Отушиште

Координати: 42°05′00″N 21°03′17″E / 42.08333° СГШ; 21.05472° ИГД / 42.08333; 21.05472
Од Википедија — слободната енциклопедија
Отушиште
Отушиште во рамките на Македонија
Отушиште
Местоположба на Отушиште во Македонија
Отушиште на карта

Карта

Координати 42°05′00″N 21°03′17″E / 42.08333° СГШ; 21.05472° ИГД / 42.08333; 21.05472
Регион Полошки
Општина Теарце
Шифра на КО
Надм. вис. 568 м
Отушиште на општинската карта

Атарот на Отушиште во рамките на општината
Отушиште на Ризницата

Отушиште — историско село во Тетовско, денес населба на општинското седиште Теарце, северозападна Македонија.

Географија[уреди | уреди извор]

Отушиште е се наоѓало во Долен Полог — северниот дел на Полошката Котлина, веднаш од левата страна на патот Тетово - Јажинце, на 10 км северно од Тетово. Селото денес е споено со Теарце, кое е на југозапад.

Историја[уреди | уреди извор]

Црквата „Св. Јован Богослов“ во Отушиште е изградена во XIII век. Селото е споменато во вакуфски документ од 1468-1469 г. како Отушишта.[1] Се смета дека името на селот потекнува на личното име *Хотуш.[2]

Старата џамија во селото е изградена во XIX век.[1]

Бугарскиот учител Андреј Стојанов, кој предавал во Тетово од 1886 до 1894 г. напишал за селото. 60 арнаутски и македонски[3] куќи.[4]

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Орушница имала 215 жители Македонци.[3][5] По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. сите 160 христијански жители на Отушица (Otuchitza) се Македонци.[3][6]

Со порастот на Отушиште и Теарце, двете села се споиле, и Отушиште станало населба на Теарце.[1]

Верски објекти[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. 1,0 1,1 1,2 „Стара џамија“. Управа за заштита на културното наследство. Архивирано од изворникот на 2014-03-13. Посетено на 14 април 2014.
  2. Дуриданов, Иван. Значението на топонимията за етническата принадлежност на македонските говори. во: Лингвистични студии за Македония, София, МНИ, 1996, стр. 179.
  3. 3,0 3,1 3,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  4. Селищев, Афанасий (1929). Полог и его болгарское население. Исторические, этнографические и диалектологические очерки северо-западной Македонии. София: Издание Македонского Научного Института. стр. 61.
  5. Васил Кънчов. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр.210.
  6. D.M.Brancoff. "La Macedoine et sa Population Chretienne". Paris, 1905, стр.122-123.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]