Париско метро
Париско метро Métro de Paris | |||
---|---|---|---|
| |||
Општо | |||
Сопственик | RATP (инфраструктура)
| ||
Место | Париска агломерација | ||
Тип на превоз | Метро | ||
Бр. на линии | 16 (нумерирани 1–14, 3бис и 7бис) со уште 4 во градба, 1 во план | ||
Бр. на станици | 320[1] | ||
Патници дневно | 4,16 милиони (2015) | ||
Патници годишно | 1.520 милијарди (2015)[2] | ||
Сообраќање | |||
Почнал | 19 јули 1900[3] | ||
Превозник | RATP | ||
Бр. на возила | 700 воза [се бара извор] | ||
Технички податоци | |||
Долж. на системот | 245.6 kм (152.6 ми)[3] | ||
Колосек | 1.435 мм | ||
Напојување | 750 V DC Трета шина | ||
|
Париското метро (француски: Métro de Paris) — патнички железнички систем од затворен вид што ја опслужува париското метрополитенско подрачје (Париз и неговата поширока околина). За време на повеќе од еден век работа, ова метро станало едно од знаменитостите на Париз; најмногу поради оригиналната и посебна украсување на станиците во стилот арт нуво. Поголемиот дел, или 197 од 214 километри од системот, се под земја. Париското метро има 16 линии, а тие се нумерирани од 1 до 14, како и 3бис и 7бис (кои, всушност, се одграноци на линиите 3 и 7 кои се бројат како посебни линии). Линиите опслужуваат 303 станици, додека на 62 можно е префрлање на други линии.
Париското метро е втор најпосетуван метро систем во Европа (по Московското метро) и десетти најпосетуван во светот. Во 2015 година превезол 1,52 милијарди патници или 4,16 милиони дневно. Станицата Шателе - Ле Зал (Châtelet - Les Halles), со 5 метро линии и 3 линии РЕМ (Регионална експресна мрежа на Ил де Франс), е најголемата метро станица во светот. Во 2016 година Парискиот метро систем е рангиран како најдобар транспортен систем во светот според ITDP.
Историја
[уреди | уреди извор]Првата линија била отворена на 19 јули 1900 година за време на Светската изложба. Целиот систем брзо се ширел до Првата светска војна, така што железничките пруги во самиот град биле завршени до 1920-тите. Проширувањата кон предградијата и кон пошироката околина се изградени после 1930-тите.
По Втората светска војна, метрото претрпе модернизација и подобрување. Беа воведени понови композиции на возови за да се задоволи побарувачката за зголемен сообраќај. Се воведува и нов подземно-надземен железнички систем - RER, развиен од 1960-тите. Со своите пет линии (A, B, C, D и E), тој претставува дополнителна железничка мрежа за регионот на Париз.
Линии
[уреди | уреди извор]- отворена: 1900
- бр. на станици: 25
- должина: 16,6 км
- отворена: 1900
- бр. на станици: 25
- должина: 12,3 км
- отворена: 1904
- бр. на станици: 25
- должина: 11,7 км
- отворена: 1971
- бр. на станици: 4
- должина: 1,3 км
Порт де Клињанкур - Мери де Монруж
- отворена: 1908
- бр. на станици: 27
- должина: 12,1 км
- отворена: 1906
- бр. на станици: 22
- должина: 14,6 км
- отворена: 1909
- бр. на станици: 28
- должина: 13,6 км
Ла Курнев - Вилжуиф, Мери д'Иври
- отворена: 1910
- бр. на станици: 38
- должина: 22,4 км
- отворена: 1967 година
- бр. на станици: 8
- должина: 3,1 км
- отворена: 1913 година
- бр. на станици: 38
- должина: 23,4 км
- отворена: 1922
- бр. на станици: 37
- должина: 19,6 км
- отворена: 1923
- бр. на станици: 23
- должина: 11,7 км
- отворена: 1935
- бр. на станици: 13
- должина: 6,3 км
- отворена: 1910
- бр. на станици: 29
- должина: 13,9 к
Шатијон-Монтруж - Сен Дени, Ле Куртиј
- отворена: 1911
- бр. на станици: 32
- должина: 24,3 км
- отворена: 1998
- бр. на станици: 9
- должина: 9 км
Возен парк
[уреди | уреди извор]Возниот парк на париското метро се состои од возила со челични тркала (означени со „MF“, French matériel fer) и возила со гумени тркала (ознака „MP“, француски matériel pneu). Различни верзии од ист тип, покрај ознаката на типот, имаат и двоцифрена ознака на годината на дизајнирање (на пр. MF88, возило со челични тркала дизајнирано во 1988 година).
-
MF 67
-
MF 77
-
MF 88
-
MF 01
-
MP 59
-
MP 73
-
MP 89 CA
-
MP 89
-
MP 05
Иднина
[уреди | уреди извор]Во моментов се прошируваат три линии: 4, 8 и 12. Има и други барања за продолжување на уште неколку линии.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „The Metro: a Parisian institution“. RATP. Архивирано од изворникот на 18 February 2017. Посетено на 29 January 2014. The Montmartre funicular is considered to be part of the metro system within which is represented by a 303rd fictive station, "Funiculaire".
- ↑ „RAPPORT D'ACTIVITÉ 2015“ (PDF). STIF. стр. 18. Архивирано (PDF) од изворникот 20 December 2016. Посетено на 17 March 2017.
- ↑ 3,0 3,1 „Brief history of the Paris metro“. france.fr – The official website of France. Архивирано од изворникот на 26 September 2013. Посетено на 21 September 2013.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Париско метро на Ризницата ?
- Матична страница (English version)