Кинематографија на Еритреја
Историјата на кинематографијата во Еритреја датира од колонијалното владеење на земјата под Кралството Италија.[1][2] Поврзано со растот на италијанската кинематографија во 1930-тите, подемот на кинематографијата се случи и во Асмара.[1] Во 1937 година, Асмарската опера била претворена во театар и кино. До следната година, Асмара имала вкупно девет кина.[1]
Италијанскиот мисионерски филм првпат бил претставен во дело од 1922 година, произведено во земјата од монаси капучини кои соработувале со колонијалната влада.[3] И покрај независноста на земјата, проекциите на филмови во Еритреја главно сè уште се ограничени на филмови на англиски и италијански јазик.[2]
Филмови како „Ева Нера“ биле продуцирани во Еритреја и ја покажале културата и разликите помеѓу еритрејскиот народ. Во режија на Џулијано Томеи, тој бил раскажан преку гледиштето на Доменико Меколи.[4][5]
Европското влијание продолжува до ден-денес, како што се „Неделите на европскиот филм“, настан кој е одржуван секоја година во последните 15 години.[6] Речиси 100% од филмовите продуцирани во Еритреја спаѓаат во категоријата „белетристика“.[7]
Поврзано[уреди | уреди извор]
- Кино Имперо, кино во Асмара
- Инес Пелегрини, италијанска глумица со еритрејско потекло
- „Бел хотел“, документарен филм снимен во Еритреја
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Plastow, Jane (29 јуни 2016). „Teatro Asmara: understanding Eritrean drama through a study of the national theatre“. Journal of African Cultural Studies (англиски). 29 (3): 311–330. doi:10.1080/13696815.2016.1201759.
- ↑ 2,0 2,1 Indira, Mannar; Lakshmi, P. Vijaya (2012). „Global Television and Eritrean Society“. Indian Journal of Media Studies (англиски). Tirupati: Sri Padmavati Mahila Visvavidyalayam. 6 (1&2). ISSN 0972-9348. Посетено на 2 јули 2022 – преку Researchgate.net.
- ↑ Piredda, Maria Francesca (2013). „Cinema and Popular Preaching: the Italian Missionary Film and Fiamme“. Во Bayman, Louis; Rigoletto, Sergio (уред.). Popular Italian Cinema (англиски). Palgrave Macmillan. стр. 214–215. ISBN 978-0-230-30016-3.
- ↑ Baratieri, Daniela (2010). Memories and Silences Haunted by Fascism: Italian Colonialism, MCMXXX-MCMLX (англиски). Peter Lang. стр. 100–101. ISBN 978-3-03911-802-1. Посетено на 1 јули 2022.
- ↑ Chiti, Roberto; Poppi, Roberto (1991). Dizionario del cinema italiano: Dal 1945 al 1959 (италијански). Gremese Editore. ISBN 978-88-7605-548-5.
- ↑ „15th European Film Week 2019 in Eritrea“. EEAS – European Commission (индонезиски). Посетено на 1 јули 2022.
- ↑ „Eritrea“. uis.unesco.org. 27 ноември 2016. Посетено на 1 јули 2022.
Дополнителни извори[уреди | уреди извор]
- Abraham, Tedros (8 јули 2009). „Eritrean Film Production: Its Challenges and Prospects Part I“. Shaebia (англиски). People's Front for Democracy and Justice. Архивирано од изворникот на 12 јануари 2011. Посетено на 2 јули 2022.
- Darley, Gillian (19 ноември 2019). „The modernist marvels of Eritrea“. Apollo Magazine (англиски). Посетено на 2 јули 2022.
- „Old German caves, Poland silver mines make UN heritage list“. Fox News (англиски). Associated Press. 9 јули 2017. Посетено на 2 јули 2022.
- Plastow, Jane (15 јануари 2009). „Theatre of Conflict in the Eritrean Independence Struggle“. New Theatre Quarterly (англиски). Cambridge University Press. 13 (50): 144–154. doi:10.1017/S0266464X00011003.
- Sherman, Richard (1980). „The Rise Of Eritrean Nationalism“. Northeast African Studies (англиски). 2/3 (3/1): 121–129. ISSN 0740-9133. JSTOR 43660060.
| ||||||||||||||||||