Малакула

Малакула
Malakula
	Карта каде е потенциран Малакула
Географија
Место	Тихи Океан
Координати	16°15′S 167°30′E / 16.250°S 167.500°E
Архипелаг	Вануату
Површина	2.041 км2
Највисоко место	879 м
Највисока точка	Лијамбеле
Држава
	Вануату
Покраина	Малампа
Најголема населба	Лакаторо
Демографија
Население	22,934 (2009)
Етнички групи	Вануаќани

Малакула, исто така се сретнува и како Малекула, е вториот по големина остров во Вануату во Меланезија, регион на Тихиот Океан .

Местоположба

Малакула е одвоена од островите Еспириту Санто и Мало со теснецот Бугенвил. Лакаторо, административниот центар на покраината Малампа, се наоѓа на североисточниот брег на Малакула и е најголемата населба на островот. Веднаш од североисточниот брег на Малакула, постои група острови наречени Мали Острови, вклучувајќи, по редослед од север кон југ: Вао, Ачин, Вала, Рано, Норсуп, Урипив и Ури . Исто така во близина на брегот: островот Томан на југозапад; Островот Ахамб на југ; и островите Маскелин на југоисток (вклучувајќи ги островите Сакао и Улувео ).

Малакула има максимална надморска висина од 879 м. Највисоката точка се нарекува Лиамбеле. Во 1768 година, Луј Антоан де Бугенвил го дал своето име на теснецот што го дели Малакула од Санто.

Историја

Малакула бил населена со векови од Вануаќаните пред Европејците да се доселат. Првите Европејци кои го посетиле островот биле членовите на шпанската експедиција на Педро Фернандез де Кирос, во 1606 година.

Откако биле посетени во 1774 година од страна на капетанот Џејмс Кук, на неговото второ патување до Пацификот, островите биле колонизирани кон крајот на 18 век и од Британците и од Французите, и на крајот станале под заеднично владение под името Нови Хебриди .

Во 1914 и 1915 година, британскиот антрополог Џон Лејард живеел на Малакула, правејќи антрополошка теренска работа, правејќи белешки, правејќи фонографски записи и правејќи повеќе од 400 фотографии. Кога се вратил во Британија, донирал копии од своите фотографии на Музејот за археологија и антропологија, во Кембриџ .

Демографија

Според пописот од 2009 година, Малакула имал околу 23.000 жители.

На островот се зборуваат речиси триесет различни јазици . За разлика од некои претходни класификации, јазичарот и специјалист за океански јазици Џон Линч (2016) смета дека јазиците на Млакула сочинуваат кохерентна група. ^[1] Двете племиња кои живеат на Малакула се Големите Намбаси, кои живеат во северната област на островот и Малите Намбаси, кои живеат во централниот дел на јужната област. Имињата на племињата се референца за големината на обвивките на пенисот што ги носат мажите, а се направени од лисја од банана или панданус .

До неодамна, во културата на овие племиња било обичај да се врзуваат черепите на доенчињата со цел трајно да се промени обликот на нивните глави . Черепите во форма на конус се сметаа за знак на повисок социјален статус.

Стопанство

Економијата на Малакула во голема мера се заснова на земјоделството. Островот има големи плантажи со копра на источните крајбрежни рамнини околу Норсуп и Лакаторо. Најголемата плантажа за производство на копра во Вануату е во Норсуп. Во 1939 година, во Матанват во северна Малакула била формирана кооперација. Извесно време се свртеле кон карго култни активности, но по 1950 година продолжиле со производство на копра.

И Норсуп и Лакаторо имаат телефони и 24-часовна струја. Норсуп е местото на покраинската болница. Лакаторо има повеќе продавници од Норсуп. Има пазар, филијала на Народната банка на Вануату и канцеларија на Ер Вануату . Тоа е исто така место на главниот пристан на островот и административен центар за покрианата Малампа (која ги вклучува Малекула, Амбрим и Паама).

Туризам

Внатрешноста на Малекула е планинска, нерамна и покриена со шуми. Тоа е добро место за пешачење и набљудување птици. Во северниот дел на Малекула во шумските предели има стари канибалски места, но на многу од нив коските и черепите се отстранети или закопани. Маскелин и малите морски острови долж источниот брег на Малекула имаат песочни плажи, како и корални гребени кои се добри места за рекреативно нуркање.

Транспорт

Воздушен транспорт

На Малекула има три аеродроми. Тие се наоѓаат во Норсуп (во северниот дел на островот), Ламап (во југоисточниот дел на островот) и Југозападниот залив . Аеродромот Норсуп има асфалтна површина. Ер Вануату има дневни летови до Малекула.

Патен транспорт

Лакаторо е патно-транспортниот центар на Малекула. Најдоброто место за наоѓање камиони е во трговскиот центар Лакаторо. Има неколку камиони долж североисточниот брег до Вао.

Литература

Хајди Гајсмар и Анита Херле: Подвижни слики. Џон Лејард, теренска работа и фотографија на Малакула од 1914 година, Crawford House Publishing Австралија, Аделаида, Јужна Австралија, 2009 годинаISBN 978-1-86333-319-1

Наводи

↑ Lynch, John (December 2016). „Malakula Internal Subgrouping: Phonological Evidence“. Oceanic Linguistics. University of Hawai'i Press. 55 (2): 399–431. doi:10.1353/ol.2016.0019.

Надворешни врски

Знамето на Малакула
Малекула Пешачење и Туризам
Слики од Малекула
Интерактивна мапа на Малекула Архивирано на 26 февруари 2021 г.
Фотографии на Ен Скинер-Џонс и Џоан Ларком Колекцијата се фокусира на искуствата на луѓето од независноста и новата нација (1973-1985), најмногу на островот Малакула. Библиотека UC Сан Диего.

[Lynch-Malakula-1] Lynch, John (December 2016). „Malakula Internal Subgrouping: Phonological Evidence“. Oceanic Linguistics. University of Hawai'i Press. 55 (2): 399–431. doi:10.1353/ol.2016.0019.

[1]