Мојот најдобар непријател (филм 2006)

Од Википедија — слободната енциклопедија
„Понекогаш треба да изгубиш сè пред да разбереш што навистина е важно“
(Орфео)

Мојот најдобар непријател е италијански филм од 2006 година, во режија и во главната улога на режисерот Карло Вердоне.

Содржина[уреди | уреди извор]

Ахил Де Белис е богат менаџер на голем ланец на хотели, со генерации кои припаѓаат на семејството на неговата сопруга Џиљола. Тој има убава куќа и има сè што човек може да посака. Додека Џиљола се занимава со подготовките за забавата за нивната дваесет и петта годишнина од брак, Ахил, еден ден, ја отпушта Анарита, хронично депресивна хотелска келнерка, поради кражба на скап лаптоп. Синот на жената, Орфео, дваесет и четиригодишен келнер постојано притискан од депресивните кризи на мајка му и од економската ситуација која не е баш најсреќна, се обидува, целосно убеден во својата невиност, да го убеди Ахил повторно да ја вработи.

Огорчен и лут поради целосната рамнодушност што му ја покажува Ахил, младиот келнер решава да му го уништи животот. Така, еден ден го чека Ахил надвор од хотелот и тајно го следи на својот мопед, гледајќи на тој начин како Ахил товари жена во автомобил на паркинг. Станува збор за Рамона, младата и убава снаа на Ахил, поточно сопругата на братот на Џиљола. Орфео ги следи и ги гледа како се засолнуваат во борова шума, каде што почнуваат да водат љубов во автомобилот. Откако ја овековечи сцената во серија на фотографии, младиот човек почнува да ги прогонува двајцата неверници преку застрашувачки пораки и мали вандалски чинови, сè до тој степен што отворено му се заканува на Ахил дека на семејството ќе му открие сè за неговата афера. Во меѓувреме, по сообраќајна несреќа, Орфео ја запознава Чечилија, девојка која неодамна се вратила од Лондон, каде што студира, со која со текот на времето воспоставува длабока љубовна приказна. На забавата на дваесет и петтата годишнина од бракот на Ахил со неговата сопруга Џиљола, Орфео, несвесен сепак дека таткото на Чечилија е Ахил, влетува на сцената на оркестарот и им ги покажува на гостите компромитирачките фотографии од неверството на Ахил. Со еден удар, Ахил на тој начин ги губи семејството, работата и љубовта на неговата ќерка.

Чечилија, потресена и згрозена од лицемерието на татко ѝ и од непромисленоста и бесчувствителноста што го покажа гестот на Орфео, решава да побегне. Откако мајката на Орфео му признава дека таа е вистинскиот виновник за кражбата, посветувајќи се да му помогне на својот љубовник во работата (оженет човек, кој не сака да го остави семејството за неа), таа е дефинитивно напуштена од нејзиниот син и така Орфео и Ахил, додека не чувствуваат меѓусебно сочувство, решаваат да ги здружат силите тргнувајќи во потрага по девојката. По многу подеми и падови, по огромната кавга меѓу двајцата, Ахил решава да го продолжи своето истражување во Истанбул, во минатото дестинација на семеен одмор на кој самата Чечилија, во една од нејзините песни, се присетува како на редок момент на вистинска среќа, додека Орфео, следејќи една од неговите наводи, свесен за тоа кога девојката ја споменува Швајцарија како татковина на правилата, точноста и прецизноста - сето она што таа го посакуваше - оди во Женева. Всушност, тој има предност, ја наоѓа девојката која работи како келнерка во бар во швајцарскиот град, Grand Cafè Istanbul. Двајцата млади момчиња, за да му угодат на Ахил, одат во Турција, правејќи го Ахил да поверува дека тој ја нашол својата ќерка и сето тоа завршува со слатка фотографија помеѓу татко и ќерка направена од Орфео и со тоа што тој го гледа, во триото формирано од сите нив заедно, неговото ново и вистинско семејство.

Ликови[уреди | уреди извор]

  • Орфео Риналдуци (Силвио Мучино): млад келнер и син на Анарита, напуштен од неговиот татко уште како мал.
  • Ахил Де Белис (Карло Вердоне): син на портир, се жени со богатата Џиљола, наследничка на ланец на хотели.
  • Џиљола Дуранти (Ањезе Нано): сопруга на Ахил, сестра на Гуљелмо.
  • Анарита Риналдуци (Сара Бертела): мајка на Орфео, хронично депресивна, работи во хотелот на Ахил.
  • Гуљелмо Дуранти (Паоло Триестино): брат на Џиљола, шура на Ахил, директор на ланецот на хотели.
  • Рамона Дуранти (Корин Џига): млада сопруга на Гуљелмо, Романка, љубовница на Ахил.
  • Чечилија Де Белис (Ана Катерина Морариу): ќерка на Ахил и Џиљола, девојка на Орфео, таа е девојка во потрага над себеси и копнее по татко.
  • Рикардо (Леонардо Петрило): оженет, тој е љубовник на Анарита, омразен од Орфео.

Продукција[уреди | уреди извор]

Филмот на Вердоне е снимен во сцени помеѓу Рим, Фраскати, Сабаудија, езерото Комо, Женева и Истанбул, каде што завршува приказната. Филмот доби 12 номинации нанаградите Дејвид ди Донатело во 2006 година, но не освои ниту една.

Индиректно рекламирање[уреди | уреди извор]

Во филмот има примери на индиректно рекламирање:

  • Водафон: Се појавува во презентацијата на филмот каде Ахил, учествувајќи на конгрес, е близу до плакатот на телефонската компанија, за време на телефонски разговор помеѓу Орфео и Ахил и за време на порака помеѓу Чечилија и самиот Ахил.
  • Пиво Морети: Додека работи Орфео, чаршавот на баровите и белведер на истите го носат овој спонзор; што е исто така забележливо кога Орфео оди во отпад и ќе запознае пријател кој го пие токму ова пиво.
  • Вода Лете: Кога Ахил го сретнува Орфео во ресторанот, таа е присутна на сите маси, дури и на ноќната маса во хотелот.
  • ThinkPad: Се забележува етикетата на компјутерот на Ахил, USB-стикот и ЦД-то што Ахил го вметнал во компјутерот.

Дистрибуција[уреди | уреди извор]

Филмот беше објавен во италијанските кина на 10 март 2006 година.

Признанија[уреди | уреди извор]

  • 2006 - Давид ди Донатело
    • Номинација за најдобар филм на Аурелио Де Лаурентис и Карло Вердоне
    • Номинација за најдобра режија на Карло Вердоне
    • Номинации за најдобро сценарио на Силвио Мучино, Пасквале Пластино, Силвија Ранфањи и Карло Вердоне
    • Номинација за најдобар продуцент на Аурелио Де Лаурентис
    • Номинација за најдобар актер на Карло Вердоне
    • Номинација за најдобра актерка на Ана Катерина Морариу
    • Номинација за најдобра фотографија на Данило Десидери
    • Номинација за најдобра сценографија на Маурицио Марчители
    • Номинација за најдобри костими на Татјана Романоф
    • Номинација за најдобра монтажа на Клаудио Ди Мауро
    • Номинација за најдобар снимач на звук во живо на Гаетано Карито
    • Номинација за наградата Давид Џовани на Карло Вердоне
  • 2007 година - Сребрена лента
    • Номинација за најдобар актер на Силвио Мучино и Карло Вердоне
    • Номинација за најдобар продуцент на Аурелио Де Лаурентис
  • 2007 година - Златна штица
    • Најдобар режисер во комедија на Карло Вердоне
    • Номинација за најдобар актер во комедија за Силвио Мучино
  • 2007 - Меѓународен фестивал на комедија Alpe d'Huez
    • Награда од публиката на Карло Вердоне
  • 2007 - Италијански филмски фестивал во Бастија
    • Награда од публиката на Карло Вердоне
  • 2006 - Кинео награди
    • Најдобра режија на Карло Вердоне
    • Најдобар главен актер на Силвио Мучино

Гостопримство[уреди | уреди извор]

Парични средства[уреди | уреди извор]

Филмот имаше најголема заработка во Италија. Во својот деби викенд собра добри 5.000.000 евра. Севкупно, постигна благајна од приближно 18.598.000 евра, што го прави најголемиот комерцијален успех на Вердоне во Италија.

Домашно видео[уреди | уреди извор]

Филмот имаше ДВД издание, со додавање на 20 минути од претходно невидени сцени, водич за зад сцената и оригиналниот трејлер за филмот.

Технички детали[уреди | уреди извор]

  • Формат на диск: двослоен
  • Формат на видео: 1,85 PAL Анаморфен
  • Аудио песни: италијански Dolby Digital - 5.1
  • Преводи: италијански (глуви)