Куру (болест)
| Куру | |
|---|---|
 | |
| Дете од народот Фор во напредна фаза на куру. Не може да оди или исправено да седи без помош и е неисхрането. | |
| Специјалност | Невропатологија, заразна болест |
| Симптоми | Тремор на телото, случајни изливи на смеа, емоционална деградација, постепено губење на координацијата |
| Компликации | Инфекција и пневмонија за време на терминалната фаза. |
| Вообичаена појава | 10-50 години по првичното изложување. |
| Времетраење | Очекуван животен век од 11 до 14 месеци по појавата на симптомите[1] |
| Причинители | Пренесување на заразени прионски протеини |
| Ризик-фактори | Човекојадство |
| Дијагностички метод | Аутопсија |
| Диференцијална дијагноза | Кројцфелд-Јакобова болест |
| Спречување | Избегнување човекојадство |
| Лекување | Симптоматско лечење |
| Прогноза | Фатална |
| Честота | Ретка |
| Смртни случаи | Околу 2.700 од 2005 |
Куру — прионска болест (како кравјо лудило), откриена во Нова Гвинеја на почетокот на XX век.
Болеста куру кај народот Фор од Нова Гвинеја ја опишале Мајкл Алперс и Даниел Карлтон Гајдушек (Нобеловата награда за медицина 1976 година), како и други истражувачи. Иако се разликува од Кројцфелд-Јакобовата болест, куру е исто така пренослива спонгиоформна енцефалопатија. Нејзиниот начин на пренос е поврзан со антропофагиски погребен обред. Зборот куру значи „трепери од страв“, на форски јазик.
Меѓу Абориџините
[уреди | уреди извор]Се чини дека првиот случај е опишан во 1920-тите, но медицината навистина се заинтересирала за него дури во 1950-тите. Оваа болест влијае на абориџинското население на племињата Фор од висорамнините на Источна Нова Гвинеја, сега во Папуа Нова Гвинеја, кои ги јаделе телата на починатите за време на мртовечки антропофагични обреди. Овој ритуал се состоел од тоа што членовите на племето ги јаделе починатите роднини за да се надополнат со нивната физичка и духовна сила. Се чини дека оваа практика престанала во средината на 1950-тите под притисок на австралиската администрација.
Од болеста главно страдале жените и децата кои го јаделе мозокот. Мажите, кои ги јаделе мускулите, биле поштедени.[2][3] Се чини дека постои генетска подложност што исто така ја објаснува специфичната состојба на ова население. Оваа болест е одговорна за повеќе од половина од смртните случаи забележани во најпогодените села. Болеста го достигнала својот врв во 1950-тите, а последниот случај се јавил во 2003 година, повеќе од 45 години по заразувањето.[4]
Вкупниот број на заболени е околу 2 700. Болеста исчезнала поради прекинот на антропофагијата.[5]
Симптоми
[уреди | уреди извор]Времето на инкубација (времето помеѓу заразувањето со прион и првите знаци на болеста) може да биде помалo од 5 години, но постоењето на околу десет случаи кои се појавиле повеќе од 40 години по наводниот прекин на канибализмот го покренува прашањето за многу подолг период на инкубација.[6]
Болеста се пројавува главно како маломозочен синдром со нарушување на рамнотежата, координацијата на движењата, визуелни нарушувања, епилептични напади и грчење на мускулите.[7] Деменцијата може да ја допотполни сликата, што доведува до смрт во рок од неколку години.
Болеста, предизвикана од натрупување на протеин прион, го омекнува мозочното ткиво додека не стане сунѓересто.
Истражување
[уреди | уреди извор]Kако можни антиприонски агенси, погодни за употреба кај луѓето, во лабораторија биле утврдени такролимусот и астемизолот.[8]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „The epidemiology of kuru in the period 1987 to 1995“, Department of Health (Australia), Посетено на February 5, 2019
- ↑ Glasse, Robert (1968). „Cannibalisme et kuru chez les Fore de Nouvelle Guinée“. L'Homme. 8 (3): 22-36.
- ↑ Magazine La Recherche - Numéro spécial Nobel d’octobre 2008 -
80.
- ↑ Franck Mouthon et Jean-Philippe Deslys (2004). „Les maladies à prions : les risques pour l'homme“. Pour la science (325): 44-49.
- ↑ Palpers MP (2005). „The epidemiology of kuru in the period 1987 to 1995“. Commun Dis Intell (англиски). 29: 391-399. PMID 16465931..
- ↑ „Kuru in the 21st century—an acquired human prion disease with very long incubation periods“. Lancet (англиски). 367: 2068-73. 2006. doi:10.1016/S0140-6736(06)68930-7. PMID 16798390..
- ↑ „Quand le cannibalisme donnait la tremblote : le cas "kuru"“ (француски). Посетено на 2019-07-06..
- ↑ Karapetyan YE, Sferrazza GF, Zhou M, Ottenberg G, Spicer T, Chase P, Fallahi M, Hodder P, Weissmann C, Lasmézas CI. (2013). „Unique drug screening approach for prion diseases identifies tacrolimus and astemizole as antiprion agents“. Proc Natl Acad Sci U S A. (англиски). 110 (17): 7044-9. doi:10.1073/pnas.1303510110. PMID 23576755.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
