Олово(II) азид
azide.svg)
| |
-azide-xtal-a-2x2x2-3D-bs-17.png)
| |
_01.JPG)
| |
Назив според МСЧПХ Diazidolead | |
| Назнаки | |
|---|---|
13424-46-9 
| |
| ChemSpider | 55508 
|
| EC-број | 236-542-1 |
| |
| 3Д-модел (Jmol) | Слика |
| PubChem | 61600 |
| |
| UNII | 677QUF0Z7P
|
| ОН-бр. | 0129 |
| Својства | |
| Хемиска формула | |
| Моларна маса | 0 g mol−1 |
| Изглед | Бел прав |
| Густина | 4,71 g/cm3 |
| Точка на топење | |
| 2,3 g/100 mL (18 °C) 9,0 g/100 mL (70 °C)[1] | |
| Растворливост | Многу растворлив во оцетна киселина нерастворлив во раствор на амонијак,[1] NH4OH[2] |
| Термохемија | |
| Ст. енталпија на образување ΔfH |
462,3 kJ/mol[1] |
| Експлозивност | |
| Осетливост на удар | Голема |
| Осетливост на триење | Голема |
| Опасност | |
| Безбедност при работа: | |
Главни опасности
|
Штетен, експлозивен |
| GHS-ознаки: | |
Пиктограми
|
Предлошка:GHS01   [3]
|
Сигнални зборови
|
Опасност |
| NFPA 704 | |
| 350 °C (662 °F; 623 K) | |
| Слични супстанци | |
| Други катјони | Калиум азид Натриум азид Бакар(II) азид |
| Дополнителни податоци | |
| (што е ова?) (провери) Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa) | |
| Наводи | |
Олово(II) азид Pb(N
3)
2 - неорганско соединение. Експлозивен е повеќе од другите азиди. Се користи во детонатори за иницирање секундарни експлозиви. Во комерцијално употреблива форма, тој е бел до блед мркожолт прав.
Подготовка и ракување
[уреди | уреди извор]Олово(II) азидот се подготвува со реакција на натриум азид и олово(II) нитрат во воден раствор. Може да се користи и олово(II) ацетат.[5][6]
Во растворот често се додаваат згуснувачи како што се декстрин или поливинил алкохол за да се стабилизира наталожениот производ. Всушност, тој обично се испорачува во декстриниран раствор што ја намалува неговата чувствителност.[7]
Историја на производство
[уреди | уреди извор]Оловниот азид во чист облик првпат бил подготвен од Теодор Курциус во 1891 година. Поради загриженоста за чувствителноста и стабилноста, декстринираниот облик на оловниот азид (MIL-L-3055) бил развиен во 1920-тите и 1930-тите со големо производство од DuPont Co почнувајќи од 1932 година.[8] Развојот на детонаторите за време на Втората светска војна резултирало со потреба од облик на олово азид со побризантен излез. Олово азидот RD-1333 (MIL-DTL-46225), верзија на олово азидот со натриум карбоксиметил целулоза како средство за таложење, бил развиен за да се задоволи таа потреба. Виетнамската војна предизвикала забрзана потреба за олово азид и во тоа време бил развиен олово азидот за посебна намена (MIL-L-14758); американската влада, исто така, почнала да складира олово азиди во големи количини. По Виетнамската војна, употребата на олово азидот драстично се намалила. Поради големината на залихите во САД, производството на олово азидот во САД целосно престанала на почетокот на 1990-тите. Во 2000-тите, загриженоста за староста и стабилноста на складираните олово азиди ја натерале американската влада да ги истражи методите за отстранување на складираните олово азиди и да добие нови производители.[9]
Експлозивни својства
[уреди | уреди извор]Олово азидот е многу чувствителен и обично се ракува и се чува под вода во изолирани гумени садови. Експлодира при пад од околу 150 мм или во присуство на статичко празнење од 7 милиџули. Неговата брзина на детонација е околу 5.180 м/с.[10]
Амониум ацетатот и натриум дихроматот се користат за уништување на мали количини на олово азид.[11]
Олово азидот има моментална дефлаграција до преод на детонација (ДДТ), што значи дека дури и мали количества се подложени на целосна детонација (откако ќе бидат погодени од пламен или статички електрицитет).
Олово азидот реагира со бакар, цинк, кадмиум или легури кои ги содржат овие метали за да образува други азиди. На пример, бакар азидот е уште поексплозивен и пречувствителен за да се користи комерцијално.[12]
Поврзано
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Pradyot, Patnaik (2003). Handbook of Inorganic Chemicals. The McGraw-Hill Companies, Inc. ISBN 0-07-049439-8.
- ↑ 2,0 2,1 CID 61600 from PubChem
- ↑ „Safety Data Sheet of Electronic Detonators, Division 1.4“ (PDF). ocsresponds.com. Owen Oil Tools LP. 2014-03-21. Посетено на 2014-06-09.
- ↑ Keller, J.J. (1978). Hazardous Materials Guide: Suppl, Issue 4. Abel Guerrero.
- ↑ „λ » LambdaSyn – Synthese von Bleiazid“. www.lambdasyn.org.
- ↑ Verneker, V. R. Pai; Forsyth, Arthur C. (1968). „Mechanism for controlling the reactivity of lead azide“. The Journal of Physical Chemistry. 72: 111–115. doi:10.1021/j100847a021. Архивирано од изворникот на September 22, 2017.
- ↑ Fedoroff, Basil T.; Henry A. Aaronson; Earl F. Reese; Oliver E. Sheffield; George D. Clift (1960). Encyclopedia of Explosives and Related Items (Vol. 1). US Army Research and Development Command TACOM, ARDEC.
- ↑ Fair, Harry David; Walker, Raymond F. (1977). Energetic Materials, Technology of the Inorganic Azides. 2. Plenum Press.
- ↑ Lewis, T. (2005). „Rolling stock safety assurance [railway safety]“. IEE Seminar on Safety Assurance. 2005. IEE. стр. 18. doi:10.1049/ic:20050419 (неактивно 7 December 2024). ISBN 0-86341-574-1.
- ↑ Thurman, James T. (2017). Practical Bomb Scene Investigation, Third Edition (3rd. изд.). Milton: CRC Press. ISBN 978-1-351-85761-1. OCLC 982451395.
- ↑ „Primary (Initiating) Explosives“. www.tpub.com. Посетено на 2017-02-13.
- ↑ Lazari, Gerasimi; Stamatatos, Theocharis C.; Raptopoulou, Catherine P.; Psycharis, Vassilis; Pissas, Michael; Perlepes, Spyros P.; Boudalis, Athanassios K. (2009-04-13). „A metamagnetic 2D copper(II)-azide complex with 1D ferromagnetism and a hysteretic spin-flop transition“. Dalton Transactions (англиски) (17): 3215–3221. doi:10.1039/B823423J. ISSN 1477-9234. PMID 19421623.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||