Пиво во Шведска
Пивото во Шведска има историја што може да се проследи до доцното железно време.
Историја[уреди | уреди извор]
Пивото има долга историја во Шведска, пред пишаните записи. Познато е, преку стари записи како што е Хавамал, дека нордиската култура користела ферментација за производство на пиво и медовина. Се претпочитала медовината, а најзастапено било пивото. Скандинавците исто така имале пристап до вино и пиво. Познато е дека модерните репродукции на нордиските пијалаци произведуваат елев со јакост од 9 проценти ABV.[1] До 19 век, пивото било главно во производство за потребите на домаќинствата. Пивото обично имало слаба содржина на алкохол и се користело како секојдневен пијалок. За прослави и гозби се варело пожестоко „гозба-пиво“ и потентна медовина. Со доаѓањето на индустријализмот, сето ова се променило. Како што растеле градовите, домашното пиво станало невозможно за повеќето луѓе, и така се појавила шведската индустрија за пиво.
Во средината на 19 век, мноштво мали пивари се појавиле во поголемите градови во Шведска, и секој град имал барем една пиварница. Во почетокот на 20 век, започнал трендот на консолидација со спојувања и откупи, кој кулминирал кон крајот на 1970-тите и почетокот на 1980 година. Ова довело до формирање на три големи конгломерати на пиварници; Припс, Спендропс и Фалкон, и ги турнале помалите пиварници до работ на истребување. Ова довело до стереотип за шведските пива како лесно пивки лагери, без вкус и карактер.
Во доцните 1980-ти и почетокот на 1990-тите, новата генерација на мали пивари предводени од стокхолмската пиварница Нилс Оскар почнала да расте заедно со големите компании. Овие компании им нудат на клиентите повеќе во начинот на избор и многу од пивата кои сега се произведуваат во Шведска се со највисок меѓународен квалитет, произведени со внимателно култивирани квасци за подготовка (често увезени од Германија, Белгија или Британија).
Класификација[уреди | уреди извор]
Шведскиот закон дефинира два прагови за алкохол кои регулираат каде и на кого може да се продава даден вид пиво. Lättöl, т.е. пивото под долниот праг (2,25% по волумен) се смета за lättdryck (лесен пијалок) и може да се продава насекаде без старосно ограничување.[2] Starköl, пиво над горниот праг (3,5% по волумен) може да се продава само во продавниците на Systembolaget на луѓе на возраст од 20 или повеќе години и во пабови на луѓе на возраст од 18 или повеќе години. Народно, пивото помеѓу двете граници може да се продава во маркети и продавници, но само на луѓе на возраст од 18 или повеќе години.
Бидејќи прагот од 3,5% е разумно блиску до содржината на алкохол во меѓународното лагер пиво, многу меѓународни брендови како што се Хајнекер, Карлсберг и Плиснер се продаваат во две верзии во Шведска - меѓународно познатиот производ како starköl во Systembolaget и малку наводнета верзија како фолкол во продавниците за храна.
Економија[уреди | уреди извор]
Современиот тренд е кон тоа потрошувачите сè повеќе да избираат посилно пиво од брендовите од 3,5% abv, генерално наречени folköl (народно пиво) што се продаваат во продавниците за храна. Секое посилно пиво се продава исклучиво во владиниот малопродажен монопол Systembolaget.[3]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Gately, Iain (2009). Drink : a cultural history of alcohol (1. ed., 1. paperback print.. изд.). New York: Gotham Books. ISBN 978-1-592-40464-3.
- ↑ Alkohollag (1994:1738)
- ↑ „Beer in Sweden“. www.euromonitor.com. Архивирано од изворникот на 16 September 2008. Посетено на 2008-08-23.