Куче далбо
Кучето далбо (Далбохунд) или далсланд мастиф е истребена раса на кучиња чувари на добиток од Шведска.[1][2][3][4][5]
Историја[уреди | уреди извор]
Од исландските саги, постојат индикации кои сугерираат дека Викинзите добиле големи чувари кучиња од нивната инвазија на Британија. Во Њалс сагата, на викингот „Гунар од Хлидаренде“ му се подарува голем ирски волчјак. Во сагата Олаф Тригвасонс „Хајмскрингла“ се споменува неговото куче и се чини дека тоа било многу големо овчарско куче. Има зачувана голема кафена кожа на куче далбо во Хиндас, Шведска. Кожата јасно покажува одлики од типот на чувар на добиток. Постојат неколку фотографии и слики кои можеби ја прикажуваат расата. Се мислеше дека препарирано куче во Природонаучниот музеј во Стокхолм е куче далбо, но се покажало дека тоа е всушност англиски мастиф.
Првиот пат кога се споменува расата е во книгата Далија на Гуно Бринолфи Блутерус (1609 - 1657), отпечатена во 1632 година. Усната историја за расата датира од околу 1700 година. Приказните раскажуваат за легендарното џиновско куче кое убивало волци, се бори со кафеави мечки, и брани мали деца кои се изгубиле во длабоките шведски шуми. Исто така, постојат приказни за кучињата далбо кои се бореле до смрт спасувајќи ги луѓето од волци. Еден локален свештеник во својот дневник тврдел во 1833 година дека неговото „куче далбо е каснато од крокодил“.[6]
Опис[уреди | уреди извор]
Кучето далбо било многу големо, тешко куче со долго крзно. Висината на рамената кај мажјаците била пријавена дека била 80 см. Нивните крзна биле кафеави или темни, а некои биле пријавени дека имаат големи бели крзнени дамки слично на кучето бернардинец. Кажано е дека кучето далбо многу личело на живата португалска раса као да сера да естрела. Други тврдат дека тоа повеќе личело на на современиот леонбергер, ховаварт или англискиот мастиф.
Темперамент[уреди | уреди извор]
Кучето далбо било забележано по својата храброст и смела природа.
Истребување[уреди | уреди извор]
Кучето далбо во голема мера се користело за заштита на слободните крави, овци, коњи и кози од волци, кафеави мечки и крадци на говеда. Се користело и за стадо стока и како куче за заштита, односно како чувар. Изумрело околу 1870 година. Кога бил направен попис во 1913 година, кучиња од оваа раса не биле пронајдени. Оваа раса на кучиња никогаш не била вообичаена во Шведска, но се појавила во следните шведски окрузи: Вестерјетланд, Бохуслен, Далланд, Вермланд и норвешкиот округ Естфол. Истребувањето на кучето далбо е поврзано со уништувањето на волците и мечките во Скандинавија околу 1890 година. Тогаш се сметало дека е премногу скапо да се продолжи да се чува многу големо куче. Појавата на беснило во 1854 година можеби придонела за падот на оваа раса. Друга причина можеби е големиот шведски глад од 1867-1868 година.[1]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 (von Essen, 1955)
- ↑ „Dalbohunden“. www.hundstunden.se (Swedish). Архивирано од изворникот на 2020-11-26. Посетено на 2019-06-27.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
- ↑ „Nieuwe pagina 2“. www.dutch-stafford.com. Посетено на 2019-06-27.
- ↑ „Dalbohund – svenskhund.se“ (англиски). Архивирано од изворникот на 2018-09-03. Посетено на 2019-06-27.
- ↑ Otter, Patrik (23 June 2009). „Dalbohunden – utdöd men ändå aktuell“. ttela.se (шведски). Посетено на 2019-06-27.
- ↑ (Dalslands Forminnesförbund och hembygdsförbund, 1955)