Лајза Минели

Од Википедија — слободната енциклопедија
Лајза Минели
Минели во студио, ок.  1973
Роден(а)Лајза Меј Минели
12 март 1946(1946-03-12) (78 г.)
Лос Анџелес, Калифорнија, САД
Занимање
  • Глумица
  • пејачка,
  • танчерка
  • кореограф
Активен период1949–денес
Сопружник
  • Питер Ален (в. 1967; раз. 1974)
  • Џек Хали (в. 1974; раз. 1979)
  • Марк Џиро (в. 1979; раз. 1992)
  • Дејвид Џист (в. 2002; раз. 2007)
Родители
РодниниЛорна Луфт (полусестра)

Лајза Меј Минели (англиски: Liza Minnelli; родена на 12 март 1946 година) ― американска актерка, пејачка, танчерка и кореограф. Таа спаѓа во групата уметници наградени со Еми, Греми, Оскар и Тони (EGOT). [1] Лајза Минели е витез на француската Легија на честа.[2]

Ран живот[уреди | уреди извор]

Лајза Минели е родена на 12 март 1946 година во Лос Анџелес. Таа е ќерка на Џуди Гарланд и Винсенте Минели.[3] Своето филмско деби го направила на тригодишна возраст, во филмот Во старото добро лето.  Нејзините родители се развеле во 1951 година, а во 1952 година нејзината мајка се омажила за Сидни Луфт. Дел од детството го поминала во Скарсдејл, Њујорк, а во 1961 г. се преселила во Њујорк, каде што ја започнала својата кариера како глумица во музички театар, изведувач во ноќен клуб и почнала да се занимава со традиционална поп музика.[4]

Кариера[уреди | уреди извор]

Театар[уреди | уреди извор]

Своето професионално деби на сцената Лајза го направила во 1963 година во Оф-Бродвеј мјузиклот „Најдобра стапка кон напред, [5] а во 1965 година за улогата во Флора - црвената закана ја добила наградата Тони за најдобра актерка во мјузикл.[6] Со овој мјузикл започнала нејзиниот доживотна соработка со Џон Кандер и Фред Еб. Тие напишале, продуцирале или режирале многу идни сценски дела и телевизиски серии на Лајза Минели и ѝ помогнале да ја изгради нејзината сценска личност, меѓу кои се и песните кои ѝ ја дефинирале кариерата („New York, New York“, „Cabaret“ и „Maybe This Time“). [7] Таквата сценска личност и нејзиниот стил на изведба придонеле да добие статус на трајна геј икона.[8]

Таа се враќала на Бродвеј во неколку наврати, вклучувајќи го и The Act (1977), за кој ја добила својата втора награда Тони, како и Лизгалиштето (1984) и Лиза во Палатата... (2008).

Музика[уреди | уреди извор]

Минели музичката кариера ја започнала во младоста како пејачка во ноќни клубови, а во професионален ноќен клуб дебитирала на 19-годишна возраст во хотелот Shoreham во Вашингтон. Поради успехот на настапите во живо снимила неколку албуми со Capitol Records: Liza! Liza! (1964), It Amazes Me (1965), и There Is a Time (1966).

Од 1968 до 1970-тите, ги снимила албумите Liza Minnelli (1968), Come Saturday Morning и New Feelin' (во 1970) за A&M Records. Со Columbia Records ги објавила The Singer (1973) и Tropical Nights (1977).

Од 1988 до 1990 година, била на турнеја со Френк Синатра и Семи Дејвис Џуниор во Frank, Liza & Sammy: The Ultimate Event.

Во 1989 година, Минели соработувала со Pet Shop Boys за албумот Results. Албумот се нашол на топ 10 листата во ОК и на топ листите во САД. Од овој албум се песните: „Losing My Mind“; „Don't Drop Bombs“; „So Sorry, I Said“; и „Love Pains“. Истата година, во живо на церемонијата за доделување Греми ја извела „Losing My Mind“ и ја добила наградата Греми легенда (првите награди за Греми легенда биле доделени во 1990 година на Минели, Ендрју Лојд Вебер, Смоки Робинсон и Вили Нелсон). Со оваа награда, таа се приклучила во групата од 16 уметници (во која покрај другите се композиторот Ричард Роџерс, Вупи Голдберг, Барбра Стрејсенд и Џон Гилгуд) кои освоиле Еми, Греми, Тони награда и Оскар.

По пауза поради сериозни здравствени проблеми, Минели се врати на концертната сцена во 2002 година со Liza's Back.

Минели во 2009 година била номинирана за најдобар традиционален поп вокален албум за Liza's at the Palace...!, заснован на нејзиното хит шоу на Бродвеј. Минели на 21 септември 2010 година, издала албум на издавачката куќа Decca Records насловен како Confessions.[9] Од 2010-тите, избегнува да одржува големи концерти.[10][11][12][13][14]

Филм[уреди | уреди извор]

Како Сели Боулс во Кабаре

Првото појавување на Минели на филм е како бебе во последната сцена од филмот во кој глумела нејзината мајка Во старото добро лето (1949). Нејзина прва професионална филмска улога бил во Charlie Bubbles (1967), единствен филм на Алберт Фини како режисер и глумец, а четири години претходно, го позајмувала гласот во анимираниот филм Враќање во Оз, кој е продолжение на Волшебникот од Оз. Филмот бил објавен во Велика Британија во 1972 година.

Лајза Минели се појавила во Стерилна кукавица (1969) во улога на Пуки Адамс, сиромашна, ексцентрична тинејџерка. За улогата била номинирана за Оскар за најдобра глумица во главна улога. Таа играла уште еден ексцентричен лик во Кажи дека ме сакаш, Џуни Мун (1970), во режија на Ото Премингер.

Најпозната улога на Лајза Минели е улогата на Сели Боулс во филмската верзија на Кабаре (1972). За улогата Минели освоила Оскар за најдобра женска улога, како и награда Златен глобус, наградата БАФТА, наградата Сен Жорди и награда Дејвид ди Донатело за најдобра странска актерка.

Минели глумела во три неуспешни филмови во рок од три години, а Variety во 1978 година навел дека таа е прв избор за неуспех на благајните. Прв филм бил Среќна дама (1975), потоа работела со татко ѝ во „Прашање на време“ (1976), во кој глумела заедно со Ингрид Бергман, а конечно Њујорк, Њујорк (1977), од кој потекнува нејзината најпозната песна.

Оттогаш, Минели поретко се појавувала на филм, но нејзиниот следен филм, Артур (1981), бил голем хит.[15] Глумела и во Rent-A-Cop и Arthur 2: On the Rocks (и двете 1988) и Steping Out (1991). Глумела и во Ох во Охајо (2006).

За Среќна дама, Њујорк, Њујорк и Артур била номинирана за Златен глобус за најдобра актерка во филм - мјузикл или комедија. [16]

Дискографија[уреди | уреди извор]

Студиски албуми
  • Liza! Liza! (1964)
  • It Amazes Me (1965)
  • There Is a Time (1966)
  • Liza Minnelli (1968)
  • Come Saturday Morning (1969)
  • New Feelin' (1970)
  • The Singer (1973)
  • Tropical Nights (1977)
  • Results (1989)
  • Gently (1996)
  • Confessions (2010)

Награди и номинации[уреди | уреди извор]

година Награда Категорија Номинирана работа Резултат Уп.
1969 Оскар Најдобра актерка Стерилна кукавица Номинирана [17]
1972 Кабаре Победничка
1973 Награда Еми за ударен термин Извонредни перформанси во вариетет Кралски гала вариетет Номинирана [18]
Извонреден специјален вариетет Лајза со З Победничка
1980 година Извонредна вариетет програма Голди и Лиза заедно Номинирана
1987 година Извонреден информативен специјал Минели на Минели: Лајза се сеќава на Винсенте Номинирана
1993 година Извонредни перформанси во вариетет програма Лајза Минели: Во живо од Radio City Music Hall Номинирана
1965 година Награда Тони Најдобра главна женска улога во мјузикл Флора Црвената закана Победничка
1974 година Специјална награда Тони Лиза во зимската градина Honored
1978 година Најдобра главна женска улога во мјузикл Чин Победничка
1984 година Најдобра главна женска улога во мјузикл Лизгалиште Номинирана
2009 година Најдобар специјален театарски настан Лајза е во Палатата. . . Победничка
1990 година Греми награди Награда за Греми легенда Лиза Минели Honored
1997 година Најдобра традиционална поп вокална изведба Gently Номинирана [19]
2010 година Liza's at The Palace...! Номинирана [20]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Liza Minnelli Opens 3-Week Carnegie Date“. The New York Times. May 31, 1987. ...and her voice -- a ripe, rounded alto whose physical qualities remain uncannily reminiscent of her mother, Judy Garland...
  2. ↑ „Liza Minnelli receives Legion of Honour award“. BBC News (англиски). 2011-07-12. Посетено на 2021-01-25.
  3. ↑ Schechter, Scott (2006). Judy Garland: The Day-by-day Chronicle of a Legend (англиски). Rowman & Littlefield. ISBN 978-1-58979-300-2.
  4. ↑ Giunta, Edvige (2002). The Milk of Almonds: Italian American Women Writers on Food and Culture. Feminist Press. стр. 30–. ISBN 978-1-55861-453-6.
  5. ↑ Scott Schechter (2004): The Liza Minnelli Scrapbook, pp. 12–13.
  6. ↑ Scott Schechter (2004): The Liza Minnelli Scrapbook, p. 47.
  7. ↑ James Leve (2009): Kander and Ebb, p. 20.
  8. ↑ Sources:
  9. ↑ Liza Minnelli's "Confessions" CD Due in September; Artwork Revealed Архивирано на {{{2}}}.. Playbill.com (May 11, 2010). Retrieved on April 2, 2012.
  10. ↑ Bernstein, Jacob (August 8, 2012). „Fire Island′s Got Talent“. The New York Times. Посетено на July 17, 2018.
  11. ↑ Hetrick, Adam (June 30, 2018). „Liza Minnelli Joins Michael Feinstein for Intimate Concert and Conversation Tonight“. Playbill. Посетено на July 17, 2018.
  12. ↑ „Liza Minnelli Returns to the Stage with a Touching Tribute“. Broadwayworld. July 2, 2018. Посетено на July 17, 2018.
  13. ↑ Quintos, Michael (July 6, 2018). „BWW Review: Liza Minnelli and Michael Feinstein Perform Together at OC's Segerstrom Center“. Broadwayworld. Посетено на July 17, 2018.
  14. ↑ Abramovitch, Seth (June 25, 2018). „What Is Going On With Liza Minnelli? Longtime Collaborator Opens Up About Her Health“. Broadwayworld. Посетено на July 17, 2018.
  15. ↑ „1981 Domestic Grosses“. Box Office Mojo.
  16. ↑ Scott Schechter (2004): The Liza Minnelli Scrapbook, p. 87.
  17. ↑ „THE 45TH ACADEMY AWARDS - 1973“. Oscars.org. Посетено на April 22, 2020.
  18. ↑ „Liza Minnelli - Emmy Awards, Nominations, and Wins“. emmys.com. Архивирано од изворникот на August 12, 2016. Посетено на April 22, 2020.
  19. ↑ „Babyface, Celine Dion Dominate Grammy Nominations“. E!. January 7, 1997. Посетено на February 4, 2010.
  20. ↑ Partridge, Kenneth (December 2, 2009). „Nominees for 2010 Grammy Awards Announced – Full List“. Spinner.com. Посетено на December 29, 2009.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Лајза_Минели&oldid=5173963“