Лакримоза (бенд)
Лакримоза е швајцарски готски метал бенд предводен од германскиот музичар Тило Волф, кој е и главен композитор, и Ана Нурми од Финска. Моментално се со седиште во Швајцарија, но по потекло се од Германија. Првично вброени меѓу бендовите од жанрот Neue Deutsche Todeskunst (Нова Германска уметност на смртта) Лакримоза најчесто се поврзуваат со жанрот готски метал.
Нивниот музички стил е симбиоза од готик рок и хеви метал, заедно со виолина, труба и повеќе класични инструменти, иако нивниот музички развој низ годините довел до промени во инструментите кои тие ги користат на нивните концерти и за снимање на песните. Текстовите на Лакримоза се напишани речиси исклучиво на германски, иако од албумот Inferno од 1995 година, секој албум има по една или две песни на англиски јазик. Овие песни генерално се напишани од Ана Нурми. Нурми исто така се појавила и во говорниот вовед на двете песни („Шакал“ на Inferno и „The Turning Point“ на Елодија ) и на бонус песната во ограниченото издание на Fassade наречено Vankina. Нивните стихови се главно тематски за осаменоста, тагата, темнината, очајот и љубовта.[1]
Бендот има продадено повеќе од 20 000 примероци од секој албум во Германија, но исто така стекнале голема база на обожаватели и во Русија, Мексико и Кина.[2]
Кратка временска рамка
[уреди | уреди извор]- 1990: Тило Волф ја издале лентата наречена Клемур користејќи го името на бендот Лакримоза.
- 1991: Тило Волф основал нова издавачка куќа наречена „Сала на проповедта“, како независна издавачка куќа за објавување на плочите на Лакримоза.
- 1993: Ен Нурми се приклучил на соло-проектот за да свири на клавијатура, станувајќи набргу потоа постојан член на групата.
Стил и теми
[уреди | уреди извор]

Првиот албум на Лакримоза, Ангст, е бавна музика, каде доминираат клавијатури и глас. Овој ран период го истражувал стравот, беспомошноста, осаменоста, непостоењето, недостижноста, илузионата природа на љубовта и смртта. Истите теми може да се најдат и во следните три албуми, Анзамкајт, Сатура и Инферно. Музички, овој период се карактеризира со воведување на електрични гитари и басови, со повеќе додадени рок елементи.
Албумот Стил бил почеток на нивниот метал стил. Тешките гитари и бомбастични аранжмани за класични инструменти доминирале во музиката во стилот на симфонискиот метал. Тематски, Стил содржи неколку возбудливи песни. „Stolzes Herz“ („Гордо срце“) и „Die Strasse der Zeit“ („Патеката на времето“) ја воспеваат индивидуалната и културната сила. „Die Strasse der Zeit“ опишуваат патување наназад низ историјата на војна, алчност и глупости, додека главниот лик не најде утеха во античката грчка култура.
Албумот „Фасада“ се одликува со различни музички визии, од металниот звук на „Liebesspiel“ (Љубовна игра) до лелеави клавијатури на „Сетила“ и симфониската интеракција помеѓу гитарите и оркестарот на „Фасада“. Последното, парче во три движења аранжирани на албумот како нумери 1, 5 и 8, ги истражува и е критика на модерното општество.[3] Завршува со афирмација на индивидуалноста и повлекување на главниот лик од општеството.
Во Одгласи , гитарите и другите рок елементи се појавуваат поретко, додека класичните инструменти се поизразени. Оркестарските аранжмани се оддалечуваат од стандардните симфониски аранжмани кои често се среќаваат во современата метал музика, како во првата песна на албумот, „Кири- Овертура“. Одгласи, исто така, покажуваат влијание од електронската и индустриската музика, како во песната „Ein Hauch von Menschlichkeit“ („Допир на хуманоста“). Овој албум е помелодичен и потивок од оние пред него. Продолжува во песните да ја истражува љубовта со примеси на готски пресврти.
Деветтиот албум на Лакримоза, Лихтгешталт, ги задржал класичните елементи, но рок елементите почнуваат повторно да се појавуваат. Првата песна, „Сафир“, започнува како бавна, класична песна, но на половина преминува во хеви-метал, темпото на песната се зголемува, тешката гитарската подлога зазема, а Волф се префрла од пеење во висок тон на смртно грофтање на неколку минути. Останатите песни прикажуваат сличен микс на стилови како претходните албуми, со некои оптимистички песни, песните се напишани и испеани на англиски главно од Ана Нурми и некои се со побавно темпо, потажни содржини.
Во 2015 година, албумот Хофнунг бил издаден, а во 2017 година бил објавен и Сведоштво, кој бил наменет како комеморативен албум за неодамна починатите музичари како Дејвид Боуви и Принс. Последниот албум на бендот бил објавен на 24 декември 2021 година со наслов Страст („Leidenschaft“).[4]
Членови
[уреди | уреди извор]- Тило Волф – вокал, програмирање, пијано, клавијатури, музичка продукција, аранжмани (1990-денес)
- Ана Нурми – вокал, клавијатури (1993-денес)
- Џеј П. (Јан-Питер Генкел) - гитара (1996–денес), бас (1996–2001, студио)
- Јенц Леонхард (Јенс Арнстед) - бас (2001-денес)
- Хенрик Флајман - гитара (2009)
- Џулиен Шмит - тапани (2013)
- Готфрид Кох - гитара
- Саша Гербиг - гитара
- Рудигер „AC“ Дрефеин - тапани
- Стефан Шварцман - тапани
Дискографија
[уреди | уреди извор]Сите албуми и ДВД-а биле објавени од сопствената етикета на Тило Волф, „Сала на проповедта“.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Lacrimosa“.
- ↑ Hartmann, Andreas (10 August 2007). „Ach, diese Tieftraurigkeit“. Die Tageszeitung (германски).
- ↑ Празен навод (help)
- ↑ „Lacrimosa - Leidenschaft (2021, CD)“, Discogs (англиски), Посетено на 1 December 2023
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Lacrimosa
- Snakeskin, a side project of Tilo Wolff
- Interview with Tilo Wolff "Emotional Concept" June 4, 2010
- Lacrimosa discography at Discogs
- Лакримоза (бенд) на
Семрежната филмска база на податоци (англиски)