Палата Лита

Од Википедија — слободната енциклопедија
(Пренасочено од Палата Лита, Милано)
Палатата Лита
Фасада на Палата Лита од напред
Карта
Општи податоци
Координати45.466053°N 9.178154°E
Висина
АрхитектонскаБарок

Палатата Лита, позната и како Палата Аресе-Лита - барокна градба во Милано, северна Италија, спроти Сан Маурицио ал Монастеро Маџоре и датирал од периодот на шпанското владеење со градот. Во 2018 година служела како културен центар, во кој биле сместени изложбени простори, канцеларии и театар.

Историја[уреди | уреди извор]

Архитектот Франческо Марија Ричини го изградил јадрото на палатата во 1642-1648 година за грофот Бартоломео Арезе, член на семејството Арезе, едно од највлијателните милански семејства од тој период, кој станал претседател на Сенатот на Милано во 1660 година. Палатата Лита на тој начин станал важен културен центар. Големите забави што се одржувале овде со текот на годините вклучувале приеми за надвојвотката Маријана од Австрија, за Маргарет Тереза од Шпанија, за Елизабет Кристин од Бранзвик-Волфенбител, за Марија Терезија, за Ежен де Бохарне и за доаѓањето на Наполеон во Милано.

Освен неговиот генерален план, главните одлики кои во суштина останувале недопрени од оригиналната зграда од седумнаесеттиот век биле Пијано нобиле (иако во голема мера бил преуреден) и еден од дворовите на Ричини. Семејното ораторство, исто така дело на Ричини, и осветено во 1671 година, подоцна било претворено во приватен театар за користење на семејството и неговите поканети.

Во 1674 година, палатата преминала на ќерката на Бартоломео, Маргерита, сопруга на Фабио III Висконти Боромео Аресе; кон средината на XVIII век, кога неговата гранка на Арезе изумрела по машка линија, таа била наследена од семејството Лита, чии членови исто така биле истакнати во политичкиот живот на градот. Во овој период биле направени голем број важни промени во зградата. До крајот на 19 век, тој станал дом на железничката управа на Северна Италија.

Архитектура[уреди | уреди извор]

Помеѓу 1752 и 1761 година, Бартоломео Боли изградил нова фасада за зградата, високо украсена на доцниот барок или рококо. Влезот бил опкружен со два атланта, кои поддржувале искривен балкон.[1] Во 1740 година, Карло Џузепе Мерло ги изградил импозантните скалила чии софистицирани кривини воделе до становите на пијано нобилите. И овие биле делумно обновени, а голем број биле украсени со мурали од Џовани Антонио Куки.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Guida artistica di Milano: dintorni e laghi, by Tito Vespasiano Paravicini (1881), page 114.