Оска

Декартов или правоаголен координатен систем.

Небесни полови, небесен екватор и еклиптика.

Оска — замислена права спрема која некоја точка или тело има одредена положба или одредени математички, физички или други својства. На пример:

• координатните оски го одредуваат просторот во кој секоја точка има строго дефинирана положба (на Декартов или правоаголен координатен систем);
• оската на симетрија на вртежно симетрично тело е геометриската место на средиштето на концентричните и меѓусебно паралелни кругови на кои лежат сите точки на телото;
• оската на ротација на тело е права на која точките на телото мируваат, додека сите останати се движат по кружни патеки со средишта на таа права (на пример, жироскопот има 3 оски на ротација);
• оптичката оска е права што ги поврзува жариштата (фокусите) на леќите на оптичкиот систем (двоглед, микроскоп, итн.);
• во кристалографијата, оптичката оска е правецот во дволомен кристал во кој брзините на двата зраци се еднакви, односно правец во кој нема дволом (еднооснииот кристал има една таква оска, двоаксијалниот две);
• небесната или светската оска се совпаѓа со оската на ротација на Земјата, се протега до бесконечност и го пробива сводот на нејзините полови. Небесната оска е замислена права идентична со Земјината оска на ротација и ја пробива небесната сфера на северниот и јужниот небесен пол. Приближно во точката на северниот небесен пол се наоѓа Северницата. Се чини дека небесната сфера ротира околу небесната оска (привидната ротација е предизвикана од ротацијата на Земјата). Сите небесни тела очигледно ротираат околу небесната оска.