Опаја
| Опаја Οπάγια | |
|---|---|
  Опаја | |
|
Местоположба во областа  <div style="position: absolute; z-index: 2; top: Грешка во изразот: Недостасува операнд за *%; left: -1452.4%; height: 0; width: 0; margin: 0; padding: 0;"> Опаја | |
| Координати: 40°48′N 21°07′E / 40.800° СГШ; 21.117° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Лерин |
| Општина | Преспа |
| Општ. единица | Штрково |
| Надм. вис. | 993 м |
| Население (Пред Балканските војни) | |
| • Вкупно | раселено |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Опаја или Опаа (грчки: Οπάγια, Опаја) — поранешно преспанско село во Егејска Македонија, Република Грција, во општината Преспа, во областа Западна Македонија. Селото се распаднало уште пред Балканските војни заради надојдените води[1].
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Дреново е сместено на североисточниот брег на Малото Преспанско Езеро, меѓу селата Штрково, Медово и Рудари. Селото се наоѓа на надморска висина од 993 м. Атарот на селото влегува во составот на општината Штрково.
Топоними[уреди | уреди извор]
Ова е список на позначајните топоними во Опаја и околината:[2]
Бакојца, Градината, Келепурица, Короите, Корубина, Матица, Маторица, Орман, Патреа Чезма, Перово, Ракидје, Реката, Свети Никола, Сињак, Слого.
Историја[уреди | уреди извор]
Селото се раселило пред Балканските војни заради надојдените води. Неговите жители се преселиле во соседните села Штрково и Рудари[1].
Демографија[уреди | уреди извор]
На почетокот на XX век според К’нчов селото броело 60 жители, а имало 15 македонски куќи.
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Опаа се води како чисто македонско село во Битолската каза на Битолскиот санџак со 14 куќи.[3]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија. Скопје. стр. 166.
- ↑ Јовановски, Владо (2005). Населбите во Преспа: местоположба, историски развој и минато (PDF). Скопје: Ѓурѓа. стр. 409. ISBN 978-9989-2117-6-8.
- ↑ Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 16.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||