Ниобиум моноксид
| |
Други називи ниобиум(II) оксид | |
| Назнаки | |
|---|---|
12034-57-0 
| |
| ChemSpider | 74751
|
| |
| 3Д-модел (Jmol) | Слика |
| PubChem | 82838 |
| |
| Својства | |
| Хемиска формула | |
| Моларна маса | 0 g mol−1 |
| Изглед | сива цврста супстанца[1] |
| Мирис | без мирис |
| Густина | 7.30 g/cm3[1] |
| Точка на топење | |
| Растворливост | делумно растворлив во HCl нерастворлив во азотна киселина |
| Структура | |
| Кристална структура | Кубична, cP6 |
| Pm3m, No. 221 | |
| Термохемија | |
| Стандардна моларна ентропија S |
48.1 J/(mol·K) |
| Специфичен топлински капацитет, C | 41.3 J/(mol·K) |
| Дополнителни податоци | |
| (што е ова?) (провери) Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa) | |
| Наводи | |
Ниобиум моноксид е неорганско соединение со хемиска формула NbO. Тоа е сива цврста супстанца со метална спроводливост.[1]
Структура и електронски својства[уреди | уреди извор]
NbO усвојува необична кубна структура, слична на структурата на камената сол, но со некои атоми што недостасуваат во споредба со неа, така што и атомите на ниобиум и кислород имаат квадратно планарни координативни геометрии. Центрите на ниобиум се распоредени во октаедри и има структурна сличност со октаедарните ниобиумски кластери во пониските халиди на ниобиумот. Во NbO должината на врската Nb-Nb е 298 pm што се споредува со 285 pm во металот.[2] Една студија за поврзувањето заклучува дека постојат силни и речиси ковалентни врски помеѓу металните центри.[3]
Тоа е суперпроводник со преодна температура од 1,38 К.[4] Се користи во кондензатори каде што се формира слој од Nb2O5 iоколу зрната NbO како диелектрик.[5][6][7]
Подготовка[уреди | уреди извор]
NbO може да се подготви со редукција на Nb2O5 со H2. MПотипично, се подготвува со компропорција:[8]
- Nb2O5 + 3 Nb → 5 NbO
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Haynes, p. 4.76
- ↑ Pialoux, A.; Joyeux, M.L; Cizeron, G. (1982). „Étude du comportement du niobium sous vide par diffraction des rayons X à haute température“. Journal of the Less Common Metals. 87: 1–19. doi:10.1016/0022-5088(82)90036-4.
- ↑ Schulz, Werner W.; Wentzcovitch, Renata M. (1993). „Electronic band structure and bonding in Nb3O3“. Physical Review B. 48 (23): 16986–16991. Bibcode:1993PhRvB..4816986S. doi:10.1103/PhysRevB.48.16986. PMID 10008298.
- ↑ Hulm, J. K.; Jones, C. K.; Hein, R. A.; Gibson, J. W. (1972). „Superconductivity in the TiO and NbO systems“. Journal of Low Temperature Physics. 7 (3–4): 291–307. Bibcode:1972JLTP....7..291H. doi:10.1007/BF00660068. S2CID 122554738.
- ↑ Nico, C.; Soares, M. R. N.; Rodrigues, J.; Matos, M.; Monteiro, R.; Graça, M. P. F.; Valente, M. A.; Costa, F. M.; Monteiro, T. (2011). „Sintered NbO Powders for Electronic Device Applications“. The Journal of Physical Chemistry C. 115 (11): 4879–4886. doi:10.1021/jp110672u.
- ↑ Nico, Cláudio; Rino, Luís; Matos, Mariana; Monteiro, Rui; Costa, Florinda M.; Monteiro, Teresa; Graça, Manuel P.F. (2013). „NbO/Nb2O5 core–shells by thermal oxidation“. Journal of the European Ceramic Society. 33 (15–16): 3077–3083. doi:10.1016/j.jeurceramsoc.2013.06.020.
- ↑ Naito, Kazumi and Kabe, Isao (2005) "Production method of solid electrolytic capacitor" Патент-САД 6882522
- ↑ Reed, T. B.; Pollard, E. R.; Lonney, L. E.; Loehman, R. E.; Honig, J. M. (2007). „Niobium Monoxide“. Inorganic Syntheses. стр. 108–110. doi:10.1002/9780470132616.ch22. ISBN 9780470132616.
| ||||||||||||||||||||
| ||||||