Мохамед Сагар

Од Википедија — слободната енциклопедија

Мохамед Сагар (роден 1976 година, во Наџаф ) е ирачки шиитски бегалец кој бил приведен на островот Манус и Науру помеѓу 2001 и 2006 година. Сагар станал последниот од приближно 1.300 бегалци од Блискиот Исток кои биле приведени на Науру според „ Пацифичкото решение “ на австралиската влада, откако била издадена негативна безбедносна проценка од страна на Австралиската безбедносна разузнавачка организација (ASIO). Тој се преселил во Шведска во 2007 година, откако напорите на Високиот комесаријат за бегалци на ОН да обезбеди азил во трета земја конечно доживеале успех.

Искуства како бегалец[уреди | уреди извор]

На 15-годишна возраст, Сагар избегал од Наџаф со своето семејство за време на масакрот што следел по бунтот на шиитските муслимани во 1991 година против Садам Хусеин . По нивното враќање, неговото семејство го нашло нивниот дом уништен од ракета, а Сагар бил повреден од неексплодирана бомба додека помагал во расчистувањето на урнатините. Во 1997 година, откако слушнал гласини дека неговото семејство е во опасност, Сагар ги напуштил студиите по микробиологија и побегнал од Ирак во Иран со своите родители и браќата и сестрите. Во мај 2001 година, тој го напуштил Иран сам, патувајќи во Малезија и Индонезија .[1]

Во октомври 2001 година, тој се качил на Олонг, брод кој пловел за австралиските води со 223 баратели на азил. Набргу по влегувањето во австралиските води, Олонг, кој бил означен како сомнителен нелегален влезен брод IV (SIEV IV) од австралиската влада, бил пресретнат од бродот на австралиската морнарица HMAS Adelaide и принуден да се врати во меѓународните води. Откако потонал SIEV IV, неговите патници биле спасени од екипажот на Аделаида.[2] Потонувањето на SIEV IV предизвикало скандал кај децата откако тогашниот министер за имиграција Филип Рудок, министерот за одбрана Питер Рит и премиерот Џон Хауард лажно тврделе дека патниците на SIEV IV ги фрлиле своите деца во морето.

ASIO безбедносна проценка[уреди | уреди извор]

Додека бил на Науру, Сагар бил интервјуиран од службеници од ASIO. Во август 2005 година, Сагар и уште еден ирачки бегалец, Мухамед Фајсал, биле известени дека биле оценети дека претставуваат „ризик за националната безбедност на Австралија“ и затоа нема да им биде дозволено да се населат во Австралија. Ниту Фајсал ниту Сагар не биле информирани за причините за негативната проценка.

Негативните проценки на ASIO ефикасно ги изложиле Сагар и Фајсал на изгледите за неопределен притвор во Науру, и покрај признавањето на австралиската влада дека нивните стравови од прогон доколку бидат вратени во Ирак се вистински. Негативните проценки, исто така, ги поткопале обидите на Високиот комесаријат за бегалци на ОН да обезбеди азил за Сагар и Фајсал во друга земја освен Австралија.[3]

Додека бил во притвор, Сагар отворил веб-страница, Refugees Left on Nauru, на која објавил фотографии од речиси напуштениот бегалски камп и ги опишал психолошките предизвици со кои се соочувале последните двајца бегалци кои останале на островот:

ожеби има луѓе кои не се свесни за вистинското значење на зборот „притвор“. Тоа едноставно значи дека повеќе не го поседувате вашиот живот или со други зборови, не можете повеќе да се чувствувате живи. Посебно кога сте долго време држени во иста ситуација без знаци за какви било промени кои би можеле да се случат во блиска иднина. [4][уреди | уреди извор]

Во септември 2006 година, Фајсал се обидел да се самоубие и бил евакуиран во болница во Бризбејн, Австралија, каде што можел директно да поднесе барање за азил до австралиската влада. Ова предизвикало втора безбедносна проценка на ASIO, која покажала дека Фајсал не претставува ризик за националната безбедност. На почетокот на 2007 година, Фајсал добил постојана виза и му било дозволено да остане во Австралија.[5] Несаканата безбедносна проценка на Сагар, сепак, останала недопрена.

Случај на Федералниот суд[уреди | уреди извор]

Во февруари 2006 година, Сагар и Фајсал покренале граѓанска постапка против генералниот директор за безбедност, Пол О'Саливан во Федералниот суд на Австралија, барајќи наредба за поништување на негативните безбедносни проценки.[6]

На 3 ноември 2006 година ABC објавиле дека Мохамед Сагар и Мухамед Фајсал, заедно со депортираниот американски мировен активист Скот Паркин го добиле „правото да знаат зошто ASIO им дал негативни безбедносни проценки“.[7] ASIO потоа поднеле жалба до целиот суд. Судиите Рајан, Норт и Џесуп требало да ја донесат својата пресуда на 18 јули.[8]

Населба во Шведска[уреди | уреди извор]

Во декември 2006 година, шведската влада се согласила да дозволи Сагар да се насели во таа земја.[9] Во февруари следната година тој го напуштил Науру. Тој моментално живее во Орнсколдсвик, град на северот на Шведска.[10]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ James Button, A long road to justice, The Age, 4 August 2007.
  2. ↑ Major General R.M. Powell, The Report of the Routine Inquiry into Operation Relex: The Interception and Boarding of SIEV IV by HMAS Adelaide Архивирано на {{{2}}}., 14 December 2001.
  3. ↑ Michael Gordon, Last man standing, Sydney Morning Herald, 30 September 2006.
  4. ↑ Archive of Refugees Left on Nauru website, 20 July 2006.
  5. ↑ Michael Gordon, Standing on Common Group, The Age, 1 February 2007.
  6. ↑ Federal Court of Australia, Parkin v O'Sullivan (2006) FCA 1413, 3 November 2006
  7. ↑ Deported activist, asylum seekers win access to ASIO files, Australian Broadcasting Corporation, November 3, 2006
  8. ↑ Federal Court of Australia website[мртва врска][мртва врска]
  9. ↑ Michael Gordon, Loneliest refugee finds a home, The Age, 4 December 2006.
  10. ↑ James Button, A long road to justice, The Age, 4 August 2007.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Мохамед_Сагар&oldid=4821436“