Падеш
| Падеш Падеш | |
|---|---|
  Падеш | |
| Координати: 41°55′55″N 23°00′06″E / 41.932052008185465°N 23.001581786430478°E | |
| Земја | Бугарија |
| Општина | Горна Џумаја |
| Површина | |
| • Вкупна | 35,8 км2 (138 ми2) |
| Надм. вис. | 700 м |
| Население (2021) | |
| • Вкупно | 508 |
| • Густина | 1,4/км2 (3,7/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2747 |
Падеш — село во Горноџумајско, Пиринска Македонија, денес во Општина Горна Џумаја на Благоевградската област, Бугарија.
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]Селото Падеш се наоѓа на источните падини на планината Влаина, на надморска височина од 700 метри. Од градот Горна Џумаја е оддалечено 12 километри југозападно, додека пак од границата со Република Македонија, само 10 километри.
Историја
[уреди | уреди извор]Согласно Санстефанскиот мировен договор, селото останало во границите на Бугарија. Врз основа на Берлинскиот договор, селото и било вратено на Отоманската империја.[1]
Во селото бил организиран комитет на ВМОРО, а на 14 февруари 1903 година селото било нападнато од турските војници и биле убиени Иван Стоилков, Тиме Киосевски, Лазар Стаменов, Ангел Стојанов, Велика Зашова, Стоимен Петканов, Димитар Царвенков, А. Јакимов. Ранети биле Величков и Стоичков. Во тој напад од страна на турската војска биле силувани: Стојанова, Марија Георгиева, Елена Јанчева, Марија А. Чокарска, Магдалена Стојанова, Именка Христова, Велика Георгиева, Јана Стојанова (65), Марија Ангелова (58), Марија Петрова, Христина.[2]
При избувнувањето на Балканска војна во 1912 година, 16 луѓе од Падеш доброволно се пријавиле во Македонско-одринските чети.[3]
Стопанство
[уреди | уреди извор]Атарот на селото зафаќа површина од 35.8км². Во околината на селото претежно преовладува обработлива површина, додека пак во остатокот на атарот има мешавина од шуми и пасишта.[4] Областа е плодна и се застапени и овошни култури и насади со зеленчук. Во близина на селото тече реката Габровштица, десна притока на Струма.
Од врвот Чуката се пружи убав поглед на Рила и Горна Џумаја. Во подножјето на овој врв се наоѓа убава зимзелена шума во која се засолниле многу диви животни.
Население
[уреди | уреди извор]Според пописот од 2021 година, селото имало 508 жители, со густина на населеност од 14.1/км².
Во пописот од 2011 година имало 683 жители, што значи дека во текот на една деценија имало стапка на пад на населението од -2.8%.[5]
Вкупното население на Падеш било 639 жители на 15 декември 2023 год.
До 1900 година, според познатата статистика на Васил К‘нчов („Македонија. Етнографија и статистика“), населението на селото броело 1.250 луѓе, сите бугарско-христијани.
Број и учество на етничките групи според пописот од 2011 година.[6]
| Население | во (%) | |
| Вкупно | 683 | 100.00 |
| Бугари | 646 | 94.58 |
| Турци | 0 | 0.00 |
| Роми | 9 | 1.31 |
| Други | 3 | 0.43 |
| Не се изјасниле | 0 | 0.00 |
| Неодговориле | 25 | 3.66 |
Општествени установи
[уреди | уреди извор]Самоуправа и политика
[уреди | уреди извор]Поштенски код на селото е 2747.
Културни и природни знаменитости
[уреди | уреди извор]Во 1898 година била изградена црквата „Свети Димитрија“, прогласена за споменик на културата.[7]
Редовни настани
[уреди | уреди извор]Личности
[уреди | уреди извор]Личности кои потекнуваат односно се родени во Падеш.
- Георги Багажев (1860 – 1940), револуционер и просветен работник.
- Георги Стојанов, доброволец во четата на Иван Атанасов - Инџето за време на Српско-бугарската војна во 1885 година[8]
- Георги Јанакиев - Пелтека, (1857 – ?) бугарски револуционер
- Деспот Ангелов, македонско-едрински милиционер, 20 години, земјоделец, 1 чета од 11 српски одред[9]
- Лазар Иванов (1855 – ?), се стекнал со ќелијно образование, учител во родното село до 1878 година, потоа свештеник во Падеш и Лешко
- Смилен Димитров Сеименски (1866 – 1901), бугарски револуционер
- Стојчо Милушев (1866 – 1923), бугарски комунист
- Цветко, член на ВМРО[10]
Култура и спорт
[уреди | уреди извор]Иселеништво
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Christov, Christo, уред. (1999). Enciklopedija Pirinski kraj: v dva toma. T. 2: N - Ja (1. izd. изд.). Blagoevgrad: Red. Enciklopedija. ISBN 978-954-90006-2-7.
- ↑ „Buchbesprechungen“. Ophthalmologica. 112 (6): 363–364. 1946. doi:10.1159/000300404. ISSN 1423-0267.
- ↑ Aleksandrova, Ja; Bălgarija, уред. (2006). Makedono-odrinskoto opălčenie: 1912 - 1913 g., ličen săstav po dokumenti na Direkcija "Centralen Voenen Archiv". Archivni spravočnici (1., izd. изд.). Sofija: Univ. Izdat. Sv. Kliment Ochridski. ISBN 978-954-9800-52-4.
- ↑ „CORINE Land Cover 2018“.
- ↑ „City population“.
- ↑ Б.Б., БУЛАТОВ; Р.И., СЕФЕРБЕКОВ (2019-07-30). „ЧИСЛЕННОСТЬ И ЭТНИЧЕСКИЙ СОСТАВ ГОРОДОВ ДАГЕСТАНА (ПО РЕЗУЛЬТАТАМ ВСЕРОССИЙСКОЙ ПЕРЕПИСИ НАСЕЛЕНИЯ 2010 Г.)“. Вестник Академии наук Чеченской Республики (1(44)). doi:10.25744/vestnik.2019.44.1.002. ISSN 2076-2348.
- ↑ Khristov, Khristo Angelov, уред. (1995). Ent︠s︡iklopedii︠a︡ Pirinski kraĭ: v dva toma (1. izd. изд.). Blagoevgrad: Red. "Ent︠s︡iklopedii︠a︡". ISBN 978-954-90006-1-0.
- ↑ Rusin, Bartłomiej (2014-01-01). „Христо Христов, Операция „МАРАТОН". Истината за кражбата на Паисиевата история от Държавна Сигурност в „Зограф", изд. CIELA, София 2012, ss. 271“. Balcanica Posnaniensia Acta et studia. 21: 199. doi:10.14746/bp.2014.21.14. ISSN 2450-3177.
- ↑ Aleksandrova, Ja; Bălgarija, уред. (2006). Makedono-odrinskoto opălčenie: 1912 - 1913 g., ličen săstav po dokumenti na Direkcija "Centralen Voenen Archiv". Archivni spravočnici (1., izd. изд.). Sofija: Univ. Izdat. Sv. Kliment Ochridski. ISBN 978-954-9800-52-4.
- ↑ „CO-ADD screening of Indiana University - Purdue University Indianapolis (USA) compounds“. 2021-02-18. Наводот journal бара
|journal=(help)
Надворешни врски
[уреди | уреди извор] | Оваа статија место во Пиринска Македонија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |
| |||||||||||||||||||||||||
