Отуње
| Отуње | |
  Отуње Местоположба на Отуње во Македонија
Отуње на карта
| |
| Координати 42°3′28″N 21°3′0″E / 42.05778° СГШ; 21.05000° ИГДКоординати: 42°3′28″N 21°3′0″E / 42.05778° СГШ; 21.05000° ИГД | |
| Општина | Тетово |
| Население | 3 жит. (поп. 2021)[1]
|
| Шифра на КО | 28055 |
| Надм. вис. | 449 м |
|
Отуње на општинската карта  Атарот на Отуње во рамките на општината | |
 Отуње на Ризницата
| |
Отуње — село во Општина Тетово, во околината на градот Тетово.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Историја[уреди | уреди извор]
Според турски документи од 1628 година село Хотујне се наоѓало во вилаетот Калканделен (Тетово) и било населено од 16 христијански семејства.
Стопанство[уреди | уреди извор]
Население[уреди | уреди извор]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Отуње живееле 220 жители, сите Македонци.[2] Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Отуње имало 240 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.[3]
Спорец Афанасиј Селишчев во 1929 година, Отуниште било село во Теарска општина и имало 65 куќи со 480 жители, Македонци и Албанци.[4]
Селото е наполно иселено по 1981 година, кога броело само 10 жители, сите Македонци.[5]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 3 жители, од кои 2 Македонци и 1 Србин.
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 220 | 240 | 193 | 177 | 78 | 29 | 10 | 0 | 0 | 0 | 3 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[6]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[7]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[8]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]
Родови[уреди | уреди извор]
Отуње е македонско село.
Според истражувањата од 1947 година, родови во селото се:
- Јанкуловци или Клаковци (7 к.) староседелци. Имаат иселеници во Скопје (две семејства), Белград (едно семејство), Софија (две семејства) и во Пловдив (четири семејства);
- Илиновци (8 к.) доселени се од сега албанското село Орашко Градиште во клисурата на Вардар. Имаат иселеници во Лешок (Пејчиновци или Поповци) и на други места;
- Петковци (5 к.) исто потекло како претходниот род;
- Шурновци или Поројчанци (11 к.) доселени се од сега албанското село Порој. Имаат иселеници во Тетово (четири семејства), Скопје (четири семејства) и во Софија (две семејства).[10]
Општествени установи[уреди | уреди извор]
- Црква „Св. Ѓорѓи“. Градена е во 1860 година, а обновена во 1994[11].
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
Редовни настани[уреди | уреди извор]
Личности[уреди | уреди извор]
- Борис Марков (р, 1923) - македонски славист и универзитетски професор
Култура и спорт[уреди | уреди извор]
Иселеништво[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр.210.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macedoine et sa Population Chretienne". Paris, 1905, р.122-123.
- ↑ Селищев, Афанасий. „Полог и его болгарское население. Исторические, этнографические и диалектологические очерки северо-западной Македонии“. - София, 1929, стр.22.
- ↑ Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
- ↑ Ф., Трифуноски, Јован (1976). Полог : антропогеографска проучавања. Српска академија наука и уметности. OCLC 5846115.
- ↑ „Црквите и манастирите во Тетовското Архиерејско Наместништво“. Архиерејско намесништво Тетово. Посетено на 2010-04-29.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Повратниците го заживуваат Отуње Архивирано на 15 мај 2010 г. — репортажа на „Утрински весник“
| ||||||||||||
