Прејди на содржината

Николас Гонсалес

Од Википедија — слободната енциклопедија
Николас Гонсалес
Лични податоци
Полно име Николас Иван Гонсалес[1]
Роден на 6 април 1998(1998-04-06) (27 г.)
Роден во Белен де Ескобар, Аргентина
Држава Аргентина Аргентина
Висина &100000000000001800000001,80 м[2]
Позиција напаѓач
Клупски податоци
Сегашен клуб Јувентус Јувентус
Број 11
Младинска кариера
Аргентинос Хуниорс Аргентинос Хуниорс
Кариера*
Години Клуб Наст. (Гол.)
2016-2017 Аргентинос Хуниорс Аргентинос Хуниорс 44 (11)
2018-2021 Штутгарт Штутгарт 72 (22)
2021-2024 Фјорентина Фјорентина 86 (25)
2024- →Јувентус Јувентус 6 (1)
Репрезентација
2019 Аргентина Аргентина 20 3 (0)
2019 Аргентина Аргентина (олимп.) 1 (1)
2019- Аргентина Аргентина 41 (6)

Николас Иван "Нико" Гоналес (роден на 6 април 1998 во Белен де Ескобар) — аргентински фудбалер, напаѓач на Јувентус и на аргентинската репрезентација.

Технички карактеристики

[уреди | уреди извор]

Левоног играч кој може да игра и како десно и како лево крило, а исклучително добро може да игра и како напаѓач.[3][4] Брз е, непредвидлив, вешт со топката во нозете, поседува добар дриблинг и е добар во играта во воздухот, особено кога станува збор за удари со глава, каде се снаоѓа одлично и покрај тоа што не се истакнува по својата висина.[3][5]

Клупска кариера

[уреди | уреди извор]

Аргентинос Хуниорс

[уреди | уреди извор]

Израснат во младинските категории на Аргентинос Хуниорс,[5] Гонсалес го направил своето деби за првиот тим на 28 август 2016 година, во ремито 2-2 против Сан Мартин (Т). На крајот од првенството, „бубачките“ избориле промоција во Примера Дивисион, благодарение исто така на голот на Гонсалес против Химнасија Хухуј за победата со 1-0, со која и математички била постигната промоцијата на три кола пред крајот.[6] Тој постигнал гол и во својот прв старт во врвната дивизија во натпреварот против Белграно, завршувајќи ја сезоната со 24 настапи и 7 гола во Примера Дивисион.

Штутгарт

[уреди | уреди извор]

На 10 јули 2018 година, Гонсалес се преселил во клубот од германската Бундеслига, Штутгарт,[7] за кој дебитирал на 26 август во првенствениот натпревар загубен со 1-0 од Мајнц 05, заменувајќи го во второто полувреме Даниел Дидави.[8][9] На 22 декември 2018 година, тој го постигнал својот прв гол за „швабите“, во првенствениот пораз на домашен терен од Шалке 04 со 1-3.[10] Тој го повторил ова во следното коло постигнувајќи гол во поразот од 2-3 на домашен терен против Мајнц и бил прогласен за дебитант на месецот.[11] На крајот на сезоната, клубот испаднал во 2. Бундеслига.[12]

На 17 август 2019 година, го постигнал својот прв гол во Втора Бундеслига, и тоа победничкиот во 90-тата минута при успехот со 2-1 на домашен терен над Санкт Паули.[13] Во завршницата од сезоната, тој влегол во одлична форма постигнувајќи по два гола на две последователни средби во јуни 2020 година против Сандхаузен и Нирнберг.[14] Завршувајќи ја сезоната како најдобар стрелец на Штутгарт со 14 постигнати гола во првенството, тој му помогнал на клубот да избори промоција и да се врати во врвната дивизија по само една година отсуство.

Назад во Првата Бундеслига, и покрај повредите кои му пречат,[15][16] тој нуди добри настапи постигнувајќи 6 гола во 15 натпревари (еден од нив и во успехот со 1-5 на гости против Борусија Дортмунд).[17][18] Во меѓувреме, тој исто така, го обновил договорот со германците на уште една сезона.[19] Вкупно за Штутгарт одиграл 79 натпревари и постигнал 23 гола.

Фјорентина

[уреди | уреди извор]

На 23 јуни 2021 година, тој бил купен од Фјорентина за 27 милиони евра,[20] со што станува најскапото засилување во историјата на клубот.[21][22] На 13 август 2021 година, тој го постигнал својот прв гол за виолетовите во натпреварот од првото коло на Купот на Италија против Козенца. Последователно, на 28 август, тој го постигнал својот прв гол во Серија А, отворајќи го резултатот во натпреварот на Артемио Франки против Торино, кој завршил со победа на Фјорентина од 2-1.[23] Во првата половина од сезоната неговото учество на теренот брзо било прекинато, прво поради дисквалификација, а потоа и поради некои здравствени проблеми.[24] Тој се вратил во стартниот состав во декември во победата на гости против Болоња.[25] Тој ја завршил сезоната на високо ниво, постигнувајќи 3 гола на последните 3 натпревари, додавајќи ги на останатите 4 постигнати во текот на годината, заедно со 6 асистенции.

Следната сезона, тој го одбележал своето европско деби постигнувајќи гол за 1-0 против Твенте по само 59 секунди[26] во плејофот на Лигата на конференции. Во Серија А својот прв гол за сезоната го постигнал во натпреварот на домашен терен против Хелас Верона. Потоа, тој постигнал два гола против Хартс[27] во победата од 5-1 во рамките на групната фаза на Лигата на конференции, додека на следниот првенствен натпревар против Интер морал да го напушти теренот по само 7 минути поради повреда[28] која го принудила на долга пауза.[29] Тој се вратил во акција во натпреварот против Сасуоло на 7 јануари 2023 година, постигнувајќи гол,[30] четврти пат по ред, после 89-тата минута.[31] Тој за прв пат започна по повредата на 29 јануари кога на стадионот Олимпико во Рим постигнал гол со кој му донел бод на неговиот тим против Лацио.[32] Повторно бил одлучувачки на 4 март, кога неговиот гол од пенал го отворил патот на Фјорентина кон победата над Милан (2-1).[33] Позитивната серија ја продолжил во Европа каде погодил во Познањ против Лех, а потоа реализирал уште еден пенал за победата од 2-0 во првиот полуфинален натпревар од Купот на Италија против Кремонезе.[34] Во првенството, својот петти гол за сезоната го постигнал во ремито 3-3 во Салерно против Салернитана, додека, на 18 мај, со два гола против Базел во Швајцарија во реванш полуфиналето на Лигата на конференции Гонсалес го одвел двомечот во продолженијата,[35] каде „виолeтовите“ постигнале уште еден гол и со победа од 1-3 стигнале до завршниот чин.[35]

На 24 мај 2023 година, Гонсалес ја довел Фјорентина во водство во финалето на Купот на Италија против Интер, кое потоа било загубено со 1-2.[36] Потоа, тој погодил и во последното коло од првенството, при победата со 3-1 кај Сасуоло, затворајќи го мечот со прецизен удар со глава во 83-тата минута. Конечно, на 7 јуни, тој како стартер го започнал финалето на Лигата на конференции во кое асистирал за голот со кој Фјорентина го изедначила резултатот на 1-1, за подоцна тосканците сепак да загубат со 2-1 од Вест Хем Јунајтед.[37] И покрај поразот во финалето, тој бил награден со признание за најдобар играч на својата позиција и бил вклучен во Тимот на сезоната во УЕФА Лигата на конференции.[38] Сезоната 2022-2023, ја затворил со 14 гола и 5 асистенции во 42 настапи во сите официјални натпреварувања и бил втор најдобар стрелец на Фјорентина за сезоната зад Артур Кабрал.

Во својата трета сезона со виолетовите, тој избрал да игра со дресот со број 10.[39] оставен слободен по заминувањето на Гаетано Кастровили, со натпис „Нико“ на грбот на местото на презимето.[40] Во првото коло од првенството, против Џенова тој постигнал гол во гостинската победа со 1-4. Кон крајот на месецот, неговите два гола ѝ овозможиле на Фјорентина да ја надмине негативата од првиот натпревар против Рапид Виена (загубен во Австрија со 1-0) и да го мине австрискиот претставник во плејоф рундата на Лигата на конференциите.[41] На 26 септември, тој потпишал обнова на договорот со Фјорентина до 2028 година.[42][43]

Во натпреварот против Ференцварош, на 14 декември 2023 година, тој се здобил со мускулна повреда[44] што го оддалечува од терените до крајот на јануари, пропуштајќи го притоа и Суперкупот на Италија.[45][46] Тој се вратил на терените за време на домашниот натпревар против Интер, промашувајќи пенал со кој можел да изедначи на 1-1, додека на 11 февруари - во победата од 5-1 против Фрозиноне - за првпат се нашол во стартните единаесет по опоравувањето од повредата.[47] Во реванш четвртфиналето на Лигата на конференциите Гонсалес бил одлучувачки против Викторија Плзењ, постигнувајќи го првиот од двата гола,[48] за победата која ја одвела Фјорентина во полуфиналето. На 28 април 2024 година, со двата гола постигнати во победата со 5-1 против Сасуоло, тој го за првпат во својата кариера бил двоен стрелец на еден натпревар во Серија А.[49] Конечно, тој го започнал во стартната постава финалето на Лигата на конференции, како и во претходното издание, но како и тогаш Фјорентина повторно не успеала да го подигне трофејот губејќи овојпат со 1-0 од Олимпијакос. Во својата трета сезона со Фјорентина одиграл вкупно 44 натпревари, постигнувајќи 16 голови и забележувајќи 5 асистенции.

Своето искуство со „виолетовите“ го завршил со вкупно 125 настапи и 38 голови.[50]

Јувентус

[уреди | уреди извор]

На 25 август 2024 година, тој се преселил во Јувентус на позајмица со обврска за откуп, за надомест од 8 милиони евра за заемот и 25 за откупот, плус можни 5 милиони во бонуси.[50][51][52] Своето деби со „бјанконерите“ го имал на 1 септември за време на домашниот натпревар против Рома (0-0) во првенството, влегувајќи во второто полувреме на местото на Душан Влаховиќ.[53] На 17 септември, тој го направил своето деби во Лигата на шампионите во натпреварот на домашен терен против ПСВ добиен со 3-1, постигнувајќи го притоа третиот гол на Јувентус.[54] На 17 декември, на своето деби со Јувентус во Купот на Италија, тој постигнал прекрасен погодок лобувајќи го противничкиот голман од 20-тина метри за да ги постави конечените 4-0 во победата над Каљари во осминафиналето.[55] Пет дена подоцна, тој исто така го постигнал својот прв гол во првенството, обезбедувајќи победа од 2-1 на гостувањето кај Монца.[56]

Репрезентативна кариера

[уреди | уреди извор]

Во 2019 година, тој ги освоил Панамериканските игри со аргентинската репрезентација под 20 години.[57] Откако одиграл пријателски натпревар за аргентинската репрезентација под 23 години, постигнувајќи гол во истиот против врсниците од Колумбија,[58] на 13 октомври истата година, тој го направил своето деби за сениорската репрезентација, играјќи како стартер во пријателскиот натпревар против Еквадор, добиен со резултат 6-1.[59]

Редовно повикуван за Аргентина, на 13 ноември 2020 година, тој го постигнал својот прв гол во дресот со државниот грб, во ремито 1-1 против Парагвај,[4] натпревар во кој играл како лев бек на местото на повредениот Николас Таљафико.[4]

На 11 јуни 2021 година, тој бил вклучен во списокот со играчи повикани за Копа Америка.[60] На 11 јули, откако дал голем придонес за време на групите и нокаут фазата,[61] го освоил натпреварувањето со репрезентацијата. Потоа, на 1 јуни 2022, тој влегол во првата минута од судиското надополнување на Финалисима 2022, учествувајќи во прославата на победата на Аргентина над Италија со 3-0 на Вембли.

Во ноември истата година, тој бил вклучен од селекторот Лионел Скалони во тимот што требало да учествува на Светското првенство 2022 во Катар,[62] но подоцна отпаднал поради повреда.[63][64]

Во јуни 2024, Гонсалес бил вклучен меѓу 26-те играчи на Скалони за Копа Америка 2024.[65] Во финалето против Колумбија, Гонсалес влегол од клупата за резерви на местото на повредениот Лионел Меси и 18 минути подоцна постигнал гол, но истиот бил поништен.[66] На крајот, сепак, Аргентина го добила натпреварот во продолженија со што Гонсалес го освоил својот втор трофеј на Копа Америка.

Хронологија на репрезентативните настапи

[уреди | уреди извор]
Хронологија на настапи и постигнати голови за националната селекција ― Аргентина
Дата Град Домашни Резултат Гости Натпреварување Голови Инфо Детали
13-10-2019 Елче Аргентина Аргентина 6 – 1 Еквадор Еквадор Пријателска - заменет 70'
15-11-2019 Ријад Бразил Бразил 0 – 1 Аргентина Аргентина Пријателска - влегол во игра 74'
18-11-2019 Тел Авив Аргентина Аргентина 2 – 2 Уругвај Уругвај Пријателска - влегол во игра 79'
13-11-2020 Буенос Аирес Аргентина Аргентина 1 – 1 Парагвај Парагвај Квал. за СП 2022 1
17-11-2020 Лима Перу Перу 0 – 2 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2022 1
8-6-2021 Баранкиља Колумбија Колумбија 2 – 2 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2022 - заменет 65'
14-6-2021 Рио де Жанеиро Аргентина Аргентина 1 – 1 Чиле Чиле Копа Америка 2021 - Прва фаза - заменет 80'
18-6-2021 Бразилија Аргентина Аргентина 1 – 0 Уругвај Уругвај Копа Америка 2021 - Прва фаза - заменет 70'
4-7-2021 Гојанија Аргентина Аргентина 3 – 0 Еквадор Еквадор Копа Америка 2021 - Четвртфинале - добил жолт картон во 66-тата минута 66' заменет 83'
6-7-2021 Бразилија Аргентина Аргентина 1 – 1 прод.
(3 – 2 пен.)		 Колумбија Колумбија Копа Америка 2021 - Полуфинале - заменет 57'
10-7-2021 Рио де Жанеиро Аргентина Аргентина 1 – 0 Бразил Бразил Копа Америка 2021 - Финале - влегол во игра 79'
9-9-2021 Буенос Аирес Аргентина Аргентина 3 – 0 Боливија Боливија Квал. за СП 2022 - влегол во игра 62'
7-10-2021 Асунсион Парагвај Парагвај 0 – 0 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2022 - влегол во игра 76'
10-10-2021 Буенос Аирес Аргентина Аргентина 3 – 0 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2022 - заменет 75'
14-10-2021 Буенос Аирес Аргентина Аргентина 1 – 0 Перу Перу Квал. за СП 2022 - влегол во игра 73'
27-1-2022 Калама Чиле Чиле 1 – 2 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2022 - заменет 70'
1-2-2022 Кордоба Аргентина Аргентина 1 – 0 Колумбија Колумбија Квал. за СП 2022 - влегол во игра 68'
25-3-2022 Буенос Аирес Аргентина Аргентина 3 – 0 Венецуела Венецуела Квал. за СП 2022 1 заменет 88'
29-3-2022 Гвајаквил Еквадор Еквадор 1 – 1 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2022 - заменет 78'
1-6-2022 Лондон Италија Италија 0 – 3 Аргентина Аргентина Финалисима 2022 - влегол во игра 90+1'
5-6-2022 Памплона Аргентина Аргентина 5 – 0 Естонија Естонија Пријателска - влегол во игра 73'
28-3-2023 Сантјаго дел Естеро Аргентина Аргентина 7 – 0 Курасао Курасао Пријателска 1
15-6-2023 Пекинг Аргентина Аргентина 2 – 0 Австралија Австралија Пријателска - заменет 74'
19-6-2023 Џакарта Индонезија Индонезија 0 – 2 Аргентина Аргентина Пријателска - заменет 60'
7-9-2023 Буенос Аирес Аргентина Аргентина 1 – 0 Еквадор Еквадор Квал. за СП 2026 - заменет 62'
12-9-2023 Ла Паз Боливија Боливија 0 – 3 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2026 1 заменет 85'
12-10-2023 Буенос Аирес Аргентина Аргентина 1 – 0 Парагвај Парагвај Квал. за СП 2026 - заменет 90+4'
17-10-2023 Лима Перу Перу 0 – 2 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2026 -
16-11-2023 Буенос Аирес Аргентина Аргентина 0 – 2 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2026 - заменет 53'
21-11-2023 Рио де Жанеиро Бразил Бразил 0 – 1 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2026 - влегол во игра 70'
22-3-2024 Филаделфија Аргентина Аргентина 3 – 0 Ел Салвадор Ел Салвадор Пријателска - заменет 46'
26-3-2024 Лос Анџелес Аргентина Аргентина 3 – 1 Костарика Костарика Пријателска - влегол во игра 82'
9-6-2024 Чикаго Аргентина Аргентина 1 – 0 Еквадор Еквадор Пријателска - влегол во игра 78' добил жолт картон во 90+1-тата минута 90+1'
14-6-2024 Ландовер Аргентина Аргентина 4 – 1 Гватемала Гватемала Пријателска -
25-6-2024 Ист Ратерфорд Чиле Чиле 0 – 1 Аргентина Аргентина Копа Америка 2024 - Прва фаза - заменет 73'
29-6-2024 Мајами Гарденс Аргентина Аргентина 2 – 0 Перу Перу Копа Америка 2024 - Прва фаза - влегол во игра 66'
4-7-2024 Хјустон Аргентина Аргентина 1 – 1
(4 – 2 пен.)		 Еквадор Еквадор Копа Америка 2024 - Четвртфинале - добил жолт картон во 77-мата минута 77'
9-7-2024 Ист Ратерфорд Аргентина Аргентина 2 – 0 Канада Канада Копа Америка 2024 - Полуфинале - влегол во игра 78'
14-7-2024 Мајами Гарденс Аргентина Аргентина 1 – 0 прод. Колумбија Колумбија Копа Америка 2024 - Финале - влегол во игра 66'
5-9-2024 Буенос Аирес Аргентина Аргентина 3 – 0 Чиле Чиле Квал. за СП 2026 - заменет 51'
10-9-2024 Баранкиља Колумбија Колумбија 2 – 1 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2026 1
21-3-2025 Монтевидео Уругвај Уругвај 0 – 1 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2026 - влегол во игра 69' Red card 90+5'
Вкупно Настапи 42 Голови 6

Статистика

[уреди | уреди извор]

Клупска статистика

[уреди | уреди извор]

Статистиката е ажурирана на 3 јануари 2025.

Сезона Клуб Првенство Национален куп Континентален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
2016-2017 Аргентина Аргентинос Хуниорс БН 20 4 КА 2 0 - - - - - - 22 4
2017-2018 ПД 24 7 КА 1 0 - - - - - - 25 7
Вкупно Аргентинос Хуниорс 44 11 3 0 - - - - 47 11
2018-2019 Германија Штутгарт БЛ 30+2[67] 2+0 КГ 1 0 - - - - - - 33 2
2019-2020 2Б 27 14 КГ 2 1 - - - - - - 29 15
2020-2021 БЛ 15 6 КГ 2 0 - - - - - - 17 6
Вкупно Штутгарт 74 22 5 1 - - - - 79 23
2021-2022 Италија Фјорентина А 33 7 КИ 6 1 - - - - - - 39 8
2022-2023 А 24 6 КИ 5 2 ЛК 13[68] 6[69] - - - 42 14
2023-2024 А 29 12 КИ 2 0 ЛК 13[68] 4[70] СИ 0 0 44 16
Вкупно Фјорентина 86 25 13 3 26 10 0 0 125 38
2024-2025 Италија Јувентус А 7 1 КИ 1 1 ЛШ 2 1 СИ+Скп 1+0 0+0 11 3
Вкупно во кариерата 211 59 22 5 28 11 1 0 262 75

Репрезентативна статистика

[уреди | уреди извор]

Статистиката е ажурирана на 10 септември 2024.

Репрезентација Година Настапи Голови
Аргентина Аргентина 2019 3 0
2020 2 2
2021 10 0
2022 6 1
2023 9 2
2024 11 0
2025 1 0
Вкупно 42 6

Титули

[уреди | уреди извор]

Репрезентативни

[уреди | уреди извор]
Аргентина Аргентина
2021, 2024
2022

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „FIFA World Cup Qatar 2022: List of Players: Argentina“ (PDF). FIFA. 15 November 2022. стр. 1. Архивирано (PDF) од изворникот 18 December 2022. Посетено на 15 November 2022.
  2. ↑ „Nicolás González profile“. Soccerway. 2 November 2017. Посетено на 2 November 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 „Fiorentina, ecco Nico Gonzalez: la spalla perfetta per Vlahovic“. Посетено на 2021-09-02.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Ariel Ruya (13 ноември 2020). „Argentina-Paraguay: quién es Nicolás González, el inesperado titular (y goleador) que eligió Scaloni“ (шпански). La Nación. Посетено на 2021-06-23.
  5. ↑ 5,0 5,1 „Chi è Nico Gonzalez, il nuovo gioiello della Fiorentina“. Посетено на 2021-06-23.
  6. ↑ „¡Gritalo Bicho!: González y el gol del ascenso“ (шпански). 8 јули 2017.
  7. ↑ „Der VfB verpflichtet Nicolás Gonzalez“ (германски). Посетено на 2021-06-23.
  8. ↑ „Auftaktniederlage in Mainz“ (германски). Посетено на 2021-06-23.
  9. ↑ (германски). 26 август 2018 https://www.sportschau.de/fussball/bundesliga/fsv-mainz-vfb-stuttgart-spielbericht-100.html. Занемарен непознатиот параметар |titolo= (се препорачува |title=) (help); Отсутно или празно |title= (help)
  10. ↑ „Niederlage gegen Schalke“ (германски). Посетено на 2021-06-23.
  11. ↑ „Watch: Nicolas Gonzalez named January's Rookie of the Month“ (англиски). 3 март 2019.
  12. ↑ „Storico Union Berlino: è promosso in Bundesliga per la prima volta“. 27 мај 2019.
  13. ↑ „Überglücklicher Nicolas Gonzalez“. Stuttgarter Nachrichten. 17 August 2019.
  14. ↑ „Nicolas Gonzalez scores twice for Stuttgart as Bundesliga promotion nears“. Mundo Albiceleste. 22 June 2020. Посетено на 26 June 2020.
  15. ↑ „Nicolas Gonzalez fällt mehrere Wochen aus“. Занемарен непознатиот параметар |lingua= (се препорачува |language=) (help); Занемарен непознатиот параметар |accesso= (се препорачува |access-date=) (help)
  16. ↑ „Nicolas Gonzalez erleidet kleinen Teilriss des Innenbandes“ (германски). Посетено на 2021-06-23.
  17. ↑ „Die Serie ausgebaut“ (германски). Посетено на 2021-06-23.
  18. ↑ „Si tratta per Oliveira e si guarda a Guedes, il preferito da Gattuso“. la Repubblica. 12 јуни 2021. стр. 13. Посетено на 11 јануари 2022.
  19. ↑ „Vertrag von Nicolas Gonzalez vorzeitig verlängert“ (германски). Посетено на 2021-06-23.
  20. ↑ Sky Sport (2021-08-11). „Fiorentina, la presentazione di Nico Gonzalez“. sport.sky.it (италијански). Посетено на 2023-08-08.
  21. ↑ VfB Stuttgart, уред. (23 јуни 2021). „Nicolas Gonzalez verlässt den VfB“ (германски). Посетено на 23 јуни 2021.
  22. ↑ „NICOLAS GONZALEZ E' UN NUOVO CALCIATORE VIOLA“. Acf Fiorentina. Посетено на 2021-06-23. Занемарен непознатиот параметар |data= (се препорачува |date=) (help)
  23. ↑ „Serie A, Fiorentina-Torino 2-1: Gonzalez e Vlahovic stendono i granata“. Посетено на 2021-08-29.
  24. ↑ „Fiorentina, Gonzalez: "Positivo al Covid da 18 giorni, non so quando torno"“. 12 ноември 2021. Посетено на 2022-02-13.
  25. ↑ „Serie A, le pagelle di Bologna-Fiorentina 2-3: Nico Gonzalez è una furia, Vlahovic una garanzia. Medel regge l'urto“. 5 декември 2021. Посетено на 2022-02-13.
  26. ↑ „Fiorentina-Twente 2-1, gol e highlights: Segnano Nico Gonzalez e Cabral“. 18 август 2022. Посетено на 2023-01-10. Занемарен непознатиот параметар |editore= (help)
  27. ↑ „Nico Gonzalez è tornato. E la Fiorentina sorride“. 15 октомври 2022. Посетено на 2023-01-10.
  28. ↑ Andrea Guida (22 октомври 2022). „Fiorentina, altro infortunio: Gonzalez fuori dopo 7' con l'Inter“. Архивирано од изворникот на 2 ноември 2022. Посетено на 2023-01-10. Занемарен непознатиот параметар |url-dead= (help)
  29. ↑ Matteo Dovellini (5 декември 2022). „Fiorentina in attesa di Gonzalez, l'arma in più di Italiano“. Посетено на 2023-01-10.
  30. ↑ „Fiorentina-Sassuolo 2-1, Nico Gonzalez torna e decide la partita“. 7 gennaio 2023. Посетено на 2023-01-10. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)
  31. ↑ „RECORD E CURIOSITÀ DELLA 17ª“. 10 јануари 2023. Посетено на 2023-01-10.
  32. ↑ „Lazio-Fiorentina 1-1: Nico Gonzalez risponde a Casale, i biancocelesti si fermano all'Olimpico, Immobile sfiora il gol“. 29 јануари 2023. Посетено на 2023-03-29. Занемарен непознатиот параметар |editore= (help)
  33. ↑ Enrico Currò (4 март 2023). „Fiorentina-Milan 2-1: Nico Gonzalez e Jovic affossano l'ex Pioli“. Посетено на 2023-03-29.
  34. ↑ Matteo Pierelli (4 март 2023). „La Fiorentina ipoteca la finale: 2-0 a Cremona con Cabral e Nico Gonzalez“. Посетено на 2023-08-21.
  35. ↑ 35,0 35,1 Angelo Giorgetti (19 мај 2023). „Fiorentina, le pagelle del trionfo di Basilea“. Посетено на 2023-08-21.
  36. ↑ „L'Inter vince la Coppa Italia: in finale ha battuto 2-1 la Fiorentina“. 2023-05-24. Посетено на 2024-08-26.
  37. ↑ „Fiorentina-West Ham 1-2: Bowen firma il trionfo Hammers“. 7 јуни 2023. Посетено на 26 август 2024.
  38. ↑ „Squadra della Stagione Europa Conference League 2022/23“. UEFA. 8 јуни 2023. Посетено на 2023-08-21.
  39. ↑ Andrea Trapani (17 август 2023). „Nico Gonzalez e ciò che significa indossare la maglia numero 10 a Firenze“. il Foglio. Посетено на 21 август 2023. Text "language" ignored (help)
  40. ↑ „Poker viola a Marassi“. ACF Fiorentina. 19 август 2023. Посетено на 21 август 2023. Text "language" ignored (help)
  41. ↑ „Fiorentina ai gironi di Conference: Nico Gonzalez show, 2-0 al Rapid Vienna“. Corriere dello Sport. 31 август 2023. Посетено на 2023-09-05.
  42. ↑ Gonzalez rinnova fino al 2028. 26 септември 2023. https://www.acffiorentina.com/it/news/tutte/prima-squadra-maschile/2023-09-26/gonzalez-rinnova-fino-al-2028. 
  43. ↑ „Fiorentina, Nico Gonzalez rinnova fino al 2028“. Sky Sport. 26 септември 2023. Посетено на 2024-08-26.
  44. ↑ Ilaria Masini (16 декември 2023). „Nico Gonzalez, lesione al flessore della coscia destra: tornerà a febbraio“. la Gazzetta dello Sport. Посетено на 2024-09-28.
  45. ↑ Viola, Supercoppa senza Nico Gonzalez. TGR Toscana. https://www.rainews.it/tgr/toscana/video/2024/01/fiorentina-riad-supercoppa-gonzalez-9c434958-916f-45b5-9eef-984605dfbb53.html. 
  46. ↑ Stefano Silvetri (29 јануари 2024). „"Nico Gonzalez è infallibile dal dischetto": crolla l'ultima certezza di Italiano e della Fiorentina“. Goal.com. Посетено на 2024-09-28.
  47. ↑ Kevin Bertoni (11 февруари 2024). „Fiorentina-Frosinone 5-1: viola a valanga e spettacolo al Franchi. Primo gol per Belotti“. Monrif. Посетено на 2024-09-28.
  48. ↑ Matteo Dalla Vite (18 април 2024). „Gonzalez-Biraghi, l'urlo viola! Dopo 120' la Fiorentina doma il Viktoria e va in semifinale“. la Gazzetta dello Sport. Посетено на 2024-09-28.
  49. ↑ „Serie A, Fiorentina-Sassuolo 5-1: i viola inguaiano Ballardini“. Sport Mediaset. 28 април 2024. Посетено на 2024-08-26.
  50. ↑ 50,0 50,1 „Gonzalez ceduto alla Juventus“. 25 август 2024.
  51. ↑ „Nico Gonzalez è bianconero“. 25 август 2024.
  52. ↑ „Accordo con la Fiorentina per l'acquisizione del calciatore Gonzalez“ (PDF). 25 август 2024. Посетено на 27 август 2024.
  53. ↑ „Juve, passo indietro e nessun gol: la Roma esce dallo Stadium con un punto“. La Gazzetta dello Sport. Посетено на 2024-09-02.
  54. ↑ „Champions: Juventus batte PSV 3-1, esordio da sogno - Calcio - Ansa.it“. Agenzia ANSA. 2024-09-17.
  55. ↑ „Coppa Italia: la Juventus batte il Cagliari 4-0 e accede ai quarti LE FOTO - Calcio - Ansa.it“. Agenzia ANSA (италијански). 2024-12-17. Посетено на 2024-12-18.
  56. ↑ „La Juve vince con McKennie e Nico, ma che fatica contro il Monza. E Nesta è ultimo da solo“. La Gazzetta dello Sport (италијански). Посетено на 2024-12-22.
  57. ↑ „La selección argentina de fútbol venció a Honduras y ganó la medalla dorada en los Juegos Panamericanos tras 16 años“. 10 август 2019. Занемарен непознатиот параметар |lаnguage= (help)
  58. ↑ „El seleccionado argentino Sub 23 suma goles y funcionamiento: venció por 3-1 a Colombia“ (шпански). 8 септември 2019. Посетено на 2022-02-13.
  59. ↑ „Quién es Nicolás González, el juvenil que juega en la B de Alemania y fue titular en la Selección“ (шпански). 2019-10-12. Посетено на 2021-06-23.
  60. ↑ „Lista de convocados por el entrenador Lionel Scaloni para disputar la Copa América 2021“ (шпански). Посетено на 2021-06-23.
  61. ↑ „Nico González para Argentina en la Copa América 2021“ (шпански). Посетено на 2022-02-13. Занемарен непознатиот параметар |data= (се препорачува |date=) (help)
  62. ↑ „Lista de Argentina para el Mundial de Qatar 2022“. TyC Sports (шпански). 11 ноември 2022. Посетено на 11 ноември 2022.
  63. ↑ „Por lesión, el futbolista Nicolás González queda desafectado de la convocatoria y en su reemplazo sube a la nómina Ángel Correa“ (шпански). 17 ноември 2022. Посетено на 2023-01-06.
  64. ↑ „Report medico Nico Gonzalez“. ACF Fiorentina. 18 ноември 2022. Посетено на 2023-01-06.
  65. ↑ „Lionel Scaloni dio a conocer la lista de la Selección argentina para la Copa América 2024“. Todo Noticias. 15 June 2024. Посетено на 23 July 2024.
  66. ↑ Cristofanelli, Federico (15 July 2024). „El boletín de calificaciones de Argentina en la final ante Colombia: los puntos superlativos que maquillaron la baja de Messi y Lautaro Martínez héroe“. Infobae. Посетено на 23 July 2024.
  67. ↑ 2 настапи во баражот промоција-испаѓање.
  68. ↑ 68,0 68,1 2 настапи во квалификациските кола.
  69. ↑ 1 гол во квалификациските кола.
  70. ↑ 2 гола во квалификациските кола.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Портал „Биографија“
Портал „Фудбал“
Портал „Аргентина“
Јувентус – моментален состав

1 Перин · 2 Алберто · 3 Бремер · 4 Гати · 5 Локатели  · 6 Кели · 7 Консеисао · 8 Копмејнерс · 9 Влаховиќ · 10 Јилдиз · 11 Гонсалес · 12 Вејга · 14 Милик · 15 Калулу · 16 Мекени · 17 Аџиќ · 19 Тирам · 20 Коло Муани · 22 Веа · 23 Пинсољо · 26 Даглас Луис · 27 Камбјазо · 29 Ди Грегорио · 32 Кабал · 36 Ангеле · 37 Савона · 40 Руи · 44 Пуњо · 51 Мбангула · Тренер: Тудор

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Николас_Гонсалес&oldid=5352169“