Панкото
Панкото е супа приготвена со парчиња бајат леб сварен во супа или вода и зачинет.[1][2]
Тоа е јадење од кујната на закрепнување што потсетува на штедливиот и скромен менталитет на селската култура која никогаш не би потрошила трошка леб, присутна во сите региони на Италија со бесконечни варијации поради видот на лебот, употребената течност и процесот на готвење. Како последица на тоа се нарекува на различни начини, како што се: ломбардна панада, лигуриско панчеуто, сардинско пане коту.
Во минатото, особено во Ломбардија и во Тоскана, се користела за промовирање на лактацијата и се служела на реконвалесценти.
Панкото низ Италија[уреди | уреди извор]
Тосканскиот панкото вклучува софрито од основни билки и зеленчук, како што се доматите, потоа намачкани со течност, вода или супа и варено 10 минути, на кое се додава леб.[3]
Панкото од Латиум и Калабрија ги употребува сите состојки, основниот зеленчук (домати) и билки (босилек, лук, пекорино сирење, зачини), леб, супа или вода се готват заедно од самиот почеток околу триесет минути;[4] панкотото од Калабрија, исто така, вклучува и лути пиперки.[5]
Панкото од Апулија бара основниот зеленчук (домати, компири, тиквички, врвови од репка) да се сварат во течноста во која потоа се додава лебот, додека тревките се пржат посебно и се додаваат на остатокот само за време на сервирањето.[6]
Ломбардното панкото бара лебот да се натопи во супа и штом ќе се натопи се готви со маснотии и ароматични зеленчуци додека не зоврие.
Панкото од Торемаџоре (град во областа Алто Таволиере во провинцијата Фоџа) се подготвува според локалната традиција; зеленчуците како: блитва, репа, зелка, компири и тиквички се варат со додавање на чешниња лук, а по варењето се додава бајат леб. На крајот од готвењето се исцеди и се служи со сурово масло. Ова е типичен рецепт од Торемагиоресе.[7]
Пане кото, типичен рецепт за луканската кујна
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Lorena Fiorini (2012). Il grande libro del pane. Newton Compton Editori. ISBN 978-88-541-4401-9.
- ↑ „Pancotto in Vocabolario“. treccani.it.
- ↑ „Pancotto Toscano“. Архивирано од изворникот на 2015-04-02. Посетено на 2021-11-02.
- ↑ „Pancotto Laziale“.
- ↑ „Pancotto Calabrese“.
- ↑ „Pancotto Pugliese“.
- ↑ „Ricetta de "Il pancotto della nonna"“. ilGiornaleDelCibo.it. Архивирано од изворникот на 2014-05-17. Посетено на 2023-03-22.
Библиографија[уреди | уреди извор]
- AA. VV. (2011). Il libro del pane. Giunti Editore. стр. 106. ISBN 978-88-440-4003-1.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- „Ricetta Pancotto con i fagioli“. Le Ricette di GialloZafferano.it.