Петрово (Пиринско)
| Петрово | |
|---|---|
  Петрово | |
|
Местоположба во областа   Петрово | |
| Координати: 41°26′N 23°30′E / 41.433° СГШ; 23.500° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Свети Врач |
| Површина | |
| • Вкупна | 31,853 км2 (12,299 ми2) |
| Надм. вис. | 610 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 632 |
| • Густина | 20/км2 (51/ми2) |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2815 |
| Повик. бр. | 0746 |
Петрово — е ело во Општина Свети Врач, Пиринска Македонија, во југозападниот дел на Бугарија.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото Петрово се наоѓа во планинскиот регион во северното подножје на планината Славјанка, оддалечено само 6 километри од бугарско-грчкиот граничен премин. На речиси исто растојание, на околу 610 метри надморска височина, се наоѓа месноста Извора, од каде што извираат водите на Петровска Река. Петрово припаѓа на историско-географската област Мрвачко, а дел од истата етнографска целина претставуваат и пограничните села на грчка територија.
Историја[уреди | уреди извор]
Петрово е старо село. Нема точни податоци за неговото формирање, но при ископувањата за изградба на ХЕ „Петрово“, пронајдени се остатоци од римска бања. Во 1997 година при реставрација на централната црква „Св. Петар и Павле“ во селото се откриени скелети од ранохристијанска ера во темелите на храмот.
Според османлиските даночни регистри на немуслиманското население од вилаетот Тимур Хисар од 1616 - 1617 година, Петрово било село со вкупно 109 домаќинства изнесувал.[2]
Во XIX век Петрово е големо село со мешано население и припаѓа на Демирхисарската каза на Серскиот санџак.
Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Ковачево е село со 100 домаќинства и 330 жители, Македонци.[3][4]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 1.350 жители, од кои 950 Македонци[4], 280 Турци и 120 Роми.[5]
Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 1.224 Македонци егзархисти[4] и 60 Власи.[6]
Стопанство[уреди | уреди извор]
Демографија[уреди | уреди извор]
Според пописот од 2011 година, во селото живееле 632 житела, од кои најголел дел од населението се запишани како Бугари.[4][7]
На табелата е прикажан националниот состав на населението во селото:[8]
На табелата е прикажан бројот на населението во Петрово за периодот 1934-2011:[7]
| година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| население | 1.300 | 1.677 | 1.911 | 1.679 | 1.525 | 1.325 | 1.144 | 882 | 632 |
Општествени установи[уреди | уреди извор]
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
На 2 километри северно од селото се наоѓа месноста Пештери, село од XIV-XVII век со развиена грнчарска и земјоделска култура. Остатоците од старата населба сè
уште се видливи таму и жителите на Петрово делумно го имаат обновено храмот. На 2 километри југоисточно од селото се наоѓа параклисот „Свети Илија“ каде што населението редовно се собира за празникот Илинден.
Во селото има три цркви: „Свети Петар и Павле“, „Свети Атанасиј“ и „Света Дева“. За време на Отоманското Царство во селото постоела голема џамија и конак, но за време на Балканските војни (1912-1913) тие се срушени.
На околу 5 километри источно од селото се наоѓа пештерата Рупата, со длабочина од 45 метри.
Редовни настани[уреди | уреди извор]
Личности[уреди | уреди извор]
Починати[уреди | уреди извор]
- Ангел Харизанов (Спанчево, 1870 - Арамиска Чешма, Серско, 1902) — македонски револуционер, мелнички војвода и член на Македонската револуционерна организација - загинат е во близина на Петрово.
Култура и спорт[уреди | уреди извор]
Иселеништво[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Фактична состојба на населението и домовите во Бугарија според пописот од 1 февруари 2011 г. Ethnic composition, all places: 2011 census.
- ↑ Турски извори за българската история, т. VII, София 1986, с. 228.
- ↑ "Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г." Македонски научен институт, София, 1995, стр. 138-139.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 184. ISBN 954430424X.
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905, pp. 188 – 189.
- ↑ 7,0 7,1 „Справка за населението на с. Петрово, общ. Сандански, обл. Благоевград“ (бугарски). Посетено на 2018-02-04.
- ↑ „"&"Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и самоопределение по етническа принадлежност към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-04-05. Посетено на 2012-03-18.
 | Оваа статија место во Пиринска Македонија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |
| ||||||||||