Олга Спесивцева
| Олга Спесивцева | |
|---|---|
Ольга Алекса́ндровна Спеси́вцева | |
 Спесивцева во 1917 | |
| Роден(а) | Олга Александровна Спесивцева 18 јули 1895 Ростов на Дон, Руска Империја |
| Починал(а) | септември 16, 1991 (возр. 96) Вали котиџ, Њујорк, САД |
| Занимање | балерина, кореограф, учителка по балет |
Олга Александровна Спесивцева [1] 18ти јули – 16 септември 1991 година) била руска балерина чија сценска кариера траела од 1913 до 1939 година.
Таа била една од најдобрите примабалерини на дваесеттиот век. Олга имала одлична класична техника, беспрекорен стил и сценска духовност кои се сметале за олицетворение на романтичната балерина.[2]
Биографија[уреди | уреди извор]
Олга Спесивцева е родена во Ростов на Дон, ќерка на оперски пејач и неговата сопруга.[2] По смртта на нејзиниот татко, таа била испратена во сиропиталиште со театарски врски во Санкт Петербург, кој бил центар на културата. Влегла во Царската балетска академија во Санкт Петербург во 1906 година, каде што била ученичка на Клавдија Куличевскаја, а подоцна и на Евгенија Соколова и Агрипина Ваганова .
По дипломирањето во 1913 година, таа се придружила на компанијата Мариински театар, каде што е промовирана во солист во 1916 година. Исклучителна романтична балерина со совршена техника, идеално прилагодена за улоги како Жизел и Одет-Одил во Лебедово Езеро, таа брзо станала една од најпознатите, и најфасцинантните балерини во друштвото.[2]
Во 1916 година, Сергеј Дјагилев ја поканил на турнеја со Балетите Руси во Соединетите Американски Држави, каде танцувала со Васлав Ниџински во „Ле спектар де ла Роуз“, „Лес Силфид“ и „Сината птица де декс“ од Заспаната убавица. Во 1918 година се вратила во Мариински, преименуван во Театар за опера и балет во Петроград по Руската револуција во 1917 година. Таа била унапредена во ранг на балерина. Во тоа време таа била речиси непозната на Западот.
Таа продолжила да настапува со „Балетите руси“ во странство, танцувајќи го ликот „Аурора“ во познатата „Заспаната принцеза“ на Дјагилев во Лондон во 1921 година и во „Театро Колон“ во Буенос Аирес во 1923 година. Со помош на нејзиниот поранешен сопруг Борис Каплун, болшевички функционер и личност која ја ценела уметноста, таа за последен пат ја напуштила Русија во 1924 година. Таа ја прифатила поканата да танцува како етолеј (примабалерина) во Парискиот оперски балет, каде останала до 1932 година. За тоа време, таа ја одржувала својата врска со руските балети. Во 1932 година таа направила уште едно историско гостување во Лондон, танцувајќи ја Жизел со Антон Долин од Кралскиот балет. Од 1932 до 1937 година, таа патувала со голем број друштва низ целиот свет, изведувајќи улоги и од класичниот репертоар и од современите балети на кореографите како Мишел Фокин и Бронислава Ниџинска. Кога танцувала во странство, таа честопати била неточно фактурирана како Олга Спесива.[3]
Спесивцева имала периоди на клиничка депресија уште во 1934 година, кога покажала знаци на ментално пореметување во Сиднеј и имала потреба од хоспитализација. Во 1937 година таа ја напуштила сцената поради нервен слом. Таа се посветила на настава, а потоа за кратко се вратила на изведба, појавувајќи се за последен пат на Театро Колон во 1939 година. Истата година, таа се преселила во Соединетите Американски Држави, каде предавала и служела како советник во Фондацијата за театар за балет во Њујорк. Таа доживеала уште еден нервен слом во 1943 година, поради што била повторно хоспитализирана.[4]
БиБиСи произведе кратка програма за нејзиниот живот во 1964 година, а две години подоцна Антон Долин напишал книга за неа. Двете дела се насловени како „Балерина што спие“. Стручни писатели за танцување ја опишале како „најголемата руска балерина во овој период“,[5] и „Врховната класична балерина на векот“.[6]
Во 1998 година, рускиот кореограф Борис Ајфман ја направил хероина на неговиот балет, Црвена Жизел.[7]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Surname also transcribed in English as Spesivtseva or Spessivtzeva
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Ольга Спесивцева в Мегаэнциклопедии Кирилла и Мефодия
- ↑ „Olga Spessivtseva; Ballerina Called One of Century's Greatest 'Giselles'“. Los Angeles Times. 19 September 1991.
- ↑ „The Tragic Downfall of Olga Spessivtseva: From Great Ballerina to Electric Shock Therapy – We Heart Vintage blog“. Weheartvintage.co. 10 February 2015. Архивирано од изворникот на 31 August 2017. Посетено на 31 August 2017.
- ↑ Beaumont, Cyril 1940. The Diaghilev Ballet in London. Written of her engagement for the premiere of the Sleeping Princess in 1921. p. 193
- ↑ Clarke, Mary and Clement Crisp. (1981), The History of the Dance. Orbit, London, UK. p. 174
- ↑ Kisselgoff, Anna. "A Doomed Russian Ballerina Swept Up by the Revolution." The New York Times. The New York Times, 31 January 1999.