Лажичка (литургија)
Лажичка — мала лажица со крст на крајот од рачката, што се користи во византискиот обред за причестување од путирот на верниците[1]. Покрај дискосот, путирот и ѕвездата, лажичката е направена од злато, сребро, калај или метални легури кои не оксидираат.
За време на службата, само свештениците смеат да го допрат. Исклучок е само ако некој ги прими Светите Дарови за време на причестувањето. Употребата на лажичка за време на причестувањето на верниците го симболизира посредништвото на црквата во нивната духовна исхрана. Без употреба на лажичка се причестува свештенството, кое како и апостолите ги прима Светите дарови посебно (т.е. без мешање на Телото и Крвта). Само ѓаконот, кога ги прима Светите дарови по Литургијата, со лажица ги зема честичките од Даровите од путирот со лажичка.
Времето на појавување на лажичката е дискутабилно. Според Јован Мејендорф, лажичката се појавила во византискиот литургиски обред во VII век.[2] Првиот документиран доказ за употребата на таков прибор е поврзан со Константинополскиот собор во 861 година.[3] Можеби лажичката била воведена за да се спречи случајно пролевање на симболичната „крв на Христос“ во храмовите.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Лжица
- ↑ J. Meyendorff. Imperial Unity and Christian Divisions: The Church 450—680 A.D. Crestwood, 1989. P. 74.
- ↑ Византиска причесна лажичка: преглед на факти (Robert F. Taft, S.J. “Byzantine Communion Spoons: A Review of the Evidence,” // Dumbarton Oaks Papers 50 (1996) 209-238.)
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- The Holy Spoon and Proper Hygiene article by the Orthodox Research Institute