судири меѓу домородното население и рударите (познати како гаримпеирос).
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Monumento Natural Piedra del Cocuy“. Архивирано од изворникот на 2019-08-20. Посетено на 23 февруари 2021.
- ↑ Huber, Otto (2001). „Conservation and environmental concerns in the Venezuelan Amazon“. Biodiversity and Conservation. 10 (10): 1627–1643. doi:10.1023/a:1012042628406.