Епитрафил
Епитрафил (грчки: επιτραχήλιο, од грчки трáкхēлос: врат, околувратник), петрафил или навратник — дел од облеката на православните свештеници во вид на долга лента што се наметнува.[1] Конкретно, тој е дел од одеждата на православни презвитери и епископи под фелонот, т.е. под ризата, а преку стихарот. Епитрафилот се става околу вратот и се спушта надолу преку градите, а завршува под колената, односно подолу од колената (одговара на столи во католицизмот). На средината двата дела од епитрафилот, левиот и десниот, се спојуваат со копчиња. Се шие и изработува во различни бои според богослужбените потреби, честопати е украсен со рачни везови. Најчесто по целата негова должина се везат крстови. Епитрафилот всушност настанал од орарот, така што орарот се обвива околу вратот, и двата краја се спуштаaт споени надолу до под колената. Така всушност епитрафилот е спој на два орари, со оставен отвор за главата во неговиот горен дел.
Епитрафилот е најважен дел на свештеничката одежда кој ја означува благодатта на Светиот Дух кој се спушта на свештеникот без која тој не може да изврши ниту едно свештенодејство исто како и ѓаконот без орар. Епитрафилот има симболично дејство, имено тој ја означува двојната благодат на Светиот Дух, која му се дава на свештеникот во моментот на ракополагањето, како и синџирите со кои Господ Исус Христос бил врзан околу вратот кога бил носен при Понтиј Пилат, а со тоа и потсетување на свештеникот дека и тој зел бреме врз себе да помага во спасението на поверената му паства.
Епитрафил во уметноста[уреди | уреди извор]
Петрафил на вечната земја, роман (1988) од Миле Неделкоски