Пене (тестенина)
 |
Пенe се вид тестенини во форма на цилиндар, чии краеви се исечени дијагонално. Пене е множинска форма на италијанскиот збор pena (што значи пенкало, но исто така и молив), изведен од латинскиот penna (што значи „пердуви“ или „пердув“) и сроден со англискиот збор pen. Кога бил создаден овој формат, требало да ги имитира челичните врвови на пенкала кои тогаш биле сеприсутни.[1]
Потекло
[уреди | уреди извор]Пене се една од ретките форми на тестенини со специфичен датум на потекло: во 1865 година Џовани Батиста Капуро, производител на тестенини од Сан Мартино (Џенова), добил патент за машина за дијагонално сечење. Неговиот изум ги сече свежите тестенини во форма на молив без да ги дроби, во големина која варира помеѓу 3цм мезе пене (пола молив) и 5цм пене (моливи).[1] [2]
Опис и варијации
[уреди | уреди извор]
Во Италија пене се произведуваат во две главни варијанти: пене лисце (мазно) и пене ригате (избраздени). Пенони („големи пердуви“) е поширока верзија на пените.[3] Исто така може да се најде малку поголема верзија наречена мостаколи (што на некои италијански дијалекти значи „мали мустаќи“), која исто така може да биде или мазна или со избраздена текстура.[4]
Пене е погодна за комбинација со широк спектар на сосови и производи.
Пене традиционално се готви ал денте и неговата форма го прави особено погоден за сосови, како што се песто, маринара или арабијата. Последново се слави затоа што било прикажано неколку пати во италијански филмови, особено во филмот Големата храна на Марко Ферерија и во филмот Рим на Федерико Фелини.[5]
Во Трентон, Њу Џерси, тестенините се нарекуваат „моливи“ поради неговата форма. [6]
Наводи
[уреди | уреди извор]- 1 2 „Penne? In origine erano con lo zafferano“. Welovepasta.it. 28 June 2017. Посетено на 7 January 2019.
- ↑ „Mezze Penne Rigate n° 141 Integrali - Pasta De Cecco“. Dececco.com. Посетено на 7 January 2019.
- ↑ „Pasta Shapes“. Thenibble.com. Посетено на 2013-02-21.
- ↑ „Creamette - Our Products - Mostaccioli Rigati“. Pasta-products-creamette.newworldpasta.com. Архивирано од изворникот на 2012-05-09. Посетено на 2013-02-21.
- ↑ Giorgioni, Livio (2002). La grande abbuffata : percorsi cinematografici fra trame e ricette. Pontiggia, Federico, 1978-, Ronconi, Marco, 1972-. Cantalupa (Torino): Effatà. стр. 25. ISBN 9788874020225. OCLC 50875311.
- ↑ Richman, Steven M. (10 January 2014). Reconsidering Trenton: The Small City in the Post-Industrial Age. McFarland. стр. 137. ISBN 9780786462230. Посетено на 7 January 2019 – преку Google Books.