Корморани

Корморани
	; Phalacrocorax melanoleucos
Научна класификација
Царство:	Животни
Колено:	Хордати
Класа:	Птици
Поткласа:	Нови птици
Ред:	Пеликановидни
Семејство:	Корморани; Reichenbach, 1850
Род:	Корморан; Brisson, 1760

Семејството корморани и сродници Phalacrocoracidae содржи околу 40 вида. Според традиционаланата класификација тие спаѓаат во редот на пеликановидните Pelecaniformes, но со последните анализи, ги преместуваат во посебен ред Suliformes.

Особини[уреди | уреди извор]

Кормораните и сродниците се средни до големи водни птици. Најмалиот вид е долг 45 cm, и тежок 340 грама, а најголемиот е долг 100 cm и тежи 5 килограми. Тие се повеќе крајбрежни, отколку океански птици, па дури и почесто се населуваат крај слатководни води. Распространети се низ целиот свет, освен во централните Тихоокеански острови. Се хранат со риби, помали јагули и водни змии. Ловат од површината, и прават карактеристичен скок нурнувајќи се по пленот. Под водата се движат со нозете, а некои видови може да нурнат до 45 метри во длабочина. По риболовот, кормораните одат на суво и ги сушат крилјата на сонце. Тие имаат водоотпорен секрет со кој си ги премачкуваат крилјата. Според некои извори, тие имаат водоотпорни перја^[1], додека според други, тие имаат порозни перја, а водоотпорноста произлегува од секретот.^[2]^[3] Според некои, пак, само горните пердуви им се порозни, додека долното перје им е водонепропусно.^[4] Кормораните живеат и се гнездат во колонии. При гнездењето користат дрвја, каменливи острови или гребени. Јајцата се синкаста боја, и обично имаат само едно легло годишно. Младенчињата ги хранат со полусварена храна.

Систематизација[уреди | уреди извор]

Според „Прирачникот за птиците во светот“ (Handbook of the Birds of the World). постојат следните видови корморани:

Phalacrocorax auritus
Phalacrocorax brasilianus (Phalacrocorax olivaceus)
Phalacrocorax sulcirostris
Голем корморанPhalacrocorax carbo
Phalacrocorax lucidus
Phalacrocorax fuscicollis
Phalacrocorax capensis
Phalacrocorax nigrogularis
Phalacrocorax neglectus
Phalacrocorax capillatus
Phalacrocorax penicillatus
Phalacrocorax perspicillatus – изумрен (c.1850)
Аристотелов корморан Phalacrocorax aristotelis
Phalacrocorax pelagicus
Phalacrocorax urile
Phalacrocorax magellanicus
Phalacrocorax bougainvillii
Phalacrocorax varius
Phalacrocorax fuscescens
Phalacrocorax carunculatus
Phalacrocorax chalconotus
Phalacrocorax onslowi
Phalacrocorax colensoi
Phalacrocorax campbelli
Phalacrocorax ranfurlyi
Phalacrocorax atriceps
- Phalacrocorax atriceps albiventer
Phalacrocorax bransfieldensis
Phalacrocorax georgianus
Phalacrocorax nivalis
Phalacrocorax melanogenis
Phalacrocorax verrucosus
Phalacrocorax purpurascens
Phalacrocorax gaimardi
Phalacrocorax punctatus
Phalacrocorax featherstoni
Phalacrocorax melanoleucos
Phalacrocorax africanus
Phalacrocorax coronatus
Phalacrocorax niger
Мал корморан, Phalacrocorax pygmaeus
Phalacrocorax harrisi

Наводи и литература[уреди | уреди извор]

↑ Cramp S, Simmons KEL (1977) Handbook of the Birds of the Western Palearctic Volume 1, Oxford University Press ISBN 0198573588
↑ Rijke AM (1968). „The water repellency and feather structure of cormorants, Phalacrocoracidae“. J. Exp. Biol. 48: 185–189.
↑ Marchant S. M. and Higgins, P. J. (1990). Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds. Vol 1A. Oxford University Press.
↑ Hennemann, W. W., III (1984). „Spread-winged behaviour of double-crested and flightless cormorants Phalacrocorax auritus and P. harrisi: wing drying or thermoregulation?“. Ibis. 126 (2): 230–239. doi:10.1111/j.1474-919X.1984.tb08002.x.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)

Benson, Elizabeth (1972): The Mochica: A Culture of Peru. Praeger Press, New York.
Berrin, Katherine & Larco Museum (1997) The Spirit of Ancient Peru: Treasures from the Museo Arqueológico Rafael Larco Herrera. Thames and Hudson, New York.
Cracraft, Joel (1971). „Systematics and evolution of the Gruiformes (Class Aves). 2. Additional comments on the Bathornithidae, with descriptions of new species“ (PDF). American Museum Novitates. 2449: 1–14. Архивирано од изворникот (PDF) на 2009-03-25. Посетено на 2013-04-22.
Dorst, J. & Mougin, J.L. (1979): Family Phalacrocoracidae. In: Mayr, Ernst & Cottrell, G.W. (eds.): Check-List of the Birds of the World Vol. 1, 2nd ed. (Struthioniformes, Tinamiformes, Procellariiformes, Sphenisciformes, Gaviiformes, Podicipediformes, Pelecaniformes, Ciconiiformes, Phoenicopteriformes, Falconiformes, Anseriformes): 163–179. Museum of Comparative Zoology, Cambridge.
Hope, Sylvia (2002): The Mesozoic radiation of Neornithes. In: Chiappe, Luis M. & Witmer, Lawrence M. (eds.): Mesozoic Birds: Above the Heads of Dinosaurs: 339–388. ISBN 0-520-20094-2
Howard, Hildegarde (1932). „A New Species of Cormorant from Pliocene Deposits near Santa Barbara, California“ (PDF). Condor. 34 (3): 118–120. doi:10.2307/1363540.
IUCN (2007): 2007 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN, Gland.
Kennedy, M.; Gray, R.D. & Spencer H.G. (2000). „The Phylogenetic Relationships of the Shags and Cormorants: Can Sequence Data Resolve a Disagreement between Behavior and Morphology?“ (PDF). Molecular Phylogenetics and Evolution. 17 (3): 345–359. doi:10.1006/mpev.2000.0840. PMID 11133189. Архивирано од изворникот (PDF) на 2007-04-18. Посетено на 2021-08-23.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
Kurochkin, Evgeny N. (1995). „Synopsis of Mesozoic birds and early evolution of Class Aves“ (PDF). Archaeopteryx. 13: 47–66. Архивирано (PDF) од изворникот 2012-02-08. Посетено на 2013-04-22.
Mayr, Gerald (2005). „Tertiary plotopterids (Aves, Plotopteridae) and a novel hypothesis on the phylogenetic relationships of penguins (Spheniscidae)“ (PDF). Journal of Zoological Systematics. 43 (1): 67–71.
Murray, Bertram G., Jr. (1970). „A Redescription of Two Pliocene Cormorants“ (PDF). Condor. 72 (3): 293–298. doi:10.2307/1366006.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
Orta, Jaume (1992): Family Phalacrocoracidae. In: del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew & Sargatal, Jordi (eds.): Handbook of Birds of the World, Volume 1 (Ostrich to Ducks): 326–353, plates 22–23. Lynx Edicions, Barcelona. ISBN 84-87334-10-5
Robertson, Connie (1998): Book of Humorous Quotations. Wordsworth Editions. ISBN 1-85326-759-7
Siegel-Causey, Douglas (1988). „Phylogeny of the Phalacrocoracidae“ (PDF). Condor. 90 (4): 885–905. doi:10.2307/1368846.
Thevet, F. André (1558): About birds of Ascension Island. In: Les singularitez de la France Antarctique, autrement nommee Amerique, & de plusieurs terres & isles decouvertes de nostre temps: 39–40. Maurice de la Porte heirs, Paris.
van Tets, G. F. (1976): Australasia and the origin of shags and cormorants, Phalacrocoracidae. Proceedings of the XVI International Ornithological Congress: 121–124.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Видеа со корморани Архивирано на 13 февруари 2010 г. на Internet Bird Collection
„Recovery plan for Chatham Island shag and Pitt Island shag 2001–2011“ (PDF). Department of Conservation, Wellington, New Zealand. 2001. Посетено на 2007-09-28.
First video of cormorant deep sea dive, by the Wildlife Conservation Society and the National Research Council of Argentina. WCS press release, 2012-07-31

[1] Cramp S, Simmons KEL (1977) Handbook of the Birds of the Western Palearctic Volume 1, Oxford University Press ISBN 0198573588

[2] Rijke AM (1968). „The water repellency and feather structure of cormorants, Phalacrocoracidae“. J. Exp. Biol. 48: 185–189.

[3] Marchant S. M. and Higgins, P. J. (1990). Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds. Vol 1A. Oxford University Press.

[4] Hennemann, W. W., III (1984). „Spread-winged behaviour of double-crested and flightless cormorants Phalacrocorax auritus and P. harrisi: wing drying or thermoregulation?“. Ibis. 126 (2): 230–239. doi:10.1111/j.1474-919X.1984.tb08002.x.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)

[1]

[2]

[3]

[4]