Офуда

Од Википедија — слободната енциклопедија
Џингу Таима (神宮大麻), офуда (шинсатсу) издадена од страна на Големите Светилишта од Исе.

Офуда (御札 или お 札, почесна форма на фуда „ливче [од хартија], картичка, плоча“) во јапонската религија се однесува на неколку видови на талисмани од јапонските Шинто и Будистички храмови и светилишта. Овие талисмани се направена од разни материјали како што се хартија, дрво, ткаенина или метал. Хартијата од офуда може да се нарече и камифуда (紙札), додека оние направени од дрво можат да се наречат кифуда (木札).

Историја[уреди | уреди извор]

Офуда (гофу) дистрибуирана во Кинкаку-џи (лево) и Гинкаку-џи (десно) во Кјото. Тие исто така служат како влезни билети во храмовите.

Конкретно, офуда се однесува кон следните предмети:

  1. Талисман издаден од страна на Шинто светилиште на кој е испишано името на храмот или неговите Ками и запечатен со печатот на светилиштето. Ваквите офуда, исто така наречени шинсатсу (神札), го-шинсатсу (御神札) или шинпу (神符), честопати се ставаат во домашните Шинто олтари (камидана) и се почитуваат и како симбол на божеството на храмот (или боговите) - кои ја содржат суштината или моќта на ками врз основа на нивното осветување - и медиум преку кој обожувачот може да пристапи до одредениот ками. Во овој поглед, тие се нешто слични на (но не и исто со) гошинтаи, физички предмети што служат како складиште за ками во Шинто светилиштата.
  2. Талисман наменет за одредена цел (пр. заштита од несреќи, безбедност во домот, љубов, итн.) Обично се дистрибуира од страна на Шитно светилиштата и будистичките храмови. Ваквите амајлии се нарекуваат и гофу (護符). Како шинсатсу, гофу од светилиштата или храмовите се проткаени со моќта на ками или за будистичките фигури посветени од нив. За разлика од шинсатсу, тие не се нужно поставени во камидана или во будистичките олтари (бутсудан), но можат да се носат од некоја личност или да се поставуваат на други места од домот (на пр. порти, врати, кујни, тавани). Малите, преносливи гофу, сместени во мала торба со украсена ткаенина, се нарекува омамори.

Практиката на создавање гофу потекнува од учењето Онмјоодоо - кое прифатило елементи од Даоизмот - и будизмот. Навистина, ваквите офуда и омамори биле под силно влијание на Даоистичкото лингфу. Подоцна, слични талисмани, исто така, се произведувале во Шинто светилиштата.[1][2][3][4][5] Трите светилишта на Кумано во Уакајама префектурата се особено познати по своите талисман од хартија, Кумано Гооуфу (熊野牛王符 „Талисман на Воловиот Кумано крал“), познат и како Гооухооин (牛王宝印), кои биле испечатени од едната страна со сложени дизајни од стилизирани врани.[6][7][8] За време на средновековниот период, овие и слични гофу произведени од други светилишта често биле користени при давање заклетва и изготвување на договори, а условите на заклетвата или договорот биле напишани на задната страна на листот.[9][10][11][12]

Крајот на Едо периодот бил сведок на пораст на јавните прослави и протести познати како „ее џа наи ка“ предизвикани од известувања за талисмани кои врнеле од небото.
Гооуфу (牛王符) од Кумано Хонгуу Таиша од Уакајама префектурата.
Шинхатсу (од Кооџинјама Светилиштето во Шига преф.): плочка со имињата на ками од храмот - Хомусуби, Окитсухо и Окитсухиме - напишани на Јиндаи Моџи и хартиената обвивка на која е испишано името на храмот или епитетот на нејзиното божество, во овој случај, „Кооџинјама-но-Ооками“ (荒神山大神), „Големото божество на Коонџијама (светилиштето)“ - со печати од светилиштето (средина) и неговиот свештеник (долу).
Различни видови на Џингуу Таима (горен ред) и други талисмани дистрибуирани во Внатрешното светилиште (Наикуу) на Исе. Од лево: Каикоо таима (海幸大麻, еден вид на кифуда за среќа во риболов), кенхараи (剣祓), какухараи (角祓) и даикакухараи (大角祓, поголема верзија на какухараи).

Инаку, оние шинсатсу кои се наоѓаат во повеќето Шинто светилишта се во согласност со талисманот издаден од Големите светилишта во Исе (Исе Џингуу) наречен Џингуу Таима (神宮大麻). Овие талисмани првично биле стапчиња за прочистување (祓串 хараегуши) кои патувачките проповедници на светилиштата од Исе (御師 оши или онши) им ги делеле на приврзаниците низ целата земја како знак и гаранција дека молитвите биле извршени во нивно име. Овие стапчиња, наречени Охараи Таима (御祓大麻), биле содржани или во пакети со свиткана хартија - што во овој случај тие се нарекуваат кенхараи (剣祓, исто така наречени и кенбараи),[13] поради обликот на кутијата што личи на острица од меч (剣 кен) - или во кутии наречени охараибако (御祓箱). Широката распространета дистрибуција на Охараи Таима првпат започнала во Муромачи периодот, и го достигнала својот врв во Едо периодот: документ што датира од 1777 година (Ан'еи 6) покажува дека 89-90% од сите домаќинства во земјата во тоа време поседувале Исе талисмани.[14][15][16]

Во 1871 година, царски декрет ги укинал оши и го дозволил производството и дистрибуцијата на амајлиите, сега преименувани во Џингуу Таима, од административните канцеларии на светилиштето.[14] Во ова време, талисманот се претворил во денешната форма: дрвена плочка која содржи парче кедрово дрво познато како гјошин (御真, „свето јадро“)[13][17] завиткано во хартија на која е отпечатено името на светилиштето (天照皇大神宮, Теншоо Коотаи Џингуу) и запечатено со печатите на светилиштето (皇大神宮御璽 Коотаи Џингу Гјоџи) и високиот свештеник (大神宮司之印 Даиџингууџи но Ин). Во 1900 година, новиот оддел, Канбешо (神部署 „Одделение за свештеници“), ги презел должностите за производство и дистрибуција. Дистрибуцијата на Џингуу Таима евентуално била делегирана на Националното здружение на Шинто свештеници (全国神職会, Зенкоку Шиншокукаи) во 1927 година и, конечно, на нејзиниот наследник, Здружението на Шинто светилишта, по Втората светска војна. Здружението во денешно време продолжува да ги шири Џингуу Таима кон здружените светилишта низ цела Јапонија, каде што се ставени на располагање заедно со сопствените амајлии на светилиштата.

Варијанти и употреба[уреди | уреди извор]

Џингуу Таима сè уште неотпакуван од својата проѕирна хартиена обвивка. Овој слој може да се отстрани при поставувањето на талисманот во камидана олтар.

Офуда талисманите - шинсатсу и гофу - постојат во различни форми. Некои од нив се ливчиња или листови хартија, а други како Џингуу Таима се тенки правоаголни плочки (角祓, какубараи/какухараи) затворени во обвивки слични на плико (што понатаму можат да биде покриени со проѕирна хартија за завиткување), додека други се дрвени таблети (кифуда) што можат да бидат помали или поголеми од обичниот шинсатсу. Некои светилишта дистрибуираат кенхараи, кој се состои од парче дрво преклопено во парче хартија. Како што е забележано погоре, Охараи Таима издадена од Исде светилиштата пред Меиџи периодот обично била во кенхараи форма; додека сортата какухараи е моментално пошироко распространета, ūинго Таима од типот кенхараи сè уште се дистрибуираат во храмот Исе.[18]

Офуда и омамори се достапни во текот на целата година во многу светилишта и храмови, особено во поголемите со постојан персонал. Бидејќи овие предмети се свети, тие технички не се „купуваат“, туку се „добиваат“ (授かる сазукари, 受ける укеру), а парите платени во замена за нив се сметаат за донација или подарок (料穂料 хатсухорјоо, буквално „прв овошен надомест“).[19][20] Човек може да добие и дрвен талисман наречен китоофуда (祈祷札) откако ќе се извршат формалните молитви или ритуали (祈祷 китоо) во името на побарателот во овие места за богослужба.

Шинсатсу, како што се Џингуу Таима, се чуваат во домашните олтари (камидана) или на посебни полици (офудате); ако едно домаќинство не ги поседува, тие можат да бидат поставени исправени во чист и уреден простор над нивото на очите или закачени на ѕид. Во куќите во кои има шинсатсу и камидана, овие талисмани се поставуваат кон истокот (каде што сонцето изгрева), на југ (главниот правец на сонцето), или југоисток.[21][22][23][24]

Разни начини на уредување на офуда (шинсатсу) во Шинто олтар.
Место за враќање на старите талисмани во Фукагауа Фудоодоо во Токио.

Здружението на Шинто светилиштата препорачува едно домаќинство да поседува најмалку три вида шинсатсу:

  • Џингуу Таима
  • Офуда од насловното божество на нечие живеалиште (уџигами)
  • Офуда од светилиштето на кое поединецот е посветен
    (崇敬神社 суукеи џинџа)

Во камидана олтар во стил со три врати (三社造 санша-зукури), Џингуу Таима се положува во средината, офуда од локалниот храм (уџигами) се положува од левата страна (на десно од набљудувачот) и офуда од омилениот храм на обожувачот на десна страна (на лево од набљудувачот). Алтернативно, во камидана олтар во стил со една врата (一社造 исша-зукури), трите талисмани се положуваат една врз друга, со Џингуу Таима најнапред. Човек може да поседува повеќе шинсатсу; тие се поставуваат на двете страни или зад споменатите три.[21][22][25][26][27] Се препорачува редовно (по можност дневно) молење пред шинсатсу или камидана и подароци како ориз, сол, вода и/или саке кон ками (со дополнителни прехранбени производи што се нудат во посебни прилики).[28] Начинот на обожување е сличен на оној што се изведува во светилиштата: два поклона, два плескања со дланките и последен поклон, со тоа што една молитва (норито), исто така претходена од два поклона - може да се изговори пред ова.[29][30]

Другите офуда се сместени во други делови од куќата. На пример, офуда на патроните богови на огништето - Санбоо-Кооџин во будизмот, Камадо-Михашира-но-Ками („Трите богови на огништето“: Кагутсучи, Окитсухико и Окитсухиме) во Шинто религијата[31][32] - се сместуваат во кујната. Во тоалетите, може да биде поставен талисман на будистичкото гневно божество Учусма (Усусама Мјооу), за кого се верува дека го прочистува нечистиот.[33] Заштитно гофу, како што е Тсуно Даиши (角大師, „Рогаст Велик Господар“, претстава на Тендаи монахот, Рјооген, во форма на они)[34][35] се поставуваат на вратите или влезовите.

Јапонската духовност и дава огромна важност на чистината и чистотата (常若, токоуака, бук. „вечна младост“), особено со работите поврзани со божественото. Од оваа причина се охрабруваат периодичните (обично годишни) заменувања на офуда и омамори талисманите. Вообичаено е да се добие нова офуда најрано пред крајот на годината или за време на сезоната на Новата Година, иако (исто како и со омамори) може да се купи и во други периоди од годината. Идеално, старите офуда и омамори треба да бидат вратени во храмот или светилиштето од каде што биле предадени како форма на благодарност, но повеќето Шинто светилишта во пракса ги прифаќаат талисманите од другите светилишта (будистичките офуда сепак не се прифатени во многу светилишта и обратно).[23][36][37][38][39] Старите офуда и омамори се горат во церемонија позната како Сагичоо (左義長) или Дондојаки (どんど焼き, изговорено и како Донтојаки или Тондојаки), што се одржува за време на Малата нова година (14 или 15 јануари), крајот на сезоната на јапонската нова година.[20][40][41]

Галерија[уреди | уреди извор]

  • Разни типови на омамори и офуда во светилиштето Тсуругаока Хачимангуу во Камакура.
    Разни типови на омамори и офуда во светилиштето Тсуругаока Хачимангуу во Камакура.
  • „Офуда“ на заштитничките богови на огништето („камадогами“), за употреба во кујни (од Светилиште Нишино во Саппоро).
    „Офуда“ на заштитничките богови на огништето („камадогами“), за употреба во кујни (од Светилиште Нишино во Саппоро).
  • Џингуу Таима и други шинсатсу.
    Џингуу Таима и други шинсатсу.
  • Сакасафуда (逆札 'обратна' фуда), рачно изработен талисман против кражба прикажан наопаку. На оваа „офуда“ е испишан датумот на кој наводно починал легендарниот одметник Ишикауа Гоемон: „25-от ден од 12-от месец“ (十二月廿五日).[б 1][43] Други датуми се напишани во други места, како што е '12-от ден од 12-от месец' (十二月十二日), за кој што се тврди дека е всушност роденденот на Гоемон.[42]
    Сакасафуда (逆札 'обратна' фуда), рачно изработен талисман против кражба прикажан наопаку. На оваа „офуда“ е испишан датумот на кој наводно починал легендарниот одметник Ишикауа Гоемон: „25-от ден од 12-от месец“ (十二月廿五日).[б 1][43] Други датуми се напишани во други места, како што е '12-от ден од 12-от месец' (十二月十二日), за кој што се тврди дека е всушност роденденот на Гоемон.[42]
  • Офуда закачена до врата.
    Офуда закачена до врата.
  • Гооуфу од Кумано Хајатама Таиша.
    Гооуфу од Кумано Хајатама Таиша.
  • Според една легенда, Тендаи монахот Рјооген (лево) ги победил злите духови со тоа што се претворил во страшен облик на рогаст јакша или они (десно). Офуда и омамори од сличен вид, познати како Тсуно Даиши (角大師, „Рогаст Велик Господар“), се достапни во некои будистички храмови.
    Според една легенда, Тендаи монахот Рјооген (лево) ги победил злите духови со тоа што се претворил во страшен облик на рогаст јакша или они (десно). Офуда и омамори од сличен вид, познати како Тсуно Даиши (角大師, „Рогаст Велик Господар“), се достапни во некои будистички храмови.
  • Дел од колекција од 72 талисмани (霊符 реифу, на кинески лингфу) познати како Таиџоо Шинсен Чинтаку Реифу (太上神仙鎮宅霊符 „Талисмани на Највисоките Богови и бесмртници за заштита на домот“) или едноставно како Чинтаку Реифу (鎮宅霊符 „Талисмани за заштита на домот“). Оригинално со Даоистичко потекло, тие биле претставени во Јапонија во средновековието.[44][45]
    Дел од колекција од 72 талисмани (霊符 реифу, на кинески лингфу) познати како Таиџоо Шинсен Чинтаку Реифу (太上神仙鎮宅霊符 „Талисмани на Највисоките Богови и бесмртници за заштита на домот“) или едноставно како Чинтаку Реифу (鎮宅霊符 „Талисмани за заштита на домот“). Оригинално со Даоистичко потекло, тие биле претставени во Јапонија во средновековието.[44][45]
  • Ничирен-шуу талисман против болести, од упатство за ритуал.
    Ничирен-шуу талисман против болести, од упатство за ритуал.
  • Каџикимен (鹿食免, „дозвола за јадење месо од срна“), талисман издаден од Сууа светилиште во Нагано. Во време кога јадењето месо се сметало за лоша навика заради будистичкото влијание, овие талисмани ги носеле луѓето за да им дозволат притоа да јадат срнечко или друго месо без да добијат „нечистотија“ или негативна карма.
    Каџикимен (鹿食免, „дозвола за јадење месо од срна“), талисман издаден од Сууа светилиште во Нагано. Во време кога јадењето месо се сметало за лоша навика заради будистичкото влијание, овие талисмани ги носеле луѓето за да им дозволат притоа да јадат срнечко или друго месо без да добијат „нечистотија“ или негативна карма.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Белешки[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Дневникот на аристократот современик Јамашина Токитсуне изгледа дека наведува дека историскиот Гоемон бил погубен на 24-от ден од 8-от месец (8 октомври по Грегоријанскиот календар).[42]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Okada, Yoshiyuki. „Shinsatsu, Mamorifuda“. Encyclopedia of Shinto. Kokugakuin University. Архивирано од изворникот на 2020-10-25. Посетено на 2020-05-23.
  2. ↑ Wen, Benebell (2016). The Tao of Craft: Fu Talismans and Casting Sigils in the Eastern Esoteric Tradition. North Atlantic Books. стр. 55. ISBN 978-1623170677.
  3. ↑ Hida, Hirofumi (火田博文) (2017). 日本人が知らない神社の秘密 (Nihonjin ga shiranai jinja no himitsu). Saizusha. стр. 22.
  4. ↑ Mitsuhashi, Takeshi (三橋健) (2007). 神社の由来がわかる小事典 (Jinja no yurai ga wakaru kojiten). PHP Kenkyūsho. стр. 115.
  5. ↑ Chijiwa, Itaru (千々和到) (2010). 日本の護符文化 (Nihon no gofu bunka). Kōbundō. стр. 33–34.
  6. ↑ „熊野牛王神符 (Kumano Goō Shinpu)“. Kumano Hongū Taisha Official Website. Посетено на 2020-05-23.
  7. ↑ Kaminishi, Ikumi (2006). Explaining Pictures: Buddhist Propaganda And Etoki Storytelling in Japan. University of Hawaii Press. стр. 138–139.
  8. ↑ Davis, Kat (2019). Japan's Kumano Kodo Pilgrimage: The UNESCO World Heritage trek. Cicerone Press Limited.
  9. ↑ Hardacre, Helen (2017). Shinto: A History. Oxford University Press.
  10. ↑ Shimazu, Norifumi. „Kishōmon“. Encyclopedia of Shinto. Kokugakuin University. Архивирано од изворникот на 2020-08-05. Посетено на 2020-05-23.
  11. ↑ Oyler, Elizabeth (2006). Swords, Oaths, And Prophetic Visions: Authoring Warrior Rule in Medieval Japan. University of Hawaii Press. стр. 69–70.
  12. ↑ Grapard, Allan G. (2016). Mountain Mandalas: Shugendo in Kyushu. Bloomsbury Publishing. стр. 171–172.
  13. ↑ 13,0 13,1 Breen, John (2010). „Resurrecting the Sacred Land of Japan: The State of Shinto in the Twenty-First Century“ (PDF). Japanese Journal of Religious Studies. Nanzan Institute for Religion and Culture. 37 (2): 295–315.
  14. ↑ 14,0 14,1 Nakanishi, Masayuki. „Jingū taima“. Encyclopedia of Shinto. Kokugakuin University. Архивирано од изворникот на 2020-09-22. Посетено на 2020-05-23.
  15. ↑ „神宮大麻と神宮暦 (Jingū taima to Jingu-reki)“. Ise Jingu Official Website. Посетено на 2020-05-23.
  16. ↑ „第１４章 神宮大麻・暦“. Fukushima Jinjachō Official Website. Fukushima Jinjachō. Посетено на 2020-05-23.
  17. ↑ „三重）伊勢神宮で「大麻用材伐始祭」“. Asahi Shimbun Digital. Посетено на 2020-05-23.
  18. ↑ „お神札“. Ise Jingū Official Website. Посетено на 2020-05-23.
  19. ↑ „教えてお伊勢さん (Oshiete O-Isesan)“. Ise Jingū Official Website. Архивирано од изворникот на 2020-01-03. Посетено на 2020-05-23.
  20. ↑ 20,0 20,1 „お神札、お守りについて (Ofuda, omamori ni tsuite)“. Association of Shinto Shrines (Jinja Honchō). Посетено на 2020-05-23.
  21. ↑ 21,0 21,1 „神棚のまつり方“. Jinja no Hiroba. Посетено на 2020-05-23.
  22. ↑ 22,0 22,1 „Household-shrine“. Wagokoro. Архивирано од изворникот на 2020-07-15. Посетено на 2020-05-23.
  23. ↑ 23,0 23,1 „御神札・御守・撤饌等の扱い方について“. 城山八幡宮 (Shiroyama Hachiman-gū). Посетено на 2020-05-23.
  24. ↑ „お守りやお札の取り扱い“. ja兵庫みらい (JA Hyōgo Mirai). Посетено на 2020-05-23.
  25. ↑ „Ofuda (talisman)“. Green Shinto. Посетено на 2020-05-24.
  26. ↑ „お神札（ふだ）のまつり方 (Ofuda no matsurikata)“. Association of Shinto Shrines (Jinja Honchō). Посетено на 2020-05-23.
  27. ↑ „お神札・神棚について“. Tokyo Jinjachō. Посетено на 2020-05-23.
  28. ↑ Toyozaki, Yōko (2007). 「日本の衣食住」まるごと事典 (Who Invented Natto?). IBC Publishing. стр. 59–61.
  29. ↑ „神棚と神拝作法について教えて下さい。“. 武蔵御嶽神社 (Musashi Mitake Jinja). Посетено на 2020-05-24.
  30. ↑ „神棚の祀り方と参拝方法“. 熊野ワールド【神々の宿る熊野の榊】. Посетено на 2020-05-24.
  31. ↑ „奥津彦命・奥津姫命のご利益や特徴“. 日本の神様と神社. Посетено на 2020-05-24.
  32. ↑ „奥津日子神“. 神魔精妖名辞典. Архивирано од изворникот на 2020-12-01. Посетено на 2020-05-24.
  33. ↑ „烏枢沙摩明王とは“. うすさま.net. Архивирано од изворникот на 2020-02-19. Посетено на 2020-05-24.
  34. ↑ Matsuura, Thersa (2019-11-24). „The Great Horned Master (Tsuno Daishi) (Ep. 43)“. Uncanny Japan. Посетено на 2020-05-24.
  35. ↑ Groner, Paul (2002). Ryōgen and Mount Hiei: Japanese Tendai in the Tenth Century. University of Hawaii Press. стр. 297–298.
  36. ↑ Reader, Ian; Tanabe, George J. (1998). Practically Religious: Worldly Benefits and the Common Religion of Japan. University of Hawaii Press. стр. 196.
  37. ↑ „御神札について教えてください。“. 武蔵御嶽神社 (Musashi Mitake Jinja). Посетено на 2020-05-23.
  38. ↑ „お守りの扱い方“. 由加山蓮台寺 (Yugasan Rendai-ji). Посетено на 2020-05-23.
  39. ↑ „知っているようで知らない 神社トリビア②“. Jinjya.com. Посетено на 2020-05-23.
  40. ↑ „どんど焼き“. 菊名神社 (Kikuna Jinja). Архивирано од изворникот на 2021-03-03. Посетено на 2020-05-23.
  41. ↑ „どんど焼き【どんと祭り】古いお札やお守りの処理の仕方“. 豆知識PRESS. Посетено на 2020-05-23.
  42. ↑ 42,0 42,1 „京のおまじない「逆さ札」と天下の大泥棒・石川五右衛門“. WebLeaf. Посетено на 2020-05-25.
  43. ↑ „「十二月廿五日」五右衛門札貼り替え 嘉穂劇場“. Mainichi Shimbun. 2017-12-26. Посетено на 2020-05-25.
  44. ↑ „霊験無比なる「太上秘法鎮宅霊符」“. 星田妙見宮 (Hoshida Myōken-gū). Посетено на 2020-05-26.
  45. ↑ 国書刊行会 (Kokusho Hankōkai), уред. (1915). 信仰叢書 (Shinkō-sōsho). 国書刊行会 (Kokusho Hankōkai). стр. 354–363.

Понатамошно читање[уреди | уреди извор]

  • Nelson, Andrew N., Japanese-English Character Dictionary, Charles E. Tuttle Company: Publishers, Tokyo, 1999, ISBN 4-8053-0574-6
  • Masuda Koh, Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary, Kenkyusha Limited, Tokyo, 1991, ISBN 4-7674-2015-6
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Офуда&oldid=5181971“