Мирово

Координати: 41°0′N 23°6′E / 41.000° СГШ; 23.100° ИГД / 41.000; 23.100
Од Википедија — слободната енциклопедија
Мирово
Άγιος Αντώνιος
Мирово is located in Грција
Мирово
Мирово
Местоположба во областа
Мирово во рамките на Кукуш (општина)
Мирово
Местоположба на Мирово во Општина Кукуш и областа Централна Македонија
Координати: 41°0′N 23°6′E / 41.000° СГШ; 23.100° ИГД / 41.000; 23.100
ЗемјаГрција
ОбластЦентрална Македонија
ОкругКукушки округ
ОпштинаКукуш
Општ. единицаКукуш
Надм. вис.&10000000000000743000000743 м
Население (2001)[1]
 • Вкупно166
Часовен појасEET (UTC+2)
 • Лете (ЛСВ)EEST (UTC+3)

Мирово (грчки: Ελληνικό, Елинико, до 1927 Μύροβον, Мировон)[2] — село во Општина Кукуш во Кукушкиот округ, Егејска Македонија, денес во областа Централна Македонија, Грција.

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Селото се наоѓа на 20 километри североисточно од градот Кукуш, на неколку километри од грчко-македонската граница, во близина на североисточниот брег на Дојранското Езеро, на планината Круша. Селото се наоѓа на надморска височина од 743 метри.

Историја[уреди | уреди извор]

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година Мирово имало 60 жители Македонци и 290 Турци[3][4].

Селото било под влијание на Бугарската егзархија.

По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Грција. По 1919 година, голем дел од унијатското население заминале во Бугарија, каде го основале селото Ново Делчево[5].

Според Лозанскиот договор, во селото било населено грчко население од Мала Азија, Источна Тракија и Понд, додека муслиманското население било принудено да си замине од селото. Во 1927 година, селото било преименувано во Елинико.[6].

Демографија[уреди | уреди извор]

Во 1928 година селото било чисто бегалско со 124 жители бегалци.[7].

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Фактичка состојба на населението и домовите во Грција според пописот од 18 март 2001 г. (PDF 39 Мб). Државен завод за статистика на Грција. 2003.
  2. Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Σαλαμανλή - Ελληνικό
  3. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  4. Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 165.
  5. http://www.kae-bg.org/images/content/36/istoria%20novo-delchevo.doc
  6. „Λιθοξόου, Δημήτρης. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
  7. „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.