Оризари (Скопје)

Оризари
Црквата „Св. Атанасиј“ во Оризари
Оризари Местоположба на Оризари во Македонија
Координати 42°00′22.4″N 21°20′58.7″E
Регион	Скопски
Општина	Ѓорче Петров
Население	15637 жит. (поп. 2002)
Надм. вис.	259 м
Оризари на општинската карта 250x250п Атарот на Оризари во рамките на општината
Оризари на Ризницата

Оризари во постарата литература познато како Сарајско Оризаре — историско село и современа скопска населба на територијата на Општина Ѓорче Петров. Името го добила по бројните оризови полиња во селото.

Населбата се наоѓа помеѓу населбите Ѓорче Петров и Дексион, на патот Скопје-Тетово кој поминува низ неа. Во минатото патот го делел тогашното село на два дела. Северното маало било јадрото на селото и било постара населба. Додека јужното маало, под патот, било основано во 1919 година од српски доселеници. Како и секое село, така и Оризари имало свој атар чија обработлива површина кај селаните била позната под имињата: Чашурка, Сливче, Влашко Поле, Бањиште, Ранак, Сув Дуб, Паламида, Орманче, Црвлица, Башалг, Динг, Оризарски Јаз, Чатал, Ветерник, Бунариште, Веле Поле, Рамниште, Крст, Зимниче, Чушк и Страња. Во 1949 година селото броело 49 домаќинства. Оризари било стара населба. Заради својата поволна местоположба и плодното поле, селото уште во турско време брзо постанало чифлишка населба. Еден од беговите имал и кула во селото која била срушена во 1944 година. Додека селото било чифлишко во него живееле Македонци и Роми кои работеле како момоци. Кога селото се ослободило од чифлигарството тогаш се населиле и други домаќинства од различни националности кои добиле и земја со самата прераспределба на земјиштето. Во 1944 година селото било бомбардирано и скоро целосно разрушено. Потоа повторно било обновено. Селото постепено со ширењето на Скопје почнало да се поврзува од двете страна со соседните населби и некаде во 60-тите годни на XX век целосно прераснува во урбана населба. Денес има централно место во урбаниот дел на Општината Ѓорче Петров.

Население

Националност	Број
Македонци	13 394
Албанци	346
Турци	303
Роми	279
Власи	48
Срби	534
Бошњаци	429
други	304

Родови

Оризари е мешана населба.

Според истражувањата од 1949 година, родови во Оризари се:

• Македонци: Јанковци (3 к.) и Трајковци (2 к.) староседелци; Најдовци (6 к.) доселени се во турско време од селото Барово; Миајлевци (4 к.) доселени се од селото Катланово. Некое време живееле и во селото Ржаничино, па во Скопје и на крај во Оризари. Ја знаат следната генеологија Спиро (жив на 70 год. во 1949 година) Никола-Мијајле, кој се доселил; Здравковци (1 к.) доселени се од битолско. Ја знаат следната генеологија Димче (жив на 55 год. во 1949 година) Стојче-Здравко, кој се доселил; Митковци (4 к.) порано живееле во селата Злокуќани и Волково, па дошле овде; Стаменковци (1 к.) доселени се од селото Бардовци; Марко (1 к.) дошол Марко од некое село во дебарско; Капламов (1 к.) основачот на родот дошол како домазет од мијачкото село Требиште; Стојковци (2 к.) и Крстовци (1 к.) доселени се од некое село во Порече; Ѓоргија (1 к.) доселени се од некое село во кумановско.
• Срби: Младеновиќи (2 к.), Павичевиќи (3 к.) и Поповиќи (1 к.) доселени се како колонисти од србските власти после 1918 година, доселени се од областа Топлица во Јужна Србија.
• Роми: Мустафовци (2 к.), Шаиновци (1 к.), Исовци (1 к.), Усеиновци (1 к.) и Бако (1 к.) во селото живеат уште од турско време, подалечното потекло не го знаат; Рашитовци (2 к.) доселени се пред крај на турското владеење од некое село во кумановско; Салија (1 к.) доселени се од селото Злокуќани; Метуш (1 к.) доселени се од околината на Гнилане во Косово и Метохија; Бајрамовци (3 к.) доселени се во 1944 година од селото Злокуќани, пред тоа живееле во некое село кај Куманово.
• Албанци: Алитовци (3 к.) по потекло се од северна Албанија. Од старото место најпрво се населиле во селото Крушопек на планината Водно, па потоа дошле во денешното село.

Знаменитости

• Црква „Св. Атанасиј“ — единствената црква во населбата. Изградена е во 2002 година;
• Бањиште — археолошки наоѓалиште со неопределен тип и период поради неистраженоста. Тука биле пронаоѓани плочи со латински натписи и големи керамички садови;