Основа (геометрија)
.png)
Основа — страна на многуаголник или ѕид (страна) на полиедар, особено ориентирана нормално на правецот во кој се мери висината или на она што се смета за „дно“ на телото.[1] Овој поим најчесто се применува на триаголници, паралелограми, трапези, цилиндри, конуси, пирамиди, паралелопипеди и пресечени пирамида или конус.
Улога при пресметување на плоштина и зафатнина[уреди | уреди извор]
Основите најчесто се користат (заедно со височините) за пресметување на плоштините и зафатнините на сликите и телата. Зборувајќи за овие процеси, големината (должина или плоштина) на основата на фигурата често се нарекува нејзина „основа“.
Со оваа употреба, плоштината на паралелограм или зафатнината на призма или цилиндар може да се пресмета со множење на нивната „основа“ со нивната висина; исто така, плоштините на триаголниците и зафатнините на конусите и пирамидите се делови од производите на нивните основи и висини. Некои фигури имаат две паралелни основи (како што се трапезите и пресечените пирамиди и конуси), и двете се користат за пресметување на обемот на сликите.[2]
Продолжени основи во тригонометријата[уреди | уреди извор]
.png)
Продолжена основа на триаголник (конкретен случај на продолжена страна) е правата што ја содржи основата. Проширената основа е важна во контекст на тапите триаголници: висините на триаголникот од острите темиња се надворешни на триаголникот и нормално ја сечат продолжената спротивна основа (но не и самата основа).
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Palmer, C.I.; Taylor, D.P. (1918). Plane Geometry. Scott, Foresman & Co. стр. 38, 315, 353.
- ↑ Jacobs, Harold R. (2003). Geometry: Seeing, Doing, Understanding (Third. изд.). New York City: W. H. Freeman and Company. стр. 281. ISBN 978-0-7167-4361-3.