Михаил Викторов
Михаил Владимирович Викторов (руски: Михаил Владимирович Викторов, 24 декември 1893 - 1 август 1938) бил руски воен водач и врховен командант на советските поморски сили од август 1937 година до јануари 1938 година.
Кариера[уреди | уреди извор]
Роден во Јарослављ, Викторов бил син на офицер и дипломирал на Воената академија со златен медал како врвен кадет во 1913 година. За време на Првата светска војна, тој служел со Балтичката флота и бил навигациски офицер на борбениот брод Цесаревич.
Во Граѓанската војна тој им се приклучил на болшевиците и командувал со крстосувачот Олег,а бил и на борбените бродови Андреј Первозавнини и Гангут. Во 1921 година тој придонел за сузбивање на Кронштатскиот бунт .
Помеѓу декември 1924 година и април 1926 година бил именуван за началник на Централниот хидрографски оддел на СССР . Од 1925 година командувал со Советската флота на Балтикот, а во 1932 година бил основач на Советската тихоокеанска флота .[1]
Тој станал командант на советската морнарица по апсењето на неговиот претходник. Викторов самиот бил уапсен на крајот на 1937 година и бил застрелан во 1938 година.