Кристина Седербаум

Од Википедија — слободната енциклопедија
Кристина Седербаум

Беата Маргарета Кристина Седербаум (5 септември 1912 — 12 февруари 2001) — германска филмска глумица, продуцент и фотограф со шведско потекло. Таа е најпозната по нејзините улоги во филмови од нацистичката ера, направени од германска продукциска куќа контролирана од државата.

Ран живот[уреди | уреди извор]

Седербаум е родена во Стокхолм, Шведска; нејзиниот татко, професорот Хенрик Густаф Содербаум (1862–1933), бил постојан секретар на Кралската шведска академија на науките.

Откако двајцата нејзини родители умреле еден по друг, Седербаум се преселила во Берлин и се запишала во театарско училиште.

Кариера[уреди | уреди извор]

Нацистичка ера[уреди | уреди извор]

Почнувајќи од 1935 година, Седербаум глумела во голем број филмови со режисерот Фајт Харлан, со кого се омажила во 1939 година.[1] Харлан и Саедербаум заедно направиле десет филмови за тогашната државна компанија за филмска продукција УФА, до 1945 година.[2]

Според филмскиот историчар Антје Ашејд, Седербаум често се идентификувала како „најединствен претставник на нацистичкиот идеал, како главна нацистичка ѕвезда“.[2] Како згодна шведска русокоса, Седербаум имала изглед на бебе-кукла што била олицетворение на моделот на Ариевка. Всушност, таа веќе ја играла улогата на невиниот Аријанец во голем број играни филмови и била добро позната на германската публика.[1] Нејзината младост и убавина ја направиле симбол на здравје и чистота, а со тоа и примерен примерок на нацистичкиот идеал за женство.[3]

Во голем број нејзини филмови, таа била загрозена од заканата од rassenschande („расно загадување“).[4] Две такви улоги била Доротеа Штурм, осудени хероини од антисемитски историските мелодрама Евреинот Зис кој извршила самоубиство со давење, откако била силувана од страна на негативец[5] и Ана во Die Goldene Stadt, на Судетските Германски чија желба за градот (во пркос од крв и почва) и чие заведување од страна на Чех резултирало со нејзино давење самоубиство.[4] Како резултат на нејзината водена судбина во овие два филма, како и сличниот крај во нејзиното деби во филмот на Харлан, Југенд од 1938 година, таа ја добила лажната почесна титула Reichswasserleiche („Удавен труп на Рајхот“).[6][7]

Други улоги вклучуваат Елске во Die Reise nach Tilsit, здравата германска сопруга чиј сопруг ја изневерува со една Полјака, но конечно се враќа, покајана;[8] Елизабет во Имензе, која се омажила за богат земјопоседник за да ја заборави својата невозвратена љубов, и на крајот решава да остане верна дури и откако ќе остане вдовица и ќе се врати нејзиниот љубовник;[9] Аелс во Опферганг, жена која умира по нејзината љубовна врска;[9] Луиз Тресков во Големиот крал, ќерка на мелничар која го охрабрува Фридрих Велики;[10] и Марија во Колберг, селанка која лојално го поддржува отпорот на Наполеон и е единствената преживеана од нејзиното семејство.[9]

По воена ера[уреди | уреди извор]

Во првите неколку години по војната, Седербаум честопати била исфрлувана од сцената, па дури и фрлале скапани зеленчуци по неа.[11] Во следните години, таа често изразувала жалење за нејзините улоги во антисемитски филмови.

Откако на нејзиниот сопруг повторно му било дозволено да режира филмови, Седербаум играла главни улоги во голем број негови филмови. Меѓу нив беа Синиот час (1952), Затвореникот на Махараџа (1953), Предавството на Германија (1954) и Ќе те носам на раце (1958). Нивниот последен заеднички проект била театарската продукција од 1963 година на Август Стриндберг „ Претстава од соништата“ во Ахен .

По смртта на Харлан во 1964 година, Седербаум станала позната моден фотограф. Во 1974 година, таа играла улога во филмот на Ханс-Јирген Сајберберг, Карл Меј . Во 1983 година таа ги објавила своите мемоари под наслов Nichts bleibt immer so („Ништо не останува така засекогаш“). Во нејзините подоцнежни години, Седербаум избледе во нејасност, но сепак имаше улоги во три филма и телевизиската серија Бергдоктор. Нејзиниот последен филм бил со Хју Грант во трилерот Ноќен воз за Венеција во 1994 година. Таа починала во 2001 година во дом за стари лица во Хицакер, Долна Саксонија, Германија.

Филмографија[уреди | уреди извор]

  • Sången till henne (1934) as Guest at Rondo
  • Uncle Bräsig (1936) as Minning
  • Youth (1938 film) [it] (1938) as Ännchen
  • Covered Tracks (1938) as Séraphine Lawrence
  • The Immortal Heart (1939) as Ev Henlein
  • The Journey to Tilsit (1939) as Elske Settegast
  • Jud Süß (1940) as Dorothea Sturm
  • The Great King (1942) as Luise Treskow
  • The Golden City (1942) as Anna Jobst
  • Immensee (1943) as Elisabeth Uhl
  • Opfergang (1944) as Aels Flodéen
  • Kolberg (1945) as Maria Werner
  • Immortal Beloved (1951) as Katharina von Hollstein
  • Hanna Amon (1951) as Hanna Amon
  • The Blue Hour (1953) as Angelika
  • Stars Over Colombo (1953) as Yrida
  • The Prisoner of the Maharaja (1954) as Yrida
  • Verrat an Deutschland [de] (1955) as Katharina von Weber
  • Two Hearts in May (1958) as Annemie Müller
  • I'll Carry You in My Arms (1958) as Ines Thormälen
  • Die blonde Frau des Maharadscha (1962) as Yrida
  • Playgirl (1966) as Besucherin beim Sechs-Tage-Rennen (scenes deleted)
  • Karl May (1974) as Emma May
  • Let's Go Crazy (1988) as Comtessa
  • Das bleibt das kommt nie wieder (1992)
  • Der Bergdoktor (1993, TV Series) as Frau Landmann
  • Night Train to Venice (Train to Hell) (1993) as Euphemia (final film role)

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 Romani, Cinzia (1992). Tainted Goddesses: Female Film Stars of the Third Reich. New York: Sarpedon. стр. 84. ISBN 978-0-9627613-1-7.
  2. ↑ 2,0 2,1 Ascheid, Antje (2003). Hitler's Heroines: Stardom and Womanhood in Nazi Cinema. Philadelphia: Temple University Press. стр. 46. ISBN 978-1-56639-984-5.
  3. ↑ Wallace, Ian (2009). Feuchtwanger and Film. Oxford: Peter Lang. стр. 141. ISBN 978-3-03911-954-7. Посетено на 2 November 2011.
  4. ↑ 4,0 4,1 Rhodes, Anthony (1976). Propaganda: The Art of Persuasion: World War II. New York: Chelsea House. стр. 20. ISBN 978-0-87754-029-8.
  5. ↑ Romani, Cinzia (1992). Tainted Goddesses: Female Film Stars of the Third Reich. New York: Sarpedon. стр. 90. ISBN 978-0-9627613-1-7.
  6. ↑ Romani, Cinzia (1992). Tainted Goddesses: Female Film Stars of the Third Reich. New York: Sarpedon. стр. 86. ISBN 978-0-9627613-1-7.
  7. ↑ Koch, W. John (2004). No Escape: My Young Years Under Hitler's Shadow. Edmonton: Books by W. John Koch Publishing. стр. 155. ISBN 978-0-9731579-1-8. Посетено на 3 November 2011.
  8. ↑ Romani, Cinzia (1992). Tainted Goddesses: Female Film Stars of the Third Reich. New York: Sarpedon. стр. 84–86. ISBN 978-0-9627613-1-7.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Romani, Cinzia (1992). Tainted Goddesses: Female Film Stars of the Third Reich. New York: Sarpedon. стр. 87. ISBN 978-0-9627613-1-7.
  10. ↑ Romani, Cinzia (1992). Tainted Goddesses: Female Film Stars of the Third Reich. New York: Sarpedon. стр. 93. ISBN 978-0-9627613-1-7.
  11. ↑ Ascheid, Antje (2003). Hitler's heroines: stardom and womanhood in Nazi cinema. Temple University Press. стр. 43. ISBN 978-1-56639-984-5. Посетено на 9 November 2011.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Кристина_Седербаум&oldid=5036307“