Општина Ранковце

Од Википедија — слободната енциклопедија

Предлошка:Инфокутија Општини во Македонија

Општина Ранковце — рурална општина во североисточна Македонија. Административен центар на општината е селото Ранковце.

Географија

Местоположба

Територијата на oпштина Ранковце се наоѓа во североисточниот дел на Македонија. Го зафаќа просторот на Славишко Поле, кое му припаѓа на сливното подрачје на Крива Река.

Спаѓа во групата на средно големи општини и се граничи со општините Крива Паланка, Кратово и Старо Нагоричане и на север со општината Трговиште (Србија).

Општина Ранковце има значајна геостратешка положба бидејки на север граничи со Србија и посредно на само 30 км преку Општина Крива Паланка се граничи со Бугарија. Низ општината поминува самиот коридор 8, по кој поминува магистралниот пат oд Скопје и Куманово кон Крива Паланка до граничниот премин Деве Баир на македонско-бугарската граница.

Сообраќајно е поврзана со магистралниот пат на југозапад со Куманово (50 км) и со Скопје (80 км), на исток со Крива Паланка (20 км) со тоа и кон североисток преку граничниот премин Деве Баир со Ќустендил (60 км) во Бугарија и на југ со Кратово (25 км).

Општина Ранковце претставува природна, географска и економска целина на 18 населени места од кои 3 се рамничарски, 9 се од ридски тип и 6 се планински, зафаќа површина од 242,55 км². Како општински административен центар е истоименото село.

Клима

Општина Ранковце лежи во Славишко Поле, а од север и југ е ограничена со планински масиви. Овие орографски карактеристики имаат битно значење врз создавањето на посебна локална клима. Климата е умерено-континентална што се должи на географската диспозиција и на извесните влијанија кои навлегуваат од Егејот преку Крива Река. Високите делови на Осогово и планината Герман се под влијание на планинска клима. Просечната годишна температура изнесува 10,2 °C и е за 1,6 °C пониска од просечната годишна температура во Куманово, а за 2,6 °C од температурата во Скопје. Во текот на годината најтопол месец е јули со просечна температура 20,0 °C додека пак најстуден месец е јануари со просечна вредност 0,3 °C. Просечното температурно колебање изнесува 20,3 °C кое е помало од Куманово и Скопје што се толкува со поголемата надморска висина. Просечната максимална температура е 15,9 °C. Највисоката максимална температура е 37,3 °C забележана на 25 јули 1987 година.

Од кажаното може да се констатира дека климата се одликува со: умерено-ладна зима; умерено-топло лето; свежа пролет; и релативно топла есен. Во Ранковачката област климатските услови се погодни за овоштарство, градинарство и житарици. Во споредба со другите области што ја опкружуваат оваа област добива значителна количина врнежи. Годишната количина е 633,5 мм. Минимумот е во ноември, а максимумот е во мај со 81,5 мм. Просечниот датум на првиот снежен покривач е 30 ноември. Најраниот снежен покривач се јавува на 17 октомври, а најдоцниот датум е на 26 април. На планините снегот се задржува до јули.

Во оваа подрачје дуваат ветрови од сите страни. Славиште е со најмала зачестеност на тишините со 47%. Дуваат: југозападен, северен, јужен, југоисточен и источен ветар. Најзастапен е југозападниот ветар со 219‰, со годишна брзина 2,9 м/с, а максимална 19,0 м/с. Се јавува во текот на целата година. Поради големата зачестеност на ветрови маглата е ретка појава. Просечно се јавуваат 10-12 денови со магла главно од ноември до февруари.

Хидрографија

Разликите во релјефот, геолошкиот состав, надморската висина, климата и пошуменоста дејствуваат како фактори кои условиле значителни разлики во хидрографските прилики помеѓу планинското подрачје и Славишкото Поле.

Првото подрачје планинското изобилува со извори и од планината Герман и од Осоговските Планини. Осоговијата е богата со извори, потоци и реки. Ова богатство се должи на релативно големата надморска висина и геолошкиот состав. Најмногу се јавуваат во деловите каде што се застапени кристалести шкрилци. Најсилен е Тураничкиот извор на надморска висина од 1800 м. Силни се и изворите на Царев Врв (извор на Крива Река), Бела Вода, Калин Камен и др.

Реки

Крива Река

Крива Река извира во подножјето на Царев Врв од силен извор на н.в. 1800 м, а се влева во Пчиња кај с. Клечовце на н.в. 295 м. Долга е 85 км, има површина на слив до 985 км2 и просечен пад од 186‰. Целата територијата на двете општини Ранковце и Крива Планка претставува сливно подрачје на Крива Река. Минувајќи низ стрмен и тревнат предел ги собира повеќето извори што слеваат низ шумскиот појас. Низ текот ги собира реките: Киселичка Река, Криљанска Река и Дурачка Река. Од изворитето до с. Псача има тесно клисуресто корито. Оттаму влегува во Славишко Поле и има животно значење за ова плодородно поле, тука навлегува и на територијата на општина Ранковце.

Маштеница

Маштеница (8 км) која извира под врвот Лисец (1527 м), а се влева во Крива Река кај с. Псача на н.в. 640 м.

Рашка Река

Рашка Река (Петраличка Река) која извира во с. Петралица на н.в. 1540 м, а се влева на излез од клисурата „Просеченик“ на Крива Река, кај с. Псача на н.в. 640 м. Долга е 12 км.

Ранковачка Река

Ранковачка Река е карактеристична по тоа што настанува од две рекички кои се спојуваат во с. Ранковци. Двете рекички кои се обединуваат во Ранковачка Река се: Одревица која извира на н.в. 1300 м во с. Герман и Кривикаменска Река која извира на н.в. 1000 м во с. Криви Камен. Ранковачка река се влива во Крива Река кај с. Опила на н.в. 500 м. Долга е 22 км.

Ветуница

Река Ветуница извира во с. П’клиште на н.в. 1200 м се влева во Крива Река кај с. Ветуница на н.в 500 м. Оваа река е долга 15 км и ги собира помалите потоци од с. Отошница. За оваа река е карактеристично што е изградена мала вештачка акумулација во с. Отошница наменета за наводнување на дел од Славишко Поле.

Блидеш

Река Блидеш е последната река која се влева во Крива Река од територијата на општината Ранковце. Извира во с. Враногрнци на н.в. 600 м и се влева во река Ветуница непосредно пред вливот во Крива Река на н.в 500 м. Нејзината должина е 8 км.

Населени места

Карта со атарите на општината
Демографска карта на општината

Општината Ранковце е поделена на 18 населени места. Во табелата подолу се претставени по азбучен ред:

Број Населено место Број на жители
1 Баратлија 39
2 Ветуница 57
3 Вржогрнци 29
4 Герман 311
5 Гиновци 315
6 Гулинци 19
7 Криви Камен 23
8 Љубинци 164
9 Милутинце 72
10 Одрено 131
11 Опила 269
12 Отошница 105
13 П’клиште 30
14 Петралица 669
15 Псача 539
16 Радибуш 157
17 Ранковце 1.192
18 Станча 23
  • Извор: Државен завод за статистика[1]

Историја

Денешната општина била создадена во 1996 година, издвоена од поранешната голема општина Крива Паланка, во која територијата на денешната општина се наоѓала во периодот 1962-1996 година.

Во периодот 1957-1962 година постоела некогашната Општина Ранковце со слична поставеност како денешната општина и ги вклучувала истите населени места (Баратлија, Ветуница, Вржогрнци, Герман, Гиновци, Гулинци, Криви Камен, Љубинци, Милутинце, Одрено, Опила, Отошница, Петралица, П’клиште, Псача, Радибуш, Ранковце и Станча).

Општината Ранковце постоела и во периодот 1955-1957.

За време на периодот 1952-1955 на територијата на денешната општина Ранковце постоеле повеќе општини: Општина Герман (села: Герман и П’клиште), Општина Длабочица (во која влегувало селото Псача), Општина Петралица (села: Бараклија, Гиновци, Криви Камен, Милутинце и Петралица) и Општина Ранковце (села: Ветуница, Вржогрнци, Гулинци, Љубинци, Одрено, Опила, Отошница, Радибуш, Ранковце и Станча).

Во периодот 1950-1952 година, на територијата на денешната општина постоеле следниве општини: Општина Герман, Општина Отошница, Општина Петралица, Општина Псача и Општина Ранковце.

Стопанство

Како една од руралните општини во Македонија, голем дел од населението се занимава со земјоделство и сточарство, а во повисоките делови на општината и со дрварство и шумарство.

Покрај земјоделските активности, во помал дел од населените места во општината, главно долж магистралниот пат, се наоѓаат и бројни стопански објекти. Исто така, во селата постојат и бројни угостителски и услужни објекти.


Наводи

  1. „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 30 март 2013.

Надворешни врски