Музеј Орсе

Музеј Орсе
	Главната сала на музејот Орсе
	Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 522: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/France Paris" does not exist
Основан	1986
Место	Rue de Lille 75343 Paris, France
Координати	48°51′36″N 2°19′37″E / 48.860° СГШ; 2.327° ИГД
Тип	Ликовен музеј, Дизајнерски/Текстилен Музеј, Знаменитост
Посетеност	3.0 милиони (2009); Рангиран 3-ти национално ниво; Рангиран 10-ти на светско ниво;
Директор	Серж Лемоан
Јавен превоз	Солферино ; Музеј Орсе
Мреж. место	www.musee-orsay.fr

Музејот Орсе е музеј во Париз, на реката Сена отворен во 1986 г. Во истата зграда претходно била сместена железничката станица Гар д'Орсе. Музејот има поставка од француската уметност од 1848.-1915 година, вклучувајќи слики, скулптури, мебел и фотографии. Најпознат е по големата колекција на ремек-дела на импресионистите: сликите на Моне, Дега, Реноар и Сезан.

Историја[уреди | уреди извор]

Зградата на музејот оригинално била железничка станица, Гар д'Орсе, изградена во 1900 година, од која поаѓале возовите во правец на Орлеан. Во 1977 година започнала реконструкцијата и нејзината пренамена во музеј, која била завршена во 1986. Музејот сега има 20.000 м² импресивен изложбен простор на четири ката.

Музејот се наоѓа на местото на палатата Орсе, изградена во 1810 година и украсена со фрески на Теодор Шасерио^[3], каде во 1840 година се наоѓал Државниот совет, на приземјето. Палатата била опожарена во 1871 година за време на Париската комуна и оставена во урнатина сè до изградбата на железничката станица Гар д’Орсе пред Светската изложба во 1900 година.

Западната тераса била изградена во 1985 година и има многу статуи чија група наречена Статуи од 6 континенти, првично била поставена на терасата на Трокадеро палатата за време на Светската изложба на 1878^[4].

Музејот Орсе кој дотогаш бил железничката станица за првпат бил отворен на 9 декември 1986 година. За да се овозможи неговата трансформација во музеј на уметноста на 19 век, по волјата на претседателот Валери Жискар Дестен, зградата била преправена 1983-1986 од страна на архитектите Рено Бардон, Пјер Колбок и Жан-Пол Филипон, победници на архитектонскиот конкурс кој се одржал во 1979 година, подоцна им се приклучил и италијанскиот архитект Гае Ауленти.

Ноќта на 6 октомври 2007 година, за време на Белите ноќи, непознати лица во музејот сериозно оштетиле една слика од Клод Моне, Мостот на Аржентеј (француски: Le Pont d'Argenteuil), од 1874 година. Сликата потоа била реконструирана.

Музејот Орсе, поглед од десниот брег на Сена.

Збирка[уреди | уреди извор]

Сликарство[уреди | уреди извор]

Музејот Орсе ја чува најголемата колекција на слики на импресионистите (над 480 платна)^[5] и постимпресионисти (повеќе од 600 слики од нео-импресионистите, симболистите, набис итн) во светот, како и група слики од школата на Барбизон, реалистични, натуралистички, ориенталистички и академски, вклучувајќи и странски школи. Речиси 5.200 слики ја сочинуваат музејската збирка, но голем број дела, околу 1.720 слики, вклучително и околу 100 за кои не се знае каде се или се уништени, се депонирани во јавни згради или провинциски музеи.

Поважни слики[уреди | уреди извор]

Гистав Корбе — Студиото на уметникот, Седнат млад човек, Потеклото на светот
Жан-Франсоа Миле — Пролет,, The Gleaners
Жан-Батист Камиј Коро — Утро. Танцот на нимфите
Александар Кабанел — Раѓањето на Венера, Смртта на Франческа да Римини и Паоло Малатеста
Жан-Леон Жером — Портрет на бароницата Натаниел де Ротшилд, Приемот на Конде во Версај, Грофицата де Келер
Пјер Пуви де Шаване — Млади девојки до морето, The Young Mother also known as Charity, Поглед на палатата Версај и градината со портокали
Ежен Будин — Trouville Beach
Камиј Писаро — Бела слана
Едуар Мане — Олимпија, Балкон, Берта Моризо со букет темјанушки, Доручек на тревата
Едгар Дега — Парада, позната и како Коњска трка пред трибините, The Bellelli Family, The Tub, Портрет на Едуар Мане, Portraits, At the Stock Exchange, Апсинт
Пол Сезан — Јаболки и портокали
Клод Моне — Станицата Сен Лазар, Улицата Монторгеј во Париз. Прослава на 30 јуни, 1878, Ефект на ветрот, Series of The Poplars, Rouen Cathedral. хармонија во сино, Blue Water Lilies
Одилон Редон — Калибан
Пјер Огист Реноар — Bal au moulin de la Galette, Montmartre
Жил Дезбоа — Destitution
Фердинанд Ходлер — Der Holzfäller (The Woodcutter)
Гистав Кајебо — The Floor Planers
Едуар Детај — Сон
Брајан Рајт — "Човекот"
Винсент ван Гог — Автопортрет, Сиеста, Црквата во Овер, View from the Chevet, Италијанка, Ѕвездено небо над Рона, Портретот на д-р Гаше
Ежен Јансон — Proletarian Lodgings
Пол Сињак — Women at the Well
Феликс Вајотон — Misia at Her Dressing Table
Жорж-Пјер Сера — Циркус
Пјер Бонард — The Chequered Blouse
Андре Девамбес — The Charge
Вилијам Адолф Бугеро — Раѓањето на Венера

Галерија на дела изложени во музејот[уреди | уреди извор]

Вилијам Бугеро
Данте и Виргилиј (1850).
Гистав Курбе
Атељето на сликарот(1855).
Жан-Франсоа Миле
Сејачки на семиња (1857).
Едуар Мане
Доручек на тревата (1863).
Едуар Мане
Олимпија (1863).
Огист Реноар
Бал во воденицата де ла Галет (1876).
Винсент Ван Гог
Автопортрет (1889).
Винсент Ван Гог
Црквата во Овер сир Оаз (1890).
Жорж Сера
Циркус (1891).
Анри де Тулуз-Лотрек
Креветот (околу 1892).
Пол Гоген
Ареареа (1892).
Пол Сезан
Мртва природа со јаболки и портокали (1895-1900).
Извор, par Ingres.
L'Angélus de Millet.
Кларинетистот, Едуар Мане.
Балконот, Едуар Мане.
Лулашката, од Реноар
Играчи на карти, Пол Сезан
Жената во кафетеријата, Пол Сезан
Пат во Лувесиен од Алфред Сисли.
Апсинт, Едгар Дега
Кафе-концерт за амбасадори, од Едгар Дега
Собата на Ван Гог во Арл, Винсент Ван Гог.
Докторот Гаше, Винсент Ван Гог.
Жени од Тахити, Пол Гоген.
La Charmeuse de serpents, Дуанје Русо.
La Guerre, le Douanier Rousseau.
Клод Моне
Лондон, Парламентот. Грст сонце во маглата (1904).
Пол Сињак
Влегување во пристаништето ла Рошел (1921).

Скулптури[уреди | уреди извор]

Неокласицизам[уреди | уреди извор]

Џејмс Прадиер (Женева, 1792-Бугивал,1852), Сафо 1852

Романтизам[уреди | уреди извор]

Пјер-Жан Давид од Анжер (Анжер, 1788-Париз, 1856)

Гете, 1829-1831, гипс

Франсоа Руде (Дижон, 1784-Париз, 1855)

Наполеон се буди за бесмртност, 1845, гипс

Огист Прео (Париз, 1809-1879)

Офелија, 1842, бронза

Еклектицизам на Втората империја[уреди | уреди извор]

Жан Батист Карпо (Валенсиен, 1827-Курбевоје, 1875), 117 скулптури од кои:

Уголино и неговите деца, 1860, бронза

Принцезата Матилда, 1862, мермер

Царскиот принц и неговото куче Нерон, 1865 година, мермер

Четири страни на светот кои ја поддржуваат небесната сфера, 1868-1872, лакирани влакна од гипс

Танц, 1869 година, депониран од Опера Гарние

Еклектицизам на Третата Република[уреди | уреди извор]

Жан-Пол Обе (Лонгви, 1837-Кејп Бретон, 1916)

Данте Алигиери, 1879, бронза

Теофил Баро (Каркасон, 1848-Париз, 1913)

Сузан, 1895, мермер

Луј-Ернест Баријас (Париз, 1841-1905)

Биста на Жорж Клерин, сликар, 1875, теракота

Нубијците (Ловци на алигатори), 1894, гипс гипс

Природата и се открива на науката, 1899, мермер, оникс, гранит, малахит

Фредерик Аугуст Бартолди (Колмар, 1834-Париз, 1904)

Статуа на слободата, 1889, бронза

Белфорски лав, 1900, бронзено бареле

Жил Кутан (Париз, 1848-1939)

Ловци на орли, 1900, гипс

Реализам[уреди | уреди извор]

Оноре Домиер (Марсеј, 1808-Валмонд, 1879)

Познати личности од Праведна средина, околу 1832, 36 карикатури во обоена сурова земја

Ратапоил, околу 1851 година, бронза

Жил Далу (Париз, 1838-1902), 91 скулптури од кои:

Ковач 1886, студија, патиниран малтер

Република, 1879, скица на теракота

Големиот селанец, 1904 година, бронза

Импресионизам и Огист Роден[уреди | уреди извор]

Позначајни вајари во овој правец се:

Франсоа Руд, Жил Кавелие, Жан Батист Карпо, Огист Роден, Пол Гоген, Камиј Клодел и Оноре Думие.

Едгар Дега, Тангерка
Роден, Сен Жан Батист
Роден, Зима
Роден, Порта на пеколот, 1880-1917, гипс.
Роден, Мисла
Rodin, Ugolin et ses enfants
Камиј Клодел, Торзо на Клото, околу 1893
Камиј Клодел, Сакунтала, студија, околу 1886

Други дела[уреди | уреди извор]

Музејот има и колекции на:

архитектура и декоративни уметности
фотографија

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Официјална страница на музејот
Орсе — Фото галерија Архивирано на 27 декември 2009 г.
Длики и информации Архивирано на 29 април 2009 г.
Инсекула: Виртуелна посета на музеј Орсе Архивирано на 30 јануари 2005 г.

Наводи[уреди | уреди извор]

„Музеј Орсе“ на Ризницата ^?

↑ „Musée d'Orsay: About“. ARTINFO. 2008. Посетено на 30 July 2008. Наводот journal бара |journal= (help)
↑ „Exhibition and museum attendance figures 2009“ (PDF). London: The Art Newspaper. April 2010. Архивирано од изворникот (PDF) на 2013-10-02. Посетено на 20 May 2010.
↑ Rodríguez Castresana, Elisa (2017-10-26). „Le Musée européen des copies de Charles Blanc comme « pendant » du Louvre“. Les cahiers de l'École du Louvre (11). doi:10.4000/cel.731. ISSN 2262-208X.
↑ Delalain, Paul. Étude sur le Libraire Parisien du XIIIe au XVe Siècle. Cambridge: Cambridge University Press. стр. 53–55. ISBN 9781139175814.
↑ Вклучително 64 платна на Гоген, Ван Гог и Тулуза Лотрек.

[1] „Musée d'Orsay: About“. ARTINFO. 2008. Посетено на 30 July 2008. Наводот journal бара |journal= (help)

[AN-2] „Exhibition and museum attendance figures 2009“ (PDF). London: The Art Newspaper. April 2010. Архивирано од изворникот (PDF) на 2013-10-02. Посетено на 20 May 2010.

[3] Rodríguez Castresana, Elisa (2017-10-26). „Le Musée européen des copies de Charles Blanc comme « pendant » du Louvre“. Les cahiers de l'École du Louvre (11). doi:10.4000/cel.731. ISSN 2262-208X.

[4] Delalain, Paul. Étude sur le Libraire Parisien du XIIIe au XVe Siècle. Cambridge: Cambridge University Press. стр. 53–55. ISBN 9781139175814.

[5] Вклучително 64 платна на Гоген, Ван Гог и Тулуза Лотрек.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]