Палацо Строци

Од Википедија — слободната енциклопедија
Импозантната Палацо Стрози, северна и западна фасада
Внатрешен двор
Inside Palazzo Strozzi
Уметничка изложба во внатрешниот двор

Палацо Строци е палата во Фиренца, Италија.

Историја[уреди | уреди извор]

Изградбата на палатата била започната во 1489 година[1] од Бенедето да Мајано, за Филипо Строци Постариот, ривал на Медичи кој се вратил во градот во ноември 1466 година и сакал највеличествениот дворец да ја потврди постојаната важност на неговото семејство и, можеби уште поважно,[2] политичка изјава за неговиот сопствен статус.[3] Голем број други објекти биле набавени во текот на 1470-тите и урнати за да се обезбеди доволно простор за новата градба. Џулијано да Сангало обезбедил дрвен модел на дизајнот.[4] Филипо Строци починал во 1491 година, долго пред завршувањето на изградбата во 1538 година. Војводата Козимо I де Медичи го конфискувал во истата година, а на семејството Строци му го вратил дури триесет години подоцна.

Палатата е свртена кон историската Виа де Торнабуони.

Опис[уреди | уреди извор]

Палацо Строци е пример за цивилна архитектура со својот рустикален камен,[5] инспириран од Палацо Медичи, но со похармонични пропорции. За разлика од палатата Медичи, која се наоѓала на аголна парцела, а со тоа има само две страни, оваа зграда, опкружена од сите четири страни со улици, е слободна градба. Ова вовело нов проблем во ренесансната архитектура, кој, со оглед на новопочувствуваната желба за внатрешна симетрија на симетрија на планирање: како да интегрирало вкрстената оска. Планот на теренот на Палацо Строци бил ригорозно симетричен на неговите две оски, со јасно диференцирани скали на неговите главни простории.[6]

Палатата има спарни прозорци (бифоре); зрачните вусоари на сводовите се зголемуваат во должина како што се издигнуваат до камениот камен, детал што бил многу копиран за заоблените прозорци поставени во рустикација во ренесансната преродба. Нејзиниот доминантен корниз е типичен за фирентинските палати од тоа време.

Палатата била оставена нецелосна од Симоне дел Полајоло (ил Кронака), кој бил задолжен за изградбата на палатата до 1504 година. Исто така покрај Кронака е кортилниот или централниот двор опкружен со аркада[7] инспириран од Микелоцо.

Познати се предметите од ковано железо познати како феро кои ја красат зградата. Многу од овие состаноци за зградата, како што се штандови за знаме и факел, ковчези, фенери и скали ја украсуваат надворешноста на палатата и нејзините агли, како и исполнување на функционалните потреби на денот. Ферото на зградата е создадено од железар, Николо Гросо, познат како Ил Капара.

Палатата останала седиште на семејството Строци до 1937 година. Големи промени биле направени во зградата а сега е дом на Институтот за хуманистички студии и на Институтот за ренесансни студии исто така ја окупираа зградата од 1940 година. Денес, палатата се користи за меѓународни изложби, како што е сега годишното античко шоу, основано како Биеналето на Антиквариато во 1959 година, модни ревии и други културни и уметнички настани, како што е „Сезан во Фиренца. Двајца колекционери и изложба на импресионизмот од 1910 година“.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Плоштадот

Белешки[уреди | уреди извор]

  1. Florence: The city layout. Encyclopædia Britannica. 2007.
  2. Goldthwaite 1968.
  3. Heather Gregory, "The Return of the Native: Filippo Strozzi and Medicean Politics" Renaissance Quarterly 38.1 (Spring 1985), pp. 1–21.
  4. Richard Goldthwaite, "The building of the Strozzi palace: the construction industry in Renaissance Florence" Studies in Medieval and Renaissance History 10 (1973) pp99-135.
  5. rustication. Encyclopædia Britannica. 2007.
  6. Amanda Lillie, Florentine Villas in the Fifteenth Century: An Architectural and Social History (Cambridge University Press) 2005:239 and fig. 195.
  7. cortile. Encyclopædia Britannica. 2007.

Извори[уреди | уреди извор]

  • Булард Мелиса М., Филипо Строци и Медичи: Поволност и финансии во Фиренца и Рим од шеснаесеттиот век (Кембриџ) 1980 година.
  • Голтвејт, Ричард, Приватното богатство во ренесансната Фиренца: Студија на четири семејства (Принстон) 1968 година.
  • -, Зградата на ренесансната Фиренца: економска и социјална историја (Балтимор) 1980 година.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]