Мокроног
| Мокроног | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Држава |  Словенија | ||
| Традиционален регион | Долењска | ||
| Статистички регион | Југоисточна Словенија | ||
| Општина | Општина Мокроног-Требелино | ||
| Површина | |||
| • Вкупна | 11,73 км2 (453 ми2) | ||
| Надм. вис. | 255,8 м | ||
| Население (2002) | |||
| • Вкупно | 700 | ||
| [1] | |||
Мокроног — гратче во Општина Мокроног-Требелно во Југоисточна Словенија. Тоа е и административен центар на општината. Областа е дел од историскиот регион Долењска. Општината сега е вклучена во статистичкиот регион Југоисточна Словенија.
Име
[уреди | уреди извор]Мокроног првпат бил потврден во пишани извори во 1137 година под германското име Назуоз и како Назенфуз во 1143 година и Назенвозен во 1158 година. Словенечкото име Мокронаг било потврдено дури во 1689 година. Името првично било генитивна множина (Mokronozi т.е. „Мокри нозе“) што било реинтерпретирано како еднина. Се верува дека е соединение од придавката мокер „мокро“ + именката нога, што значи дека првично значи „влажна област во подножјето на планина“. Помалку е веројатна хипотезата дека името значи „влажно стапало“ како хумористична референца за луѓето што живеат на влажно место.
Цркви
[уреди | уреди извор]Парохиската црква во населбата е посветена на Свети Егидије, и припаѓа на Римокатоличката епархија Ново Место. Изградена била во стилот на доцнобарокниот неокласицизам од 1822 до 1824 година на местото на постара црква која се урнала. Црковната кула била редизајнирана во 1940 година врз основа на плановите на архитектот Јанез Валентичич, ученик на Јоже Плечник. Втората црква во северниот дел на населбата е посветена на Свети Флоријан. Датира од средината на 17 век. Трета црква стои на запад на планината Жалост. Посветен е на Богородица, и датира од 1697 година, со сликарство од 18 и 19 век.
Историја
[уреди | уреди извор]Мокроног првпат бил споменат во 1137 година, а стекнал пазарни права во 1279 година. Околу 1340 година бил изграден ѕид околу градот, од кој сега стои само една кула. Градот тешко ги претрпел отоманските напади во 16 и 17 век, и го изгубил најголемиот дел од своето население. Градот го повратил своето поранешно значење само во почетокот на 19 век, кога станал центар на кожарската индустрија. Фабриката за кожа што се наоаѓало во градот била целосно уништена во 1943 година од нацистички воздушен напад.
Замокот е од 13 век со доградби од 15, 17 и 18 век, изграден е на рид јужно од парохиската црква, бил запален од југословенските партизани по капитулацијата на Италија во 1943 година и дополнително срушен по Втората светска војна.