Небојша Илиќ (кошаркар)
Небојша Илиќ (Белград, 26 февруари 1968) е поранешен српски кошаркар. Моментално работи како тим менаџер на Црвена ѕвезда и репрезентацијата на Србија.
Тој е рекордер на југословенските првенства по бројот на постигнати поени на еден натпревар (на 21 ноември 1992 година, на натпреварот со Војводина постигнал 71 поен).[1] Тој, исто така, го држи клупскиот рекорд по бројот на поени во еден натпревар од Купот бидејќи постигнал 42 поени во сезоната 1992/93 против Биг Енекс од Ваљево.
Кариера[уреди | уреди извор]
Црвена ѕвезда[уреди | уреди извор]
За Звезда дебитирал во сезоната 1985/86, кога повремено влегувал во игра како талентиран тинејџер. Веќе во следната сезона тој имал забележителна улога во тимот. Во плеј-офот просечно постигнувал по 8,6 поени по натпревар, а црвено-белите до последното шоу стигнале со сензационална победа против Цибона во полуфиналето од плеј-офот. Цибона имала скор од 22-0 во лигата во 1986/87 година и две европски шампионски титули во претходните сезони, но во плејофот биле исфрлени од играчите на Ѕвезда Бранислав Прелевиќ и Небојша Илиќ, кои постигнале важна тројка во финишот и постигнале две слободни фрлања. Сепак, во финалето против Партизан малку недостасувало да се стигне до титулата. Небојша Илиќ за првпат бил најдобар стрелец на Ѕвезда во сезоната 1987/88 со вкупно 612 поени во сите натпреварувања (просечни 17,5 по меч), но тимот, освен полуфиналето на Европскиот куп на Радивоје Корач, не постигнал забележителен резултат во домашните натпреварувања Стеван Караџиќ и Зоран Радовиќ го пропуштиле најголемиот дел од сезоната поради војска, а Рајко Жижиќ се простил од дресот на Ѕвезда пред почетокот на сезоната. Во следната сезона 1988/89 Илиќ бил најдобар стрелец на Звезда со вкупно 535 поени во 37 натпревари во сите натпреварувања (просек 14,5 поени по натпревар), но тимот не можел да оди подалеку од полуфиналето на плеј-офот. Следната сезона ја пропуштил поради војска, а во тимот се вратил во сезоната 1990/91 кога имал одлични партии во Купот на победниците на куповите и постигнувал по 23,2 поени по натпревар и со вкупно 17,5 поени во сите натпреварувања, бил најдобар стрелец во Црвена Звезда според просекот на постигнати поени. Во таа сезона за црвено-белите настапувал и Дражен Далипагиќ, но тимот имал слаб пласман во првенството.
Во сезоната 1991/92, Звезда стигнала до финалето на плејофот. Слободан Јанковиќ брилјирал на теренот во својата последна сезона во клубот, а Неша Илиќ вил втор стрелец кај црвено-белите со просек од 15,4 поени во сите натпреварувања.
Следувала сезоната 1992/93, најдобра во кариерата на Небојша Илиќ. Бил МВП и најдобар стрелец на југословенското првенство со 30,6 поени во лигата (1041 поен, 34 натпревари). Тој ги поставил споменатите рекорди од 71 поен во првенствената игра и 42 во Купот на Југославија. Тој имал и 50 постигнати поени во победата од 112:102 против ОКК Београд, а по долго време Звезда од првата позиција се пласирала во плеј-офот. Црвено-белите го совладале Партизан со 3:2 во победи во финалната серија и по 21 година стигналле до шампионската титула, а Илиќ бил најдобар стрелец во плеј-офот со 25,4 поени и најдобар стрелец во финалната серија со 23,8 поени по натпревар. Навивачите се потсетиле на неговиот интересен начин на изведување слободни фрлања во мајсторскиот финиш против Партизан, како и на танцот во центарот на теренот, по што следело големо славје со навивачите на теренот во димна завеса предизвикана од бакел во преполната сала „Пионир“.
Касерес[уреди | уреди извор]
Кариерата ја продолжил во шпанскиот Касерес во сезоната 1993/94. Тој одиграл одлично и бил трет стрелец во АЦБ лигата по вкупни поени (615 на 28 натпревари), зад легендарните Оскар Шмит од Ваљадолид и Мајкл Смит од редовите на Памеса. Бил четврти во просек со 22 поени по натпревар. Играл и на врвно ниво во плеј-офот и бил лидер на тимот на Касерес со просек од 21,8 поени по меч. Не успеал да повтори толку добри игри следната сезона. На 23 натпревар постигнал 244 поени.
Враќање во Ѕвезда[уреди | уреди извор]
Тој се вратил во Звезда во 1995 година и многу брзо стигнал до препознатлива форма. Тој бил најдобар стрелец на тимот во југословенското првенство 1995/96 со 16,7 поени по натпревар, но Ѕвезда имала сезона за заборав. Кариерата ја завршил во црвено-белиот дрес на крајот од првенството 1996/97 година, но тоа било неславно збогување, бидејќи Звезда зела само 12 место во една од најлошите сезони во историјата на клубот.
Репрезентација[уреди | уреди извор]
Со помладите категории на југословенската репрезентација освоил три златни медали и трипати бил најдобар стрелец на тимот. На Европското првенство за кадети во 1985 година во Бугарија, тој имал просек од 20,4 поени по натпревар (143 поени, седум натпревари), бил најдобар стрелец на тимот и трет на турнирот. Во тој тим играле и Тони Кукоч, Владе Дивац, Раде Милутиновиќ, Ненад Труниќ, Славиша Копривица…
Тој исто така освоил златен медал на јуниорското првенство на Стариот континент во 1986 година во Австрија, а со просек од 15 поени по натпревар (105 поени, седум натпревари) повторно бил водечки стрелец на тимот. Во тимот на европските шампиони, покрај Илиќ, играле и Дивац, Кукоч, Дино Раѓа, Александар Ѓорѓевиќ, Лука Павиќевиќ, Мирослав Пецарски и други.
Исто така, освоиле златен медал на Светското јуниорско првенство во Бормио, Италија во 1987 година, каде што повторно бил најдобар стрелец на југословенската репрезентација (92 поени во шест натпревари) со просек од 15,3 поени по натпревар. Тимот повторно го сочинувале Дивац, Ѓорѓевиќ, Раѓа, Кукоч, Павичевиќ, Пецарски и други.
Трофеи[уреди | уреди извор]
- Југословенско првенство (1): 1993 г
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Nebojša Ilić: Šuter kakvih danas nema“. novosti.rs. 21. 11. 2011. Посетено на 13. 10. 2013.. Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=, |date=(help)
