Масовниот надзор во Русіja
Масовниот надзор во Русија вклучува таен надзор, разузнавање со отворен код, собирање податоци од телекомуникациски оператор и други методи.
Системите за масовен надзор се легално собирање податоци. Тие се присутни на различни веб-страници, на сметки на друштвените медиуми и се спроведуваат преку различни канали за комуникација. Операторите на мобилни телефони собираат и складираат координати за повици (фактурирање); сметките на друштвените медиуми содржат лични податоци внесени од корисниците; многу компјутерски програми собираат и складираат податоци ; п
податоците за сообраќајот се собираат на Интернет итн. Во социјалните, банкарските и другите организации, при склучување договори, граѓаните потпишуваат согласност за обработка на лични податоци, се согласуваат (или не се согласуваат) за идентификација и собирање на биометриски податоци.
Во принцип, компанијата е свесна за собирање лични податоци, граѓаните даваат дозвола за собирање и обработка на лични податоци, кои секогаш можат да ги повлечат (клаузула 2, член 9 од Федералниот закон бр. 152-ФЗ). Проблемите со собирањето податоци се јавуваат кога базите на податоци со лични податоци се собираат во јавна сопственост како резултат на недостаток на ефикасна контрола и заштита на собраните податоци или криминални дејствија на хакери, како и бескрупулозните вработени во компанијата.[1]
Контрола на движење[уреди | уреди извор]
Од 2001 година, Русија има потреба од пасош за да купи билети за воз. Од 2004 година овој услов е проширен на воздушниот сообраќај, а од 2012 година и на меѓурегионалните автобуски линии. Ова ја овозможува контролата на движењето. Министерството за внатрешни работи на Руската Федерација ја користи базата на податоци Search-Highway од 2000 година, која ги вклучува оние што ги претресува Интерпол, странци осомничени за злосторства во Русија, Руси осомничени за транспорт на муниција, антиквитети, убиства и терористички напади и водачи на криминални групи. Од 2005 година во оваа база се појави нов дел „Надзорна контрола“ во кој се внесуваат податоци за „потенцијални екстремисти“. Според различни проценки, во овој дел има имиња од 3.800 до 6.500 луѓе.
Во 2007 и 2008 година, полицијата го отстрани од возот активистот за човекови права Сергеј Шимоволос од Нижни Новгород, сомневајќи се дека оди на опозициски настан и изврши физички претрес. Во 2011 година, Европскиот суд за човекови права, на негово барање, призна дека начинот на кој функционира Базата на податоци за надзор и недостатокот на минимални заштитни мерки против злоупотреба не ги исполнуваат стандардите на законитост и правна сигурност. Вклучувањето на Шимоволос во оваа база на податоци е препознаено како повреда на членот 8 од Европската конвенција за човекови права.[2][3]
Семантичка архива[уреди | уреди извор]
Земјите од Заедници на независни држави користат специјален аналитички систем развиен од руската компанија „Analytic Business Solutions“ наречен „Семантичка архива“ . Опишани предности на системот:[4][5]
Опишани предности на системот:
- Автоматско собирање и обработка на податоци и од внатрешни (документи, бази на податоци, е-пошта) и од надворешни (блогови, извори на вести, форуми, друштвени мрежи) извори.
- Унифициран регистар за сите видови добиени информации
- Извлекување податоци, на пр. автоматско и полуавтоматско одвојување на објекти, настани и врски од низа документација
- Обезбедување база на знаење и собирање датотеки за одредени објекти, истраги, партнери, конкуренти, клиенти итн. г
- Брзо идентификување на имплицитни (индиректни) врски помеѓу предметите и поврзаните факти и настани
- Презентирање на собраните информации во форма на семантичка мрежа
- Визуелизација на аналитичко истражување во форма на апстракти, датотеки (деловни референци), семантички шеми, графикони, геомапа и други видови извештаи.
ФСБ и Министерството за внатрешни работи го користат за следење на отворените извори и интернетот, вклучувајќи ја блогосферата и друштвените мрежи .
СОРМ[уреди | уреди извор]
Според Системот на истражни активности (СОРМ), руските телекомуникациски оператори се обврзани да инсталираат софтвер обезбеден од ФСБ кој овозможува следење на метаподатоците и содржината на корисниците, вклучувајќи телефонски повици, сообраќај на е-пошта и активности на Интернет.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Родина слышит, родина знает: как государство следит за гражданами“. Forbes.ru (руски). Посетено на 2022-03-20.
- ↑ https://meduza.io/static/0001/Survelliance_Report_Agora.pdf
- ↑ „Жучки и отпечатки. Глава международной правозащитной организации «Агора» Павел Чиков и правовой аналитик Дамир Гайнутдинов опубликовали доклад «Россия под наблюдением» — о методах слежки спецслужб за гражданами России“. Новая газета (руски). 1463415060000. Посетено на 2022-03-20. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help) - ↑ „Аналитические бизнес решения - Семантический Архив“. old.anbr.ru. Посетено на 2022-03-20.
- ↑ „Welcome“. project33905.tilda.ws. Архивирано од изворникот на 2017-08-01. Посетено на 2022-03-20.