Леонид Хабаров

Леонид Хабаров
Леонид Хабаров
	Леонид Хабаров во неговата секојдневна унуформа.
Изворно име	Леонид Васильевич Хабаров
Роден	8 мај 1947 (76 г.) ; Схадринск, Совез на Советски Социјалистички Републики
Држава	СССР; Русија
Род	Советски воени авиони
Служба	1966–1991 (активна должност); 1991–2010 (Обука за резервни офицери во Русија)
Чин	Полковник (ret.)
Единица	56та Бригада за воздушен напад на стражарите
Заповедал со	4 ти Баталјон за воздушен напад
Битки/војни	Руско-Авганистанска војна
Потпис
Мреж. место	“Free Colonel Khabarov!”–movement; Official website (руски)

Леонид Васиљевич Хабаров (руски: Леонид Васильевич Хабаров; Схадринск, 8 мај 1947) е бивш советски и руски воен офицер, учесник во советска војна во Авганистан кој до своето пензионирање достигнал чин на полковник, главен критичар на рускиот министер за одбрана Анатолиј Сердјуков. Познат е како припадник на падобранство, бил прв кој од 40 армии ја прешол границата со Демократска Република Авганистан, и после 450 km од долгиот марш без губиток го зазел стратешкиот важен премин Саланг.^[1]

Воена служба[уреди | уреди извор]

На крајот на декември 1979 година, баталјонот под команда на капетанот Хабаров зазел исклучително важно стратешко место - преминот Саланг, кој го поврзува Кабул со Советскиот Сојуз. Војниците под негова команда стигнале до Саланг за 22 часа без ниту една загуба. Непријателот едноставно не ги видел додека го поминувале поголемиот дел од времето под закрила на темнината. Благодарение на правилниот тактички потег, тој тивко ја презел контролата над преминот и ја презеле заштитата на тунелот. Неговите падобранци го држеле преминот Саланг осумнаесет месеци, а потоа го предале на моторизираниот пешадиски полк и продолжиле понатаму. На 13 април 1980 година, Хабаров бил ранет за првпат во раката во која подоцна повторно ќе биде ранет. За време на таа друга сериозна рана, му биле извршени 7 операции во обид да се спаси неговата рака.^[2]

По заздравувањето, тој бил испратен во Авганистан по вторпат, и останал таму од октомври 1984 до септември 1985 година. Леонид стана началник на штабот на 56-та бригада на специјалната единица за воздух. Осум месеци подоцна, за време на борбената мисија кога тој водел одред, бил нападнат од заседа. Леонид бил сериозно повреден (скршена клучна коска, три ребра и повторно десната рака) и бил лечен првин во Кабул, а потоа и во Ташкент. Хабаров бил награден со Орден на црвеното знаме за храброст и херојство за време на неговата служба во Авганистан.^[2]

Општествена дејност и апсење[уреди | уреди извор]

По отпуштањето од Вооружените сили на Руската Федерација во 1991 година, Хабаров бил назначен за шеф на Институтот за воено техничко образование УДТУ (Државен технички универзитет Урал) и бил избран за потпретседател на Свердловска област за организација на РСВА (Руски сојуз на авганистански борци). Полковникот Хабаров бил уапсен на 19 јули 2011 година и бил задржан под истрага во истражниот затвор во Екатеринбург под сомнение за „вооружен бунт и вклучување во други терористички активности“. Беа одржани митинзи за поддршка во различни градови во Русија, а слично нешто се случи и од руските дипломатски мисии и конзуларни претставништва во Заедница на независни држави.

Галерија[уреди | уреди извор]

Аматер боксер Леонид Хабаров (околу 1960 г.)
Поручник Хабаров стои на врата од авион (1975)
“Збогување со црвеното знаме!” Полковник Хабаров на церемонија при пензионирањето (2010)
Полковник Хабаров после пензионирањето дава телевизиско интервју (2011)
“Слобода за полковник Хабаров!” Демонстрација и протести (2012)
Мајор на Воздушно-десантна единица Дмитриј Хабаров, син на Леонид Хабаров (2012)
Хабаров и неговата тогашна девојка (денеска жена) Тониа
„Почивај во мир, добар друже“. Полковник Леонид Хабаров стои покрај гробот на својот доживотен соперник Ахмад Шах Масуд (2009)
Хабаров им се обраќа на младите војници со својот проштален говор (2010)
Леонид Харабов и неговата жена, со двете деца, Витали (облечена во кадетска униформа) и Димитри (1980-ти г.)