Муџа
 | Оваа статија можеби бара дополнително внимание за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме подобрете ја оваа статија ако можете. |
| Muggia | |||
|---|---|---|---|
| општина | |||
| Comune di Muggia Občina Milje | |||
 Muggia in 2007 | |||
| |||
| Земја | Италија | ||
| Површина | |||
| • Вкупна | 13 км2 (5 ми2) | ||
| Надм. вис. | 3 м | ||
| Население (31 May 2007)[1] | |||
| • Вкупно | 13.412 | ||
| • Густина | 1,000/км2 (2,700/ми2) | ||
| Демоним | it. Muggesani sl. Miljčani | ||
| Час. појас | CET (UTC+1) | ||
| • Лето (ЛСВ) | CEST (UTC+2) | ||
| Пошт. бр. | 34015 | ||
| Повик. бр. | 040 | ||
| Мреж. место | Матична страница | ||
Муџа ( венецијански: Muja ; фурлански: Mugle ; Slovene: Milje ) е италијански град и comune (општина) во југоисточниот регионален ентитет за децентрализација на Трст, во регионот Фриули-Венеција Џулија на границата со Словенија . Лежи на источното крило на Трстскиот Залив во северното Јадранско Море, Муџа е единствениот италијански пристанишен град во Истра. Архитектурата на градот е обележана со венецијанската и австриската историја, а неговото пристаниште е домаќин на модерна марина со 500 места за јахти (Порто Сан Роко).
Муџа се наоѓа во северна Истра . Нејзината територија, ограничена на морската страна со брег од повеќе од 7 kiloметарs (4 ми) со крајбрежен пат и на граничната страна со ридски систем, Монти ди Муџиа, вклучувајќи ги планините Кастелие, планините С. Микеле, планините Зук и Монте д'Оро, кои доминираат над огромниот пејзаж на брегот на Триестинија и Истар, се карактеризира со богата суб-континентална вегетација и на карарските видови.
Има граничен премин, познат како Сан Бартоломео, со Словенија и крајниот исток од комуната Лацарето. Словенечкиот граничен премин се вика Лазарет во општина Копер .
Историја
[уреди | уреди извор]
Muggia потекнува како праисториско утврдено село ( castelliere ), околу 8-7 век п.н.е. Територијата била освоена во 178–177 п.н.е од Римјаните, кои создале овде населба ( Каструм Муглае ). По падот на Западното Римско Царство, Муџија била под доминација на Остроготите, Ломбардите, Византијците, Аварите и Франките, сè додека, во 931 година, италијанскиот крал Хју му ја подарил на патријархот од Аквилеја .
Пред 1000 година била изградена нова населба на морскиот брег. По 13 век, новото село, сега прераснато во статус на град, се прогласило за општина и ја дефинирало својата територија како граничи со територијата на Трст и Копер, но сепак останало политички поврзано со Патријаршијата Аквилеја . Од овој период се катедралата и градското собрание, а последното е обновено во минатиот век. [ <span title="Need to specify exactly what century is meant by "the last century". (June 2019)">потребно е појаснување</span> ] Во 1420 година стана дел од Република Венеција .
По падот на Венеција во 1797 година, Муџа стана дел од Австриската империја, под која разви важна поморска бродоградежна индустрија која цветаше до Втората светска војна . Во текот на австро-унгарскиот период останал дел од Маркграватот Истра, прво во рамките на Кралството Илирија, а потоа, по 1861 година, во рамките на австриското приморје . Општината Муџа историски се проширувала појужно од денес, вклучувајќи неколку населби кои сега се дел од Словенија: Анкаран, Хрватини, Елерји, Шкофије и Плавје .
Главни знаменитости
[уреди | уреди извор]Муџа дава многу очигледни траги од нејзините венецијански традиции и потекло, како што покажуваат дијалектот, гастрономските традиции, готско-венецијанскиот стил на некои куќи, лутите „кали“, лоѓите, огивните сводови, античките грбови на фасадите, но најмногу главниот плоштад, вистинско венецијанско „кампиело“.
Спомените на неговата рана возраст вклучуваат важна праисториска „кастелиер“ на планината Кастелиер (С. Барбара) и римски (Археолошки парк на Каструм Муглае ) и средновековни остатоци во Муџиа Векија (Стара Муџија), некогаш еден од чуварите замоци што во 10 век биле изградени за одбрана на Унгарците од границата на Унгарците.
Замокот Муџа, уништен во 1353 година од страна на Трст, задржува неколку остатоци од претходниот период како што се урнатините на ѕидовите. Кула која датира од 1374 година се должеше на патријархот на Аквилеја Маркард од Муџија. Подоцна во 1735 година, под владата на Република Венеција, таа била обновена, но била целосно напуштена во текот на следниот век. Замокот е обновен од неговите сегашни сопственици, скулпторот Вили Боси и неговата сопруга Габриела, и може да биде посетен на барање.
Најважната уметничка атракција е малата базилика Санта Марија Асунта (11-13 век), во која се сместени фрески од 14-15 век. Дуомо, кој датира од 13 век, со фасада од бел камен со прозорец од готска роза и лунета што содржи висок релјеф што ја претставува Светата Троица што ја обожаваат светите Јован и Павле, се наоѓа на главниот плоштад во Муџа.[2][3]
Култура
[уреди | уреди извор]Меѓу појавите кои го карактеризираат социо-културниот живот на овој мал град, вреди да се спомене и карневалот на Муџија.
Карневалот апсорбира голем дел од населението на Муџија, ангажирајќи ги во изградбата на алегориски колички артикулирани и движени со цел подобро да се исмеваат со избраната жртва и во реализација на прекрасни костими. Во текот на тие седум дена, градот станува вистински театар на отворено, кој нуди континуирана забава што видливо кулминира во големата парада во последната недела. Градот има и музеј на модерна уметност именуван по скулпторот Уго Кара.
Меѓународни односи
[уреди | уреди извор]Сестрински градови / збратимени градови
[уреди | уреди извор]
Значајни жители
[уреди | уреди извор]- Вилер Бордон (1949–2015), политичар
- Вили Боси (роден 1939 година), скулптор
- Џовани Катаи (роден 1945), фудбалер
- Николо Џани (1909–1941), филозоф и новинар
- Дарио Хубнер (роден 1967), фудбалер
- Џузепе Тарлао (1904–1978), фудбалер
- Виторио Видали (1900–1983), комунистички активист и политичар
Комуна Муџија
[уреди | уреди извор]Градови
[уреди | уреди извор]- Муџија
села
[уреди | уреди извор]- Аквилинија
- Боа
- Чиампор
- Лазарето
- Villaggio Castalietto
Поврзано
[уреди | уреди извор]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ All demographics and other statistics: Italian statistical institute Istat.
- ↑ „Centro storico di Muggia“. Percorsi in Provincia di Trieste.
- ↑ de Carvalho, Rodolfo. „Duomo di Muggi“. www.friuli.vimado.it.
- ↑ „Sito ufficiale del Comune di Muggia“. Comune.muggia.ts.it. Посетено на 27 March 2010.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Матична страница (на италијански)
- Muggia town's Guide
- Porto San Rocco Marina in Muggia