Миса (Пучини)
| Миса | |
|---|---|
| Миса од Џакомо Пучини | |
 Композитор | |
| Друг назив | „Миса на славата“ |
| Пригода | дипломска вежба |
| Изведба | 12 јули 1880: Лука (град) |
| Ставови | шест |
| Нотно издание | листа |
Џакомо Пучини Миса или Миса за четири гласови ( пошироко познат под апокрифното име Messa di Gloria ) погрешниот наслов, Messa di Gloria , првпат бил употребен во 1951 година од издавачите на првото печатено издание, Милс Музика од Њујорк.Мисата е компонирана за оркестар и хор со тенор и баритон солисти. Строго кажано, делото е целосна миса, а не вистинска „Mesa di Gloria“ (која ги содржи само Kyrie и Gloria сопропуштрно Credo, Санктус, Бенедиктус и Агнус Деи).[1]
Историја[уреди | уреди извор]
Пучини ја составил мисата како негова дипломска вежба од Музички институт Пацини. Ја имала својата прва изведба во Лука (град) на 12 јули 1880 година. Сепак, „Кредото“ веќе било напишано и изведено во 1878 година и првично било замислено од Пучини како самостојно дело. Пучини никогаш не го објавил целосниот ракопис на „Миса“, и иако бил добро прифатен во тоа време, повторно била изведен дури во 1952 година (прво во Чикаго, а потоа во Неапол). Сепак, тој повторно употребил некои од нејзините теми во други дела, како што е Агнус Деи во неговата опера Манон Леско и Kyrie во Едгар.
На крајот на Втората светска војна, Данте Дел Фиорентино купил стара копија од ракописот на Миса од семејството Вандини во Лука, мислејќи дека тоа е оригиналната партитура. Меѓутоа, автограмот, кој го поседува семејството Пучини, му го дале на Рикорди, издавачката куќа на Пучини. Следната правна битка конечно била решена со поделба на правата на делото помеѓу Рикорди и Милс мјузик (издавачите на ракописот на Фиорентино).[2]
Структура[уреди | уреди извор]
| Темпо | Време | Наслов | Ставови | Соло |
|---|---|---|---|---|
| Кирие | 5 мин. | Кирие Елеисон | Ларгето | |
| Глорија | 20 мин. | Глорија во екселсис Део | Алегро ма нон тропо | |
| И на земјата мир | Анданте | |||
| Те славиме, те благословуваме | Аданте | |||
| Ви благодариме | Анданте Состенуто | тенор | ||
| Gloria in excelsis Deo | Темпо 1 | |||
| Domine Deus | Анданте Состенуто | |||
| Кој ги зема гревовите на светот | Анданте моси | |||
| Зашто само вие сте свети | Маестосо | |||
| Со Светиот Дух | Фуга (Алегро) | |||
| јас верувам | 16 мин | Јас верувам во еден Бог | Анданте | |
| И инкарниран | Модерато | тенор | ||
| Распетие | адаџо | баритон | ||
| Воскресение | Алегро | |||
| Et in Spiritum Sanctum | Темпо 1 | |||
| И еден католички светец | Ларгето] | |||
| И животот на идниот век | Андантино | |||
| Санктус-Бенедиктус | 3 мин 40 с | Sanctus | Анданте | |
| Бенедиктус | Андантино | баритон | ||
| Агнус Деи | 2 min. 40 s | Агнус Деи | Анднтино | тенор, баритон |
Снимки[уреди | уреди извор]
- Алфонсо Скарано (конд.), Алеш Бришејн (тенор), Роман Јанал (баритон), хор на чешката филхармонија Брно, северночешката филхармонија Теплице, 2014 г.
- Мартин Елмквист (конд.), Марчело Бедони (тенор), Џеф Сперс (баритон), Луксембуршка филхармонија, Класико, 2010 г.
- Karl Rathgeber (конд.), Бернхард Шнајдер (тенор), Кристијан Шмит-Тимерман (баритон), Прашката филхармонија, 2006 г.
- Инго Шулц (конд.), Даниел Магдал (тенор), Стефан Стол (баритон), Хор Олберг, 2004 г.
- Пјер Џорџо Моранди (конд.), Антонело Паломби (тенор), Гунар Лундберг (баритон), унгарски оперски оркестар и радио хор, Наксос, 2002 г.
- Јирген Бадеј (конд.), Вили Штајн (тенор), Томас Фајфер (баритон), Кантореи Маулброн (хор), Југозападно германско радио Баден-Баден и симфониски оркестар Фрајбург, K&K Verlagsanstalt, 2001
- Антонио Папано (конд.), Роберто Алања (тенор), Томас Хемпсон (баритон), Лондонски симфониски оркестар и хор, Еми класици, 2001
- Вилфрид Маер (конд.), Ролф Ромеи (тенор), Гилермо Анзорена (баритон), Швабишер Сангербунд, Виртембергише Филхармонија Ројтлинген, 1999 г.
- Volker Hempfling (конд.), Kölner Philarmoniker, Motette Records, 1995
- András Ligeti (конд.), Денес Гуљас (тенор), Балаж Пока (баритон), Chœurs de la Radio-Télévision Hongroise, Orchester Symphonique de Budapest, Hungaroton Classic, 1992
- Клаудио Скимон (конд.), Хосе Карерас (тенор), Херман Преј (баритон), Оркестарот на филхармонијата на Амброзиските пејачи, Ерато, 1984 година
Елијаху Инбал (конд.), Кари Ловас (сопран), Вернер. Холвег (тенор), Take MecDaniel, Chor des Westdeutschen Rundfunks, Radio-Sinfonie-Orchester Frankfurt, Philips Classics, 1975
- Мишел Корбоз (конд.), Вилијам Џонс (тенор), Филип Хутенлохер (баритон), Chœur symphonique et orchester de la Foundation Gulbenkian de Lisbonne, Erato, 1974
Резултат[уреди | уреди извор]
- Миса (Пучини) — слободни партитури на CPDL
- Г. Пучини: Меса ди Глорија - објавена хорска партитура
- Г. Пучини: Меса ди Глорија – верзија за камерен оркестар
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Messa di Gloria - Giacomo Puccini (1858 - 1924)“. Архивирано од изворникот на 2020-01-28. Посетено на 2022-09-01.
- ↑ Messa a 4 voci con orchestra (Messa di Gloria)
Дополнителни извори
- Пол Филмер, Програмски белешки: Џакомо Пучини (1858)– , Messa di Gloria (1880) (sic), рефрен од северен Лондон, април 2005 година.
- Gabriella Biagi Ravenni, Breve nota sul nome della Messa' ', Центро студија Џакомо Пучини, 1999 година.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
